Botrytis allii
.jpg) Nalot zarodników Botrytis allii i B. aclada na martwym szczypiorze cebuli | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | Botrytis allii |
| Nazwa systematyczna | |
| Botrytis alliii munn Bull. New York Agricultural Experimental Station 437: 396 (1917) | |
Botrytis allii Munn – gatunek grzybów z rodziny twardnicowatych (Sclerotiniaceae)[1]. Gatunek rozprzestrzeniony na całym świecie[2]. Pasożyt i saprotrof. Wśród roślin uprawnych poraża cebulę, czosnek i pora, wraz z innymi patogenami wywołując u nich chorobę o nazwie zgnilizna szyjki cebuli[3].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Botrytis, Sclerotiniaceae, Helotiales, Leotiomycetidae, Leotiomycetes, Pezizomycotina, Ascomycota, Fungi[1].
Morfologia
Grzyb mikroskopijny, znany wyłącznie w postaci bezpłciowej anamorfy. Rozwija się w tkankach porażonych roślin i na ich obumarłych resztkach[3]. Jego teleomorfa jest nieznana, ale u innych gatunków z rodzaju Botrytis należy ona do rodzaju Botryotinia[4].
Może być hodowany na sztucznych podłożach. Tworzy na nich szare lub szaro-brązowe kolonie. W warunkach naturalnych dość często tworzy sklerocja o średnicy 5 mm, na sztucznych podłożach rzadko. Konidiofory liczne, o długości do 1 mm. Konidia wąskoeliptyczne, czasami gruszkowate, wyraźnie węższe, niż u pokrewnych gatunków. Mają rozmiar (5–)7–11(–10) × (3–)5–6 (–8) μm[5].
Przez długi czas za jego synonim uważany był Botrytis aclada. Przyczyną były trudności z rozróżnieniem tych gatunków na podstawie cech morfologicznych. W 1950 r. jednak Owen i współpracownicy metodami biologii molekularnej wykazali, że są to odrębne gatunki[2].
Trzy z 7 gatunków wywołujących zgniliznę szyjki cebuli, a mianowicie Botrytis allii, Botrytis aclada i Ciborinia allii są morfologicznie trudne do odróżnienia. Wyniki badań metodami biologii molekularnej pozwoliły wyjaśnić relacje między nimi. Porównanie sekwencji DNA wykazało, że Botrytis allii jest mieszańcem B. aclada i C. allii, i posiada allele genów od każdego z nich. B. aclada i C. allii mają po 16 chromosomów, podczas gdy B. alli ma ich 32[6].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum (ang.). [dostęp 2017-06-09].
- ↑ a b Owen, J. H., Walker, J. C., and Stahmann, M. A. 1950. Variability in onion neck-rot fungi. Phytopathology 40:749-768
- ↑ a b Selim Kryczyński, Zbigniew Weber (red.), Fitopatologia, t. 2. Choroby roślin uprawnych, Poznań: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2011, s. 377,378, ISBN 978-83-09-01077-7.
- ↑ Joanna Marcinkowska: Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii. Warszawa: PWRiL, 2012. ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Mycobank. Botrytis allii. [dostęp 2017-07-11].
- ↑ Ciborinia allii. [dostęp 2017-07-11].
Media użyte na tej stronie