Brad Gilbert
.jpg) | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 9 sierpnia 1961 | |||||||||
| Wzrost | 185 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 1982 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 1995 | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 20 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 4 (1 stycznia 1990) | |||||||||
| Australian Open | 4R (1984) | |||||||||
| Roland Garros | 3R (1993) | |||||||||
| Wimbledon | QF (1990) | |||||||||
| US Open | QF (1987) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 3 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 18 (29 września 1986) | |||||||||
| Australian Open | 2R (1987) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (1987) | |||||||||
| Wimbledon | 2R (1986) | |||||||||
| US Open | 2R (1988) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Brad Glibert (ur. 9 sierpnia 1961 w Oakland) – amerykański tenisista i trener tenisa, komentator tenisowy, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Seulu (1988) w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
W 1981 występował w amerykańskim zespole w zawodach Junior Davis Cup. W tym samym roku zdobył złoty medal w deblu na Olimpiadzie Machabejskiej.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1982–1995.
Startując w turniejach singlowych osiągnął 40 finałów rangi ATP World Tour, odnosząc 20 zwycięstw. Jest 2–krotnym ćwierćfinalistą imprez wielkoszlemowych, US Open 1987 i Wimbledonu 1990. W roku 1990 doszedł do finału Pucharu Wielkiego Szlema, gdzie przegrał z Pete’em Samprasem.
W grze podwójnej Gilbert wygrał 3 turnieje ATP World Tour oraz przegrał 3 finały.
Amerykanin zdobył w 1988 brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Seulu. Mecz o udział w finale zakończył się porażką Gilberta 4:6, 4:6, 3:6 z Timem Mayotte.
Reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w meczach singlowych odnosząc 10 triumfów na 15 rozegranych meczów. W 1991 roku przyczynił się do wygrania trofeum przez drużynę amerykańską, występując w 1 rundzie i ćwierćfinale przeciwko Meksykowi i Czechosłowacji. W półfinale i finale nie zagrał.
Brad Gilbert prezentował defensywny styl gry[1]. Dysponował mocnym serwisem oraz efektownym i trudnym do odbicia dla rywali bekhendem[1]. Skupiał się na przebijaniu piłki i wyczekiwaniu na błąd przeciwnika[1].
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 4. miejscu (1 stycznia 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (29 września 1986).
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (20–20)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 1982 | Tajpej | Dywanowa (hala) |  Craig Wittus | 6:1, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 1984 | Columbus | Twarda | Henry Pfister | 6:3, 2:6, 6:3 |
| Finalista | 1. | 1984 | San Francisco | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1984 | Tajpej | Dywanowa (hala) |  Wally Masur | 6:3, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 1985 | Livingston | Twarda | Brian Teacher | 4:6, 7:5, 6:0 |
| Zwycięzca | 5. | 1985 | Cleveland | Twarda | Brad Drewett | 6:3, 6:2 |
| Finalista | 2. | 1985 | Stuttgart | Ceglana |  Ivan Lendl | 4:6, 0:6 |
| Finalista | 3. | 1985 | Johannesburg | Twarda | Matt Anger | 4:6, 6:3, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 6. | 1985 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Amos Mansdorf | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 7. | 1986 | Memphis | Dywanowa (hala) |  Stefan Edberg | 7:5, 7:6 |
| Zwycięzca | 8. | 1986 | Livingston | Twarda | Mike Leach | 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 9. | 1986 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Aaron Krickstein | 7:5, 6:2 |
| Zwycięzca | 10. | 1986 | Wiedeń | Twarda (hala) | Karel Nováček | 3:6, 6:3, 7:5, 6:0 |
| Finalista | 4. | 1987 | Waszyngton | Twarda | Ivan Lendl | 1:6, 0:6 |
| Zwycięzca | 11. | 1987 | Scottsdale | Twarda | Eliot Teltscher | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 5. | 1987 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Amos Mansdorf | 6:3, 3:6, 4:6 |
| Finalista | 6. | 1987 | Paryż | Twarda (hala) | Tim Mayotte | 6:2, 3:6, 5:7, 7:6, 3:6 |
| Finalista | 7. | 1987 | Johannesburg | Twarda (hala) | Pat Cash | 6:7, 6:4 6:2, 0:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 12. | 1988 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Aaron Krickstein | 4:6, 7:6, 6:2 |
| Finalista | 8. | 1988 | Paryż | Twarda (hala) | Amos Mansdorf | 3:6, 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 13. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Johan Kriek | 6:2, 6:2, krecz |
| Finalista | 9. | 1989 | Dallas WCT | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 3:6, 3:6, 6:7 |
| Finalista | 10. | 1989 | Waszyngton | Twarda | Tim Mayotte | 6:3, 4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 14. | 1989 | Stratton Mountain | Twarda | Jim Pugh | 7:5, 6:0 |
| Zwycięzca | 15. | 1989 | Livingston | Twarda | Jason Stoltenberg | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 16. | 1989 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | 6:4, 2:6, 7:6 |
| Zwycięzca | 17. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Anders Järryd | 7:5, 6:2 |
| Finalista | 11. | 1989 | Orlando | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 18. | 1990 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Jonas Svensson | 6:1, 6:3 |
| Zwycięzca | 19. | 1990 | Orlando | Twarda |  Christo Van Rensburg | 6:2, 6:1 |
| Finalista | 12. | 1990 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | 1:6, 1:6 |
| Zwycięzca | 20. | 1990 | Brisbane | Twarda | Aaron Krickstein | 6:3, 6:1 |
| Finalista | 13. | 1990 | Monachium | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 3:6, 4:6, 2:6 |
| Finalista | 14. | 1991 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Darren Cahill | 2:6, 6:3, 4:6 |
| Finalista | 15. | 1991 | Los Angeles | Twarda | Pete Sampras | 2:6, 7:6(5), 3:6 |
| Finalista | 16. | 1991 | Sydney | Twarda (hala) | Stefan Edberg | 2:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 17. | 1992 | Scottsdale | Twarda |  Stefano Pescosolido | 0:6, 6:1, 4:6 |
| Finalista | 18. | 1993 | San Francisco | Twarda (hala) | Andre Agassi | 2:6, 7:6(4), 2:6 |
| Finalista | 19. | 1993 | Tokio | Twarda | Pete Sampras | 2:6, 2:6, 2:6 |
| Finalista | 20. | 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Martin | 4:6, 5:7 |
Gra podwójna (3–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Sandy Mayer | Paul Annacone Christo Van Rensburg | 6:3, 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 1. | 1985 | Tel Awiw-Jafa | Twarda |  Ilie Năstase | Michael Robertson Florin Segărceanu | 6:3, 6:2 |
| Zwycięzca | 2. | 1986 | Boca West | Twarda | Vincent Van Patten | Stefan Edberg Anders Järryd | walkower |
| Finalista | 2. | 1986 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Slobodan Živojinović |  Ricardo Acioly Wojciech Fibak | walkower |
| Finalista | 3. | 1987 | Los Angeles | Twarda | Tim Wilkison | Kevin Curren David Pate | 3:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 1992 | Hongkong | Twarda | Jim Grabb |  Byron Black Byron Talbot | 6:2, 6:1 |
Kariera trenerska i komentatorska
Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską. Przez 8 lat, między rokiem 1994 a 2002, był szkoleniowcem Andre Agassiego[2]. W latach 2003–2004 pracował z Andym Roddickiem[3]. Potem Gilbert prowadził karierę Andy’ego Murraya, w sezonach 2006 i 2007[4]. W sezonie 2007 trenował Alexa Bogdanovicia, a w 2011 Kei'ego Nishikori'ego[1]. W roku 2012 przez krótki czas pracował wspólnie z Samem Querreyem[5].
Gilbert jest również ekspertem i komentatorem tenisowym dla stacji ESPN[1][5].
Przypisy
- ↑ a b c d e BRAD GILBERT Pro Tennis Coach. protenniscoach.com. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 października 2016)]. (ang.).
- ↑ Lisa Dillman: Agassi Splits With Longtime Coach Gilbert. latimes.com, 31 stycznia 2002. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ Gilbert stunned by Roddick split. bbc.co.uk, 31 grudnia 2004. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ Murray splits with coach Gilbert. bbc.co.uk, 14 listopada 2007. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ a b Matt Cronin: Querrey splits with coach, hires Gilbert. tennis.com, 18 lutego 2012. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
.svg)
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
.svg)
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
_(construction).png)
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
Flag of Romania, (21 August 1965 - 22 December 1989/officialy 27 December 1989).
Construction sheet of the Flag of Romania as depicted in Decree nr. 972 from 5 November 1968.
- l = 2/3 × L
- C = 1/3 × L
- S = 2/5 × l
.svg)
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Autor: robbiesaurus from Smithtown, NY, USA, Licencja: CC BY-SA 2.0
U.S. Open
Wednesday, Sept. 9, 2009