Brama Wolińska w Goleniowie

Brama Wolińska w Goleniowie
nr rej. 267 z 06.04.1957 (w zespole murów obronnych)[1]
Widok na Bramę
Państwo	Polska
Miejscowość	Goleniów
Ukończenie budowy	XV wiek
Położenie na mapie Goleniowa Brama Wolińska w Goleniowie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Brama Wolińska w Goleniowie
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Brama Wolińska w Goleniowie
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego Brama Wolińska w Goleniowie
Położenie na mapie gminy Goleniów Brama Wolińska w Goleniowie
53°33′55,832″N 14°49′38,341″E/53,565509 14,827317

Brama Wolińska w Goleniowie – najcenniejszy zabytek miasta Goleniowa, zbudowana w XV wieku jako jedna z czterech bram strzegących miasta (Brama Szczecińska, Brama Stargardzka, Brama Młyńska). Pierwotnie strażnica obronna z kamieni narzutowych (II połowa XIII w.), w kolejnych stuleciach (XIV, XV w.) nadbudowana ceglaną wieżą. To budynek pięciokondygnacyjny, typowa budowla obronna (taką funkcję pełniła do XVIII wieku). Na jednej z wieżyczek będącej zakończeniem muru przy Bramie Wolińskiej widnieją dwa herby Goleniowa – historyczny (z rzeką, łodzią, drzewem i Gryfem) oraz obecny (z dwoma półksiężycami i czterema gwiazdami). Ocalała jako jedyna z bram.

Reprezentuje typ bramy szczytowej. Zachowana w niezmienionej formie od XV w. Zbudowana w 1/4 z kamienia i z 3/4 z cegły. Ściany szczytowe mają odmienne rozwiązania architektoniczne, zewnętrzna – obronną, wewnętrzna – estetyczną. Wysokość bramy wynosi 26 m (ze sterczyną 29,85 m), natomiast otworu bramowego – 5,25 m, jego szerokość 4,85 m, a długość przejazdu – 10,5 m.

Brama została odrestaurowana w latach 1971-1972 z przeznaczeniem na Muzeum Ziemi Goleniowskiej. Po ukończeniu prac stała się siedzibą obecnego Goleniowskiego Domu Kultury. W dawnym przejściu, po jego zabudowie w latach 2002-2003, powstało Centrum Informacji Turystycznej.

Przypisy