Brama Na Wprost Słońca
Brama Na Wprost Słońca[1] (chin. upr. 正阳门, chin. trad. 正陽門, pinyin Zhèngyángmén), zwana także bramą Przednią (chin. upr. 前门, chin. trad. 前門, pinyin Qiánmén) – dawna brama miejska Pekinu, położona na południowym krańcu placu Tian’anmen.
Obecnie składa się z dwóch odrębnych budowli, oddalonych od siebie około 50 metrów i przedzielonych ruchliwą ulicą[2]. Pierwotnie obie części połączone były barbakanem, który obecnie już nie istnieje (usunięto go w 1915 roku, aby poprowadzić drogę[3]). Południowa część bramy (pełniąca ongiś rolę strażnicy) znajduje się obecnie na skwerze otoczonym ze wszystkich stron jezdnią. Na jej pierwszym piętrze mieści się muzeum[4].
Brama (a ściślej, jej północna część) została zbudowana w 1421 roku. Stanowiła wejście na teren Miasta Wewnętrznego. Usadowiona jest na platformie o powierzchni 3047 m²[5]. Ma 42 metry wysokości i jest najwyższą ze wszystkich pekińskich bram[6]. Posiada wewnątrz trzy przejścia, z czego normalny ruch odbywał się dwoma bocznymi, środkowe zaś służyło cesarzowi, gdy udawał się tędy do Świątyni Nieba[7]. Z zewnątrz wykończono ją szarą farbą i zielonymi płytkami[4]. Część południową (strażnicę) dobudowano w 1439 roku, w takim samym stylu jak bramę. Usadowiono ją na platformie o powierzchni 2147 m²[5]. Ma 38 metrów wysokości[4] i cztery piętra[5]. Umieszczono w niej 82 otwory okienne, wybiegające na wschód, zachód i południe[6].
Brama została spalona przez wojska cudzoziemskie podczas powstania bokserów w 1900 roku, odbudowano ją w 1914 roku[8]. W 1952 i 1976 roku została poddana pracom renowacyjnym[6].
Przypisy
- ↑ Zmiany wprowadzone na 96. posiedzeniu Komisji (1 lutego 2017 roku). Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej. [dostęp 2017-02-26].
- ↑ Qian Men (ang.). mytravelguide.com. [dostęp 2010-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-26)].
- ↑ 正阳门箭楼箭窗之谜 (chiń.). bjww.gov.cn. [dostęp 2010-11-27].
- ↑ a b c Zhengyang Gate (ang.). china.org.cn. [dostęp 2010-01-30].
- ↑ a b c Zhengyang Gate (ang.). tour-beijing.com. [dostęp 2010-01-30].
- ↑ a b c Zhengyang Gate (ang.). chinaculture.org. [dostęp 2017-01-15].
- ↑ Wiesław Olszewski: Chiny. Zarys kultury. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2003, s. 308. ISBN 83-232-1272-4.
- ↑ Zhengyangmen (South-Facing Gate) (ang.). tour-china-guide.com. [dostęp 2010-11-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-14)].
Media użyte na tej stronie