Boruny

	Boruny; Баруны
	Boruny; Баруны
Państwo	Białoruś
Obwód	grodzieński
Rejon	oszmiański
Populacja (2009); • liczba ludności	; 454
	Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego Boruny
	Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Boruny
	Położenie na mapie Polski w 1939 r. (c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0 Boruny
	54°19′N 26°08′E/54,316667 26,133333
	Portal Białoruś

Kościół w Borunach

Boruny (białoruski – Баруны) – miejscowość (obecnie na Białorusi, przy granicy z Litwą), w rejonie oszmiańskim, obwodzie grodzieńskim, centrum sielsowietu boruńskiego.

Zabytki

Kościół pw. św. Piotra i Pawła w stylu baroku wileńskiego. Zbudowany jako cerkiew unicka razem z bazyliańskim klasztorem w latach 1747-1756 wg projektu Aleksandra Osikiewicza, rozbudowany w latach 1778-1793. Pierwotnie w 1692 r. z fundacji miejscowego szlachcica Mikołaja Pieślaka zbudowana została tutaj drewniana cerkiew unicka. Następnie w latach 1700-1707 wzniesiono w jej miejscu cerkiew murowaną, która spłonęła i którą w 1715 r. odbudował Lew Kiszka, po czym wzniesiono obecną świątynię. Klasztor bazyliański, po likwidacji unii na ziemiach zabranych w 1839 roku, został przekazany Rosyjskiemu Kościołowi Prawosławnemu. W 1841 roku sprowadzono tu mnichów prawosławnych, zaś pobazyliańską cerkiew przebudowano w stylu bizantyjsko-rosyjskim. Klasztor się nie utrzymał i został zamknięty w 1899 roku. W 1919 r. świątynię przekazano katolikom obrządku łacińskiego i od tego czasu jest nieprzerwanie funkcjonuje jako kościół rzymskokatolicki^[3]. W latach 70. XX wieku pokrywająca dach kościoła dachówkę ceramiczną zastąpiono blachą.
- ogrodzenie z dzwonnicą.
- kaplica z II poł. XVIII w.
- Klasztor (obecnie w ruinie) z 1778-93 roku, pod koniec XIX w. przebudowany w stylu klasycystycznym. W pocz. XIX w. funkcjonowała tu szkoła bazyliańska.

↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).
↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 89.
↑ GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., Ilustrowany przewodnik po zabytkach kultury na Białorusi, Warszawa: Burchard Edition, 1997, s. 24-25, ISBN 83-904446-9-0, OCLC 835719268 .