Brama Koniakowska

Brama Koniakowska – rozległe obniżenie szerokości 8-12 km, oddzielające właściwy zrąb Beskidu Śląskiego od Beskidu Żywieckiego i stanowiące naturalne połączenie doliny Soły z dolinami Olzy i Kysucy. Rozwinęło się ono wzdłuż osi, wyznaczonej przez stosunkowo mało odporne skały tzw. łuski przedmagurskiej.

Wysokość wierzchowin w obrębie Bramy Koniakowskiej, znacznie niższa niż w obu sąsiadujących grupach górskich, waha się od 700 do 850 m n.p.m., co daje ok. 250 m wysokości względnej ponad dnami dolin. Spośród wzniesień Bramy Koniakowskiej wyżej wybijają się Ochodzita (895 m n.p.m.) i Tyniok (892 m n.p.m.), sięgając blisko 900 m n.p.m., a jedynie Rachowiec (954 m n.p.m.), zbudowany z odpornego piaskowca magurskiego i zaliczany już do Beskidu Żywieckiego, wznosi się wyraźnie wyżej. W obrębie Bramy Koniakowskiej znajdują się trzy głębokie przełęcze: Przełęcz Koniakowska, Przełęcz Rupienka i Przełęcz Zwardońska, które powstały w wyniku erozji źródłowej potoków spływających na wschód i zachód i symetrycznie rozcinających grzbiety wododziałowe.

Bibliografia

• Barański Mirosław: Beskid Śląski. Pasmo Baraniej Góry, Warszawa 1999, ISBN 83-7005-423-4;