Boris Trajkowski

Boris Trajkowski

Борис Трајковски

Boris Trajkowski (2002)
Data i miejsce urodzenia	25 czerwca 1956 Monospitowo
Data i miejsce śmierci	26 lutego 2004 Bitunja
Prezydent Macedonii
Okres	od 15 grudnia 1999 do 26 lutego 2004
Przynależność polityczna	WMRO-DPMNE
Pierwsza dama	Wiłma Traјkowska
Poprzednik	Sawo Klimowski (p.o.)
Następca	Lupczo Jordanowski (p.o.)
Odznaczenia

Boris Trajkowski, mac. Борис Трајковски (ur. 25 czerwca 1956 w Monospitowie, zm. 26 lutego 2004 w Bitunji^[1]) – macedoński polityk, prawnik i duchowny metodystyczny, w latach 1999–2004 prezydent Macedonii.

Życiorys

Z wykształcenia był prawnikiem, w 1980 ukończył studia na Uniwersytecie Świętych Cyryla i Metodego w Skopju. Specjalizował się w zakresie prawa handlowego i prawa pracy. Kształcił się również w zakresie teologii w USA, zostając duchownym metodystycznym. Przez kilkanaście lat pracował jako prawnik, kierował działem prawnym przedsiębiorstwa budowlanego w Skopju, praktykował jednocześnie jako kaznodzieja^[2].

Po ogłoszeniu niepodległości Macedonii zajął się działalnością polityczną. W 1992 wstąpił do narodowej Wewnętrznej Macedońskiej Organizacji Rewolucyjnej – Demokratycznej Partii Macedońskiej Jedności Narodowej (WMRO-DPMNE). Kierował partyjną komisją do spraw stosunków międzynarodowych, był doradcą lidera swojego ugrupowania Lubcza Georgiewskiego. W 1997 został dyrektorem gabinetu burmistrza jednej ze stołecznych dzielnic^[2]. Po zwycięskich dla centroprawicy wyborach w 1998 objął stanowisko wiceministra spraw zagranicznych. Wkrótce zyskał publiczną rozpoznawalność, gdy w okresie wojny w przygranicznym Kosowie koordynował działania rządowej agencji do spraw pomocy humanitarnej i uchodźców^[2].

W 1999 WMRO-DPMNE wystawiła go jako swojego kandydata w wyborach prezydenckich. Pierwszą turę głosowania wygrał zdecydowanie reprezentujący socjaldemokratów Tito Petkowski. W drugiej turze Boris Trajkowski pokonał jednak swojego konkurenta^[3][4]. Na skutek protestów zwolenników Tita Petkowskiego urząd prezydenta objął z miesięcznym opóźnieniem w grudniu 1999^[2]. W okresie prezydentury opowiadał się za bliską współpracą Macedonii z Unią Europejską i NATO^[2]. Uchodził za polityka dążącego do kompromisu, w 2001 doprowadził do złagodzenia konfliktu z albańskimi uchodźcami z Kosowa, co pozwoliło zapobiec wybuchowi wojny domowej.

Zginął w katastrofie lotniczej w Bośni i Hercegowinie, podróżując na konferencję ekonomiczną w Mostarze^[5].

Był odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej (2004)^[6].

Przypisy