Borneo Północne na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956

Borneo Północne na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956

Kod MKOl	NBO
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956 Melbourne
Chorąży	Gabuh bin Piging
Liczba zawodników	2 w 2 konkurencjach w 1 dyscyplinie
Medale Złoto 0 Srebro 0 Brąz 0 Razem 0

Borneo Północne na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 reprezentowało dwóch zawodników, byli to sami mężczyźni. Wystąpili oni w jednej z 19 dyscyplin, tj. lekkoatletyce. Reprezentanci Borneo Północnego nie zdobyli żadnego medalu. Najwyższą pozycję zajął trójskoczek Gabuh bin Piging, który był 24. Był to pierwszy i jedyny start reprezentacji Borneo Północnego na letnich igrzyskach olimpijskich. Chorążym reprezentacji był bin Piging.

Młodszym z dwójki zawodników reprezentujących Borneo Północne był Sium bin Diau (21 lat i 46 dni), starszy zaś był startujący razem z nim w konkursie trójskoku bin Piging (24 lat i 322 dni). Dla obydwóch zawodników był to pierwszy i zarazem ostatni start na letnich igrzyskach olimpijskich^[1].

Borneo Północne nie było wówczas niepodległym państwem; startowało na igrzyskach jako terytorium zależne Wielkiej Brytanii.

Tło startu olimpijskiego

Narodowy Komitet Olimpijski Borneo Północnego powstał w 1953 roku. Założył go Gurbaksh Singh Kler, imigrant z Indii (zatwierdzono go niebawem, najpóźniej mogło się to stać w 1956 roku)^[2]. Również w tym samym roku, swój komitet olimpijski założyła Federacja Malajska^[3], a Singapur założył swój komitet już w 1947 roku^[4]. Z ówczesnych kolonii brytyjskich położonych na terenach dzisiejszej Malezji i Singapuru, swojego własnego komitetu nie posiadała tylko największa posiadłość Brytyjczyków – Sarawak, która zresztą nigdy nie wystartowała na igrzyskach olimpijskich jako osobna ekipa. Na początku lat 60., Komitety Olimpijskie Malajów i Borneo Północnego połączyły się i odtąd startują w zawodach międzynarodowych jako Malezja^[5].

Do Melbourne pojechały też dwie osoby z delegacji (razem cztery osoby). Jedną z tych osób był attaché olimpijski reprezentacji – J.W. Keck^[6][7]. Cała delegacja Borneo Północnego zameldowała się w Melbourne 16 listopada 1956 roku – czyli na 6 dni przed rozpoczęciem igrzysk^[7][8].

Reprezentanci tej brytyjskiej posiadłości zamieszkali, podobnie jak pozostałe ekipy, w wiosce olimpijskiej położonej na przedmieściach Melbourne (dokładnie w Heidelbergu). Przebywali oni w domkach wysuniętych najbardziej na północny wschód tejże wioski olimpijskiej. Ich bezpośrednimi sąsiadami były np. delegacje Malajów i Indonezji, czyli terenów położonych geograficznie niedaleko od Borneo Północnego. Nieco dalszymi sąsiadami tej ekipy były delegacje Jugosławii, Turcji, oraz część delegacji niemieckiej^[9].

Reprezentanci Borneo, podobnie jak inne reprezentacje, mieli zagwarantowane trzy posiłki dziennie – śniadanie, lunch oraz obiad. Spożywali je w jednej jadalni razem z Afgańczykami, Indonezyjczykami, Malajczykami, Pakistańczykami, a także z Turkami i Irańczykami^[10].

Na ceremonii otwarcia igrzysk, Borneo Północne było 45. w kolejności wchodzenia na stadion (za Nigerią a przed Norwegią^[11]). Chorążym reprezentacji był Gabuh bin Piging^[12].

Wyniki

Lekkoatletyka

Na igrzyskach olimpijskich w Melbourne, Borneo Północne reprezentowało tylko dwóch trójskoczków – Gabuh bin Piging i Sium bin Diau^[13].

Eliminacje do olimpijskiego konkursu trójskoku w Melbourne rozegrano 27 listopada. Aby wywalczyć awans do finału, należało uzyskać wynik 14,80. Wyczynu tego dokonało 22 skoczków (z 32), którzy awansowali do kolejnej rundy^[13].

W pierwszej próbie, lepszy wynik osiągnął bin Piging, który skoczył na odległość 14,47 m (22. wynik tej rundy), podczas gdy jego kolega skoczył tylko 13,99 m (przedostatni 28. wynik tej rundy (trzech zawodników nie zaliczyło żadnej próby)). Po pierwszej kolejce 17 zawodników nie startowało dalej, gdyż uzyskali oni kwalifikacje do finału. Trójskoczkowie z Borneo musieli skakać dalej, gdyż nie osiągnęli wymaganego rezultatu. W kolejnym podejściu bin Diau skoczył jeszcze bliżej, bo tylko 13,56 m i spadł na 29. miejsce (wyprzedzony przez Chińczyka Wu Chun-Tsaia). Bin Piging poprawił się natomiast o 8 centymetrów (14,55 m), jednak też spadł o jedno miejsce (kosztem Fina Tapiego Lehto) i nadal nie miał awansu do finału. Obydwóm skoczkom została jeszcze jedna próba, jednak i ona nie przyniosła im wymaganych 14 metrów i 80 centymetrów. Lepszy z nich, czyli bin Piging, spalił swoje podejście i zakończył ostatecznie konkurs trójskoku na 24. miejscu (wyprzedził go jeszcze Australijczyk Brian Oliver). Nieznacznie swoją pozycję poprawił za to bin Diau, który skoczył 14,09 m. Wyprzedził on w ostatniej kolejce Belga Waltera Herssensa, który zrezygnował z ostatniej próby. Pozwoliło mu to na awans z 29. na 28. pozycję i takąż finalnie zajął. W zawodach zwyciężył z wynikiem 16,35 m, zdobywając swoje drugie olimpijskie złoto z rzędu, reprezentant Brazylii Adhemar Ferreira da Silva^[14][15].

Przypisy