Born to Die (album)

Born to Die

Wydany	27 stycznia 2012
Nagrywany	2010–2011
Gatunek	pop, indie pop, pop alternatywny, alternatywny hip hop
Długość	49:28
Wydawnictwo	Interscope, Polydor[1]
Producent	Patrick Berger, Jeff Bhasker, Chris Braide, Emile Haynie, The Nexus, Justin Parker, Al Shux[1]
Oceny
Przejdź do sekcji „Odbiór”
Album po albumie
Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant (2010) Born to Die (2012) Paradise (2012)
Single z albumu Born to Die
„Video Games” Wydany: 7 października 2011 „Born to Die” Wydany: 30 grudnia 2011 „Blue Jeans” Wydany: 8 kwietnia 2012 „Summertime Sadness” Wydany: 22 czerwca 2012 „National Anthem” Wydany: 6 lipca 2012

Born to Die – drugi album studyjny amerykańskiej autorki tekstów oraz piosenkarki Lany Del Rey. Płyta ukazała się 27 stycznia 2012 roku wydana przez wytwórnie Polydor, Interscope Records oraz Stranger Records^[2]. Po podpisaniu umowy z wytwórnią Stranger w czerwcu 2011 roku, wokalistka wydała singiel "Video Games", drugi "Born to Die" ukazał się 30 grudnia 2011 roku. Muzycznie Born to Die nawiązuje do indie popu, ale zawiera także cechy takich gatunków jak alternatywny hip hop, sadcore i pop alternatywny wywodzący się z rocka.

Płyta spotkała się z mieszanymi recenzjami krytyków, album okazał się sukcesem komercyjnym. Płyta dotarła do pierwszego miejsca w siedmiu krajach, m.in. Australii, Francji, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Born to Die zadebiutowało także w pierwszej piątce list przebojów w kilku krajach, w tym w Stanach Zjednoczonych, gdzie w pierwszym tygodniu album osiągnął na Billboard 200 drugą pozycję. 24 kwietnia 2013 r. album uzyskał status diamentowej płyty w Polsce^[3].

Tło

Del Rey wydała trzy-piosenkową mini płytę o tytule Kill Kill w 2008 roku, natomiast pierwszy album studyjny zatytułowany Lana Del Ray A.K.A. Lizzy Grant ukazał się w 2010 roku^[4][5]. To była jej pierwsza profesjonalna praca jako Lizzy Grant z niezależną wytwórnią płytową, której David Kahne był producentem^[5]. "EP Kill Kill było przez krótki czas dostępne na iTunes^[6]. W czerwcu 2011 roku wokalistka podpisała kontrakt z wytwórnią Stranger^[7], dzięki której wydała swój debiutancki singiel "Video Games"^[7]. W październiku 2011 roku zgodziła się na wspólną transakcję z Interscope Records i Polydor Records^[8][9][10]. Podczas wywiadu w magazynie The Observer Del Rey wypowiedziała się na temat pierwszego singla: "Ja po prostu zamieściłam tę piosenkę w Internecie kilka miesięcy temu. Szczerze? To nie miał być główny singiel z albumu, ale ludzie sami zdecydowali za mnie. Jestem bardzo smutna, kiedy gram ten utwór, płaczę czasem, gdy ją śpiewam^[6]." Tygodnik poinformował następnie, że Lana przygotowuje się do wydania albumu w styczniu 2012 roku^[10]. Podczas francuskiego show telewizyjnego Taratata artystka powiedziała, że płyta będzie się nazywać Born to Die^[11]. Wydawnictwo ukazało się 27 stycznia 2012 roku w Brazylii^[12] i Irlandii^[13], 30 stycznia 2012 roku w Wielkiej Brytanii, a dzień później na całym świecie^[14].

Kompozycje

Lana wyjaśniła obniżenie głosu "Ludzie nie brali mnie bardzo poważnie, więc obniżyłam ton głosu, wierząc, że pomoże to mnie wyróżniać. Teraz śpiewam nisko ... jak na kobietę^[15]. Sama artystka opisuje swoją muzykę jako "Hollywoodzkie sadcore^[16]", porównała siebie do "gangsterskiej Nancy Sinatra"^[17]. Trzeci utwór "Blue Jeans" zawiera wpływy z hip hopu^[18]. Del Rey rapuje także w kilku wersach, "Off to the Races" został lirycznie opisany jako "dziwaczny pokaz niewłaściwej niezależności^[19]", a refren przypomina Sheryl Crow " z singla z 1994 roku "Leaving Las Vegas"^[19].

Odbiór

Krytyka

Agregujące recenzje
Wydawca	Ocena
Metacritic	(61/100)[20]
Profesjonalne recenzje
Wydawca	Ocena
AllMusic	[21]
Entertainment Weekly	(C+)[22]
The Guardian	[23]
The Independent	[24]
Los Angeles Times	(mieszana)[25]
The New York Times	(negatywna)[26]
The Observer	[27]
Pitchfork Media	(5.5/10)[28]
Rolling Stone	[29]
Slant Magazine	[30]

Album otrzymał ogólnie mieszane recenzje^[20]. Metacritic przydzieliło notę 61 na 100 możliwych na podstawie 37 recenzji, co oznacza "ogólnie przychylne recenzje^[20]." Jaime Gill z BBC Music skrytykowała, że płyta "nie jest doskonała"^[31]. Sal Cinquemani ze Slant Magazine przyznał ocenę 4 na 5 możliwych gwiazdek ^[30], stwierdził, że: "jak na ironię, jedynym słabym punktem albumu jest jego nieskazitelna produkcja, co może być nieco przytłaczające w ciągu 12 utworów^[30]." Alexis Petridis z The Guardian także przyznała notę 4 z 5 gwiazdek mówiąc, że Born to Die jest "pięknie nagraną muzyką pop, której jest zbyt dużo", lecz większość melodii jest "skomponowana znakomicie^[23]", uznając żę Del Rey "nie ma lirycznego wyposażenia rozwijającego dramatyczność albumu^[23]." Greg Kot z Chicago Tribune dał negatywną recenzję za zbyt częstą monotonię utworów^[32].

Rob Sheffield z Rolling Stone stwierdził, że teksty były siłą tego albumu, ale Del Rey zaśpiewała "ściągniętym i napiętym głosem" i "jeszcze nie była gotowa na album^[29]". Sheffield ocenił album na 2 gwiazdki z 5 i stwierdził, że "biorąc pod uwagę jej elegancki wizerunek, to zaskoczeniem jest nudnym, ponurym i zagłodzonym-popem^[29]". AllMusic dał dwie i pół gwiazdki na pięć możliwych, stwierdzając: "jest przepaść, która oddziela "Video Games" od pozostałego materiału na albumie, który ma dokładnie ten sam cel -zmysłowy, seksi, ale żaden z tą samą liryczną gracją, siłą emocji czy sympatyczną produkcją... początek intrygujący, ale Del Rey będzie musiała zdecydować, czy chce być tak udana jak jej kariera zapowiadała się na początku^[21]." Sputnikmusic nie polubił albumu pisząc: "najgorsze jest to, że na Born to Die nawet świetne piosenki zawierają problemy^[33]." Kitty Empire z The Observer przyznała płycie trzy na pięć gwiazdek twierdząc, że w przeciwieństwie do muzyki pop Lady Gagi i Katy Perry Lana jest napędzana przez smutek, a śpiewa lakonicznym, hipnotycznym głosem, który ostatecznie ratuje tę dokładnie rozwiązłą, feministyczną, koszmarną produkcję dla romantyków^[27]."

The A.V Club skrytykował album, oceniając go jako "płytki i wyczerpany nerwowo^[34]." Randall Roberts z Los Angeles Times zauważył, że wokal Lany "ma wielki potencjał", mimo wyróżniających się utworów takich jak "Summertime Sadness" i "Dark Paradise" słuchając albumu "stajesz się zmęczony i zamroczony i stajesz się bardzo, bardzo śpiący^[24]." Lindsay Zoladz z Pitchfork Media dała albumowi ocenę 5.5/10 pisząc: "punkt widzenia albumu, jeśli można to tak nazwać, odczuwa się jako niezgrabny i anachroniczny... [on] nigdy nie powoduje napięcia (...) Dla wszystkich, którzy gruchają o miłości i oddaniu odpowiednikiem tego albumu jest oszukany orgazm - kolekcja piosenek o nieszczęśliwej miłości bez iskry^[28]." NME stworzyło pozytywną recenzję dając albumowi notę 8/10, pisząc: "pomimo że to nie jest całkiem doskonała płyta popowa, (...) Born to Die to wciąż pojawienie się świeżej i odprężająco samokrytycznej wrażliwości w popie^[35]."

Lista utworów

Notki

• Spis utworów pochodzi z książeczki zamieszczonej do albumu^[39].

Personel

Wykonanie

• Lana Del Rey – główny artysta, wokalista, kompozytor

Produkcja

Informacje o wykonaniu albumu podała strona internetowa spółki Barnes & Noble^[40].

Notowania

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Okładka