Boris Polewoj

Boris Polewoj

Imię i nazwisko	Boris Nikołajewicz Polewoj
Data i miejsce urodzenia	17 marca 1908 Moskwa
Data i miejsce śmierci	12 lipca 1981 Moskwa
Narodowość	rosyjska
Język	rosyjski
Dziedzina sztuki	powieść
Ważne dzieła
Opowieść o prawdziwym człowieku

Boris Nikołajewicz Polewoj, ros. Борис Николаевич Полевой, właściwie Boris Nikołajewicz Kampow (ur. 17 marca (4 marca) 1908 w Moskwie, zm. 12 lipca 1981 tamże) – rosyjski pisarz i publicysta^[1].

Od 1913 mieszkał z rodziną w Twerze, gdzie ukończył szkołę i technikum przemysłowo-ekonomiczne, później pracował jako laborant i majster, od 1928 pracował w redakcji twerskiej gazety. W latach 1941–1945 służył w Armii Czerwonej, brał udział w wojnie z Niemcami m.in. jako starszy komisarz batalionowy i korespondent wojenny, przeszedł szlak bojowy od Kalinina (Tweru) do Berlina i Pragi. Tworzył nowele i powieści utrzymane w nurcie poetyki socrealizmu, głównie o tematyce wojennej. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR trzech kadencji.

Utwory

• Opowieść o prawdziwym człowieku (Повесть о настоящем человеке, 1946 – zbeletryzowane losy radzieckiego lotnika Aleksieja Mariesjewa) (wyd. pol. 1949)
• Pamiętniki zawszonego człowieka (1927; debiut)
• Złoto (Золото)
• My – ludzie radzieccy (Мы — советские люди, 1948; wyd. pol. 1950)
• Aniuta (1976) – powieść (wyd. pol. 1982)
• Wielkie natarcie (W bolszom nastuplenii)
• Notatnik z Norymbergi
• „Tajfun” nie przeszedł (wyd. pol. 1975)

Przypisy

Bibliografia

• Pisarze świata, słownik encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995, s. 435. ISBN 83-01-11461-4.
• Biogram Borysa Polewoja. warheroes.ru. [dostęp 2017-08-14]. (ros.).