Boris Feldman

Boris Feldman
Борис Миронович Фельдман
Ilustracja
komkor
Data i miejsce urodzenia

1890
Pińsk, gubernia mińska, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

12 czerwca 1937
Moskwa, RFSRR, ZSRR

Przebieg służby
Lata służby

1913–1937

Siły zbrojne

Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Red star.svg Armia Czerwona

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji, wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru

Boris Mironowicz Feldman ros. Борис Миронович Фельдман (ur. 1890 w Pińsku, zm. 12 czerwca 1937 w Moskwie) – radziecki wojskowy, komkor od 1935 roku.

Życiorys

Urodzony w rodzinie żydowskiego stolarza. Współpracował z działaczami ruchu robotniczego, za co był kilkakrotnie aresztowany, sądzony i skazywany.

W 1913 powołany do armii carskiej, walczył w I wojnie światowej. Członek RKP(b) od 1919. W maju 1918 wstąpił do Armii Czerwonej. W latach 1918 – 1922 sekretarz Sztabu Rejonowego Briańska. W 1919 pomocnik szefa Oddziału Operacyjnego 13 Armii, później szef sztabu 1 Brygady 9 Dywizji Strzelców. W 1920 pomocnik szefa sztabu, a potem szef sztabu 57 i 55 Dywizji Strzelców. W latach 1920–1921 szef sztabu samodzielnej brygady. W czasie powstania tambowskiego w 1921 dowódca Korpusu Ekspedycyjnego w Tambowie.

W latach 1922–1925 dowódca 17 Korpusu Strzelców, w latach 1925 – 1928 dowódca 19 Korpusu Strzelców. W latach 1928 – 1934 szef sztabu Leningradzkiego Okręgu Wojskowego. W latach 1934–1937 szef Głównego Zarządu Kadr Armii Czerwonej, członek Rady Wojskowej przy Komisariacie Ludowym Obrony ZSRR. W 1937 zastępca dowódcy Moskiewskiego Okręgu Wojskowego.

W okresie „wielkiego terroru”, 15 maja 1937 aresztowany przez NKWD. Jego wymuszone zeznania dały pretekst do aresztowania m.in. Tuchaczewskiego. Sądzony przez nadzwyczajne zgromadzenie Sądu Najwyższego ZSRR i skazany 11 czerwca 1937 na śmierć z zarzutu o udział w spisku wojskowym w Armii Czerwonej i przygotowaniu obalenia władzy sowieckiej drogą powstania zbrojnego i klęski ZSRR w nadchodzącej wojnie. Wraz z nim zostało skazanych siedmiu innych wysokich dowódców Armii Czerwonej: Michaił Tuchaczewski, Jona Jakir, Robert Ejdeman, August Kork, Witalij Primakow, Ijeronim Uborewicz, Witowt Putna[1]. Stracony 12 czerwca 1937. Ciało skremowano w krematorium na Cmentarzu Dońskim, prochy pochowano anonimowo.

Zrehabilitowany postanowieniem Kolegium Wojskowego Sądu Najwyższego ZSRR 31 stycznia 1957. Odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru.

Przypisy

  1. Wyrok śmierci na ośmiu generałów sowieckich. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 130 z 13 czerwca 1937. 

Bibliografia, linki

Media użyte na tej stronie

Red star.svg
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
RKKA 1935 collar small OF8 komkor.svg
Autor: Jam123, Licencja: CC0
Rank insignia of the Workers' and Peasants' Red Army, "Komkor" – jacket collar patch, infantry, 1935–1940.
Coat of Arms of Russian Empire.svg
Central element of the Russian imperial coat of arms.
SU Order of the Red Banner ribbon.svg
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Boris Feldman.JPG
Boris Mironovich Feldman (1890-1937), was a Soviet General