Borski (herb szlachecki)

Strona z Tablic odmian herbowych Chrząńskiego. Herb Borski w 2 wierszu, 2 kolumnie.

Borski (Borski I, Noga) − polski herb szlachecki, używany przez rodzinę osiadłą na Kaszubach.

Opis herbu

Opis z wykorzystaniem zasad blazonowania, zaproponowanych przez Alfreda Znamierowskiego[1]:

W polu czerwonym noga obnażona po kolano, przeszyta strzałą srebrną w skos, na opak.

W klejnocie nad hełmem w koronie skrzydło orle.

Labry czerwone, podbite srebrem.

Najwcześniejsze wzmianki

Używany przez rodzinę osiadłą w Borczu (dawniej jako Borszcz) koło Kartuz, wzmiankowany przez Niesieckiego. Pojawia się także w herbarzach Bonieckiego, Ostrowskiego, Żernickiego (Die Polnischen Stammwappen), Dachnowskiego (Herbarz szlachty Prus Królewskich w XVIII w.) oraz w Tablicach odmian Chrząńskiego. W roku 1844 wylegitymowała się z tym herbem ze szlachectwa rodzina mieszkająca w Kongresówce[2]. Według Juliusza Karola Ostrowskiego znany w Polsce od XV wieku[3].

Herbowni

Borski.

Istniały inne rodziny, zamieszkujące teren Kaszub, o tym samym nazwisku, używające innych herbów (Borski II, Borski III). Heraldycy niejednokrotnie mieszali te rodziny i ciężko jest dzisiaj je rozróżnić[2].

Przypisy

  1. Alfred Znamierowski, Paweł Dudziński: Wielka księga heraldyki. Warszawa: Świat Książki, 2008, s. 104-108. ISBN 978-83-247-0100-1.
  2. a b Przemysław Pragert: Herbarz rodzin kaszubskich. T. 1. BiT, 2001, s. 47,139. ISBN 83-919852-6-1, ISBN 978-83-919852-6-7.
  3. Juliusz Karol Ostrowski: Księga herbowa rodów polskich. T. 2. Warszawa: Główny skład księgarnia antykwarska B. Bolcewicza, 1897, s. 30.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie