Boris Arbuzow

Boris Aleksandrowicz Arbuzow

Data i miejsce urodzenia	4 listopada 1903 Nowa Aleksandria
Data i miejsce śmierci	6 listopada 1991 Kazań
profesor
Specjalność: chemia
Alma Mater	Kazański Instytut Gospodarki Rolnej i Leśnictwa
Instytut	Kazański Państwowy Instytut Chemiczno-Technologiczny
Odznaczenia

Boris Aleksandrowicz Arbuzow (ros. Борис Александрович Арбузов, ur. 4 listopada 1903 w Nowej Aleksandrii (obecnie Puławy), zm. 6 listopada 1991 w Kazaniu) – radziecki chemik.

Życiorys

Jego ojciec Aleksandr Arbuzow także był chemikiem. W 1926 ukończył Kazański Instytut Gospodarki Rolnej i Leśnictwa, 1929-1935 pracował w Kazańskim Instytucie Weterynaryjnym i jednocześnie 1930-1938 w Kazańskim Instytucie Chemiczno-Technologicznym jako kierownik katedry syntetycznego kauczuku, 1938-1967 kierował katedrą chemii organicznej Uniwersytetu Kazańskiego. W 1935 otrzymał tytuł profesora, w 1937 obronił pracę doktorską, 1941-1947 kierował laboratorium połączeń wysokomolekularnych Instytutu Chemii Organicznej Akademii Nauk ZSRR, w 1944 został kierownikiem sektora, a 1960-1989 był dyrektorem Naukowo-Badawczego Instytutu Chemicznego przy Uniwersytecie Kazańskim. W latach 1958-1964 był dyrektorem Kazańskiego Instytutu Chemii Organicznej Kazańskiej Filii Akademii Nauk ZSRR, od 1943 był członkiem korespondentem, a od 1953 akademikiem Akademii Nauk ZSRR, uczestniczył w organizacji Kazańskiego Państwowego Instytutu Chemiczno-Technologicznego, gdzie objął kierownictwo drugiej w kraju (po Petersburgu) katedry syntetycznego kauczuku. Pracował w dziedzinie syntezy dienów, badał mechanizm łączenia różnych odczynników z butadienem i rearanżacjami allilowymi. Był doktorem honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego i członkiem Francuskiego Towarzystwa Chemicznego. Napisał ponad 400 prac naukowych. W latach 1966-1989 był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR od 7 do 11 kadencji.

Aresztowany w 1937, zwolniony w maju 1939^[1].

Odznaczenia i nagrody

• Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (13 marca 1969)
• Order Lenina (dwukrotnie)
• Nagroda Stalinowska (1951)
• Nagroda Leninowska (1978)
• Nagroda im. Butlerowa (1929)
• Nagroda im. Mendelejewa (1949)

I dwa inne ordery, a także medale.

Przypisy

Bibliografia

• http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=15920 (ros.)
• M. Sorokina, A. Dobkin: In Memoriam: Istoriczeskij sbornik pamiati F.F.Pierczenka. Sankt Petersburg: Feniks Atheneum, 1995.