Borzymów

Borzymów

wieś
Państwo	Polska
Województwo	świętokrzyskie
Powiat	staszowski
Gmina	Oleśnica
Liczba ludności (2021)	352[1]
Strefa numeracyjna	41
Kod pocztowy	28-220[2]
Tablice rejestracyjne	TSZ
SIMC	0257006[3]
Położenie na mapie gminy Oleśnica Borzymów
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Borzymów
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego Borzymów
Położenie na mapie powiatu staszowskiego Borzymów
50°26′44″N 21°06′39″E/50,445556 21,110833

Borzymów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie staszowskim, w gminie Oleśnica^[3][4].

W latach 1954-1959 wieś należała i była siedzibą władz gromady Borzymów, po jej zniesieniu w gromadzie Oleśnica. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Piramida ludności

Demografia

Historia

Pochodzenie nazwy Borzymów pochodzi od słowa „Boża nowa, mowa o Bogu lub bór mowa, mowa borów, lasów”. Dlatego, że leży w sercu borów, słychać mowę niezgłębionych lasów, borów”. Nazwy zmieniały się wraz z upływem lat, były to: Borzamowa, Borzymowa Dworska, Borzymowa Kościelna. Wioska w znacznej części należała do klasztoru paulinów a później do kościoła w Beszowej oraz do dworu. Pierwszym wspomnianym w historii człowiekiem związanym z Borzymowem był Dersław z Borzymowa - doktor praw i archidiakon krakowski, którego Zbigniew Oleśnicki awansował w 1439 r. do grupy prałatów mających prawo wybierać papieża. Równie głośne było w czasach średniowiecza imię Mikołaja z Borzymowa, pierwszego przeora zakonu oo. paulinów w Pińczowie. Był to trzeci w Polsce po Częstochowie i Beszowej klasztor paulinów. Przeor Mikołaj z Borzymowa pozostawił pamięć wspaniałego gospodarza, który założył klasztor i urządził wokół niego winnice i sady, sadzawki rybne na wzór oleśnickich i borzymowskich. Świetność Borzymowa trwała dość długo. Ostatnimi pamiątkami tego okresu są dziś figury: św. Jana Nepomucena i Chrystusa Frasobliwego.

Gleby

Na terenie miejscowości Borzymów przeważają gleby średniej jakości – klasy IV. Występują również gleby szczególnie chronione, należące do III klasy włącznie.

Lasy

Pod względem przyrodniczym lasy występujące w rejonie miejscowości Borzymów należą do dzielnicy Miechowsko-Sandomierskiej. Porastają obszary o najsłabszych glebach. Wśród siedlisk dominuje bór świeży, bór mieszany świeży oraz bór wilgotny. W lasach przeważającym gatunkiem jest sosna, a towarzyszy jej najczęściej brzoza (z domieszką dębu, olchy i topoli). Lasy te, na ogół przedstawiają małą wartość gospodarczą, nie są również atrakcyjne dla rekreacji. Spełniają jednak istotną rolę krajobrazotwórczą i ochronną.

Ludzie stąd

Ks. Dr Kazimierz Wójtowicz Urodzony w 1945 roku w Borzymowie, od 1961 roku jest zmartwychwstańcem, od 1970 - kapłanem, w latach 1992-1997 był prowincjałem. Postać niezwykła księdza-poety, zaliczana przez krytyków literackich, obok Wacława Oszajcy, do średniego pokolenia poetów. Wyżej, w grupie nestorów Bożena Chrząstowska plasuje nieżyjących już: Jana Twardowskiego i Karola Wojtyłę. Seniorami czyni Janusza Ihnatowicza i J. S. Pasierba. Ks. Kazimierz Wójtowicz należy do kręgu poetów - ambasadorów kultury. Publikuje poza granicami kraju. Wagą jego twórczości jest przede wszystkim etyczny wymiar tworzonej poezji. To, co kwalifikuje ją do określenia kapłańskiej, to fascynujące - acz proste rozwiązanie dylematu: prymat poety, czy prymat kapłana? Powołanie kapłańskie ma u księdza Wójtowicza bezsporny prymat nad byciem poetą, bo też i słowo ma ks. Wójtowicz podporządkowane sobie. To, co udowadnia ksiądz przewrotnie w każdym prawie wierszu, wynika z jego poetyckiego talentu. To takie jego posłannictwo naznaczone słowem. I wszystko się tu zgadza: z danymi z góry zadaniami poezji: „Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi..."Gdyby chcieć lapidarnie ująć tą niezwykłą stronę osobowości ks. Wójtowicza można powiedzieć, że Biblia jest dla Niego nie tylko źródłem myśli i wiary, ale i... poezji. Razem, tworzą piękną całość.

Gen. Zenon Bryk Urodził się 10 stycznia 1940 roku w Borzymowie. Uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Oleśnicy, następnie do Technikum Ogrodniczego w Tarnowie. 25 września 1959 r. rozpoczął służbę wojskową jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty we Wrocławiu, po której został promowany na stopień podporucznika i skierowany na stanowisko dowódcy plutonu piechoty w 40 pułku zmechanizowanym w Opolu. W latach 1967-1970 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP w Warszawie, awansując podczas ich trwania w 1969 r. na stopień kapitana. Po studiach objął funkcję oficera oddziału operacyjnego w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu. W 1972 r. awansował na stopień majora a potem na dowódcę 42 Pułku Zmechanizowanego w śarach. W 1974 r. awansował na stopień podpułkownika. W latach 1975-1976 był szefem sztabu 5 Dywizji Pancernej w Gubinie. Lata 1976-1978 to czas studiów w Moskwie w Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR. Po powrocie do kraju został wyznaczony na dowódcę 20 Dywizji Pancernej w Szczecinku i awansowany na stopień pułkownika. Pod koniec 1979 r. objął dowództwo 4 Dywizji Zmechanizowanej w Krośnie Odrzańskim. W roku 1983 awansował na stopień generała brygady. Od 1984 r. był zastępcą dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, a od 1989 r. szefem sztabu, zastępcą dowódcy

Zobacz też

• Borzymówka

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Borzymów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 341 .