Borucin (województwo śląskie)

Borucin

wieś
Państwo	Polska
Województwo	śląskie
Powiat	raciborski
Gmina	Krzanowice
Liczba ludności (2008)	1247
Strefa numeracyjna	32
Kod pocztowy	47-470[1]
Tablice rejestracyjne	SRC
SIMC	0215404
Położenie na mapie gminy Krzanowice Borucin
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Borucin
Położenie na mapie województwa śląskiego Borucin
Położenie na mapie powiatu raciborskiego Borucin
50°00′36″N 18°09′14″E/50,010000 18,153889

Borucin (dodatkowa nazwa w j. niem. Borutin, cz. Bořutín^[2], po wojnie przejściowo Borzucin^[3]) – wieś w Polsce położona w województwie śląskim, w powiecie raciborskim, w gminie Krzanowice, przy granicy polsko-czeskiej na południu. Historycznie leży na Górnym Śląsku, na tzw. polskich Morawach, zachowując do dziś kulturę morawską w wyjątkowym stopniu^[2].

Nazwa

Pierwsza wzmianka Borutin z 1302 przedstawiała czeskie miękkie ť, jednak z tendencją do wymowy asybilowanej ť > č^[4]. Nazwę tę należałoby więc wywodzić od imienia bądź przezwiska Boruta z przyrostkiem -in.

Według nauczyciela Heinricha Adamy’ego nazwa miejscowości pochodzi od staropolskiej nazwy lasu iglastego – boru^[5]. W swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu wymienia jako najstarszą zanotowaną nazwę miejscowości Borucin podając jej znaczenie „Waldau”, czyli po polsku „Las, bór”^[5].

Pierwsza niemiecka nazwa z 1377 jako Borutswerde zakończona była końcówką -werd(e), która odnosiła się do wyspy rzecznej (ostrowu)^[6], jednak nie wyparła ona nazwy słowiańskiej. Pruska administracja zgermanizowała nazwę na Borutin^[5], czyli dokładnie tak jak brzmiała jej pierwsza historyczna wzmianka. W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod polską nazwą Boruczin oraz nazwą zgermanizowaną Borutin^[7]. Topograficzny słownik Prus z 1835 roku notuje wieś pod polską nazwą Boruczin, a także niemiecką Borutin^[8].

W 1936 roku nazistowska administracja III Rzeszy, chcąc zatrzeć słowiańskie pochodzenie nazwy wsi, przemianowała ją na Streitkirch. Po II wojnie światowej polska administracja nazwała miejscowość Borucin.

Historia

Miejscowość została po raz pierwszy wzmiankowana w 1302^[9] jako Borutin, a w 1377 jako niemieckie Borutswerde^[4]. Początkowo znajdowała się w granicach czeskiego księstwa opawskiego. Po wojnach śląskich znalazła się w granicach Prus. Od 1818 w nowym powiecie raciborskim. Według spisu z 1910 zamieszkała była w 97% przez czeskojęzycznych (zobacz gwary laskie) Morawców. Do dziś Borucin w odróżnieniu od wielu innych wsi w tym regionie zachował niemal całkowicie morawski charakter^[2].

Własna parafia w dekanacie hluczyńskim dystryktu kietrzańskiego diecezji ołumunieckiej powstała na początku XX wieku^[9].

W granicach Polski od końca II wojny światowej. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Zabytki

Według Narodowego Instytutu Dziedzictwa, w miejscowości znajduje się obiekt zabytkowy^[10]:

• spichrz przy zagrodzie nr 24 (ul. Kopernika 65), drewn., nr rej.: A-1814/67 z 3.02.1967
• grodzisko średniowieczne – numer rejestru A-214/70 z 1970-04-02; A/Op-214/70 z 2000-12-10 (stanowisko 2)

Transport

Do 21 grudnia 2007 roku w miejscowości funkcjonowało przejście graniczne Borucin-Chuchelná.

Zobacz też

• Borucin, Borucinek, Borucino

Przypisy

Bibliografia

• Johann GeorgJ.G. Knie Johann GeorgJ.G., Alphabethisch-Statistisch-Topographische Uebersicht aller Dörfer, Flecken, Städte und andern Orte der Königl. Preuß. Provinz Schlesien ..., Breslau: Graß, Barth und Comp., 1830, OCLC 751379865  (niem.).
• J.C. Muller: Bollständiges geographisch-statistisch-topographisches Wörterbuch des preußischen Staates Erster band A-E. Erfurt: J.E. Muller Buchhandlung, 1835.