Boris Wannikow

Boris Wannikow
Бо́рис Ва́нников
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Boris Lwowicz Wannikow

Data i miejsce urodzenia

7 września 1897
Bibiheybət, gubernia bakijska (obecnie w granicach miasta Baku)

Data i miejsce śmierci

22 lutego 1962
Moskwa

Komisarz ludowy uzbrojenia ZSRR
Okres

od 11 stycznia 1939
do 9 czerwca 1941

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Następca

Dmitrij Ustinow

Komisarz ludowy amunicji ZSRR
Okres

od 16 lutego 1942
do 7 stycznia 1946

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Poprzednik

Piotr Goriemykin

Komisarz ludowy przemysłu rolniczego ZSRR
Okres

od 7 stycznia 1946
do 15 marca 1946

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Następca

on sam jako minister

Minister przemysłu rolniczego ZSRR
Okres

od 19 marca 1946
do 26 czerwca 1946

Przynależność polityczna

Wszechzwiązkowa Komunistyczna Partia (bolszewików)

Poprzednik

on sam jako komisarz ludowy

Następca

Piotr Goriemykin

Boris Lwowicz Wannikow (ros. Бо́рис Льво́вич Ва́нников, ur. 26 sierpnia?/ 7 września 1897 we wsi Bibiheybət w guberni bakijskiej (obecnie w granicach miasta Baku), zm. 22 lutego 1962 w Moskwie) – radziecki polityk żydowskiego pochodzenia, ludowy komisarz uzbrojenia ZSRR (1939-1941), ludowy komisarz amunicji ZSRR (1942-1946), ludowy komisarz/minister inżynierii rolniczej ZSRR (1946), generał pułkownik służby inżynieryjno-technicznej, trzykrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1942, 1949 i 1954; drugie odznaczenie otrzymał za powstanie bomby atomowej, trzecie - wodorowej)[1].

Życiorys

Urodzony w żydowskiej rodzinie robotnika naftowego, po ukończeniu szkoły pracował na polach naftowych, później przy budowie dróg i jako ślusarz w fabryce. 1916 wstąpił do Partii Socjalistów-Rewolucjonistów, z której wystąpił w 1917. W 1918 ukończył Politechnikę w Baku. 1918-1919 służył w Armii Czerwonej, od 1919 w RKP(b). 1919-1920 prowadził podziemną działalność komunistyczną w Baku, później w Tbilisi. Po podbiciu Azerbejdżanu przez Rosję sowiecką przez krótki czas był starszym inspektorem Ludowego Komisariatu Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej Rosyjskiej FSRR. Od 1921 starszy inspektor, od 1924 zastępca przewodniczącego inspekcji gospodarczej Ludowego Komisariatu Inspekcji Robotniczo-Chłopskiej Rosyjskiej FSRR w Moskwie, jednocześnie studiował w Wyższej Szkole Technicznej im. Baumana w Moskwie. Od 1927 inżynier, majster, dyrektor techniczny fabryki inżynierii gospodarki rolnej w Lubiercach. 1930-1933 szef wydziału i zastępca przewodniczącego Głównego Zarządu Inżynierii Rolnictwa Najwyższej Rady Gospodarki Narodowej, 1933-1936 dyrektor fabryki broni w Tule, od grudnia 1937 do stycznia 1937 szef Głównego Zarządu Artyleryjsko-Czołgowego, a od stycznia do grudnia 1937: Głównego Zarządu Czołgowego Ludowego Komisariatu Przemysłu Obronnego ZSRR. Od 21 grudnia 1937 do 11 stycznia 1939 zastępca ludowego komisarza przemysłu obronnego ZSRR, a od 11 stycznia 1939 do 6 czerwca 1941 ludowy komisarz uzbrojenia ZSRR. Od 21 marca 1939 do 17 października 1961 członek KC WKP(b)/KPZR. 24 stycznia 1941 mianowany generałem lejtnantem służby inżynieryjno-technicznej. 7 czerwca 1941 aresztowany, 25 lipca 1941 uwolniony i w sierpniu 1942 mianowany zastępcą ludowego komisarza uzbrojenia ZSRR. Od 16 lutego 1942 do 7 stycznia 1946 ludowy komisarz amunicji ZSRR, od 18 listopada 1944 generał pułkownik służby inżynieryjno-technicznej. Od 20 sierpnia 1945 do 26 czerwca 1953 szef I Głównego Zarządu przy Radzie Komisarzy Ludowych/Radzie Ministrów ZSRR i członek Specjalnego Komitetu przy Państwowym Komitecie Obrony/Radzie Komisarzy Ludowych/Radzie Ministrów ZSRR. Odegrał ważną rolę w pracach nad zbudowaniem pierwszej radzieckiej bomby atomowej. Od 7 stycznia do 26 czerwca 1946 ludowy komisarz/minister inżynierii rolniczej ZSRR. Od 26 czerwca 1953 do lutego 1958 I zastępca ministra budowy maszyn średnich ZSRR, następnie na emeryturze. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 2 kadencji. Pochowany na cmentarzu przy Murze Kremlowskim.

Odznaczenia i nagrody

Przypisy

  1. ↑ Wiktor Suworow Dzień "M", Rebis Poznań 2008
  2. ↑ Указ Президиума Верховного Совета СССР Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Социалистического Труда товарищам Быховскому А. И., Ванникову Б. Л., Гонор Л. Р., Еляну А. С., Новикову и Устинову Д. Ф.» от 3 июня 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 15 июня (№ 22 (181)). — С. 1.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie