Borczyniec owocowy
| Carpocoris fuscispinus | |
| (Boheman, 1851) | |
 Owad dorosły | |
.jpg) Larwa | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | Pentatominae |
| Plemię | Carpocorini |
| Rodzaj | Carpocoris |
| Gatunek | borczyniec owocowy |
Borczyniec owocowy (Carpocoris fuscispinus) – gatunek pluskwiaka z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny tarczówkowatych.
Opis
Pluskwiak ma ciało o długości od 10,5 do 14 mm, zmiennie ubarwione, ale zwykle z najciemniejszą przykrywką. Po bokach, a czasem też pośrodku głowy występują pasy czarnych punktów[1]. Przedplecze jest szersze od odwłoka[2], o kątach przednio-bocznych wystających, zaostrzonych, nieco podniesionych[1][2], z lekko zaznaczoną wklęsłością. Odległość między przednią krawędzią przedplecza a odcinkiem łączącym jego kąty barkowe jest zwykle mniejsza niż ⅓ długości całego przedplecza[2]. Tarczka jest równomiernie wypukła, krótsza od przykrywki[1], ma ona krawędzie boczne prawie proste[2], a na jej powierzchni znajduje się Y-kształtne wgłębienie[1]. U populacji alpejskich tył tarczki często jest czarny i ścięty[2]. Odnóża jasne[1], nigdy nie pomarańczowe[2]. Narządy rozrodcze samców odznaczają się obecnością dwóch ciemnych ząbków na dolnej krawędzi hipofizy paramery[1].
Biologia i ekologia
Zimuje jako owad dorosły. W Polsce spotykany wśród roślinności łąkowej, ruderalnej i w uprawach, nie będąc tam jednak szkodnikiem[1]. Występuje głównie na roślinach z rodziny baldaszkowatych.
Rozprzestrzenienie
Gatunek zachodniopalearktyczny[1]. W Europie od Portugalii na zachodzie po Ural na wschodzie, na południe sięga Korsyki, środkowych Włoch i północnej Grecji, zaś na północ do południowej Szwecji i południowej Finlandii. Znany także z azjatyckiej części Rosji, Kazachstanu, Turcji, krajów Zakaukazia i nadkaspijskiej części Iranu[2]. W Polsce wszędzie pospolity[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Jerzy A. Lis: Klucze do oznaczania owadów Polski. T. XVIII: Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera. Cz. zeszyt 14: Tarczówkowate - Pentatomidae. Toruń: Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 2000. ISBN 83-88518-05-4.
- ↑ a b c d e f g Roland Lupoli, François Dusoulier, Astrid Cruand, Sandrine Cros-Arteil, Jean-Claude Stretio. Morphological, biogeographica l and molecular evidence of Carpocoris mediterraneus as a valid species (Hemiptera: Pentatomidae). „Zootaxa”. 3609 (4), s. 392 – 410, 2013. DOI: 10.11646/zootaxa.3609.4.2.
Bibliografia
- Brtek, L'ubomír, i inni, Świat zwierząt, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1983, s.112, ISBN 83-09-00747-7.
Media użyte na tej stronie
Autor: Olei, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Please report references to olei@despammed.com.
Autor: Hectonichus, Licencja: CC BY-SA 3.0
Carpocoris fuscispinus, nymph. Val Veny, Aosta, Italy