Branda de Castiglione

Branda de Castiglione

Kardynał biskup
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1350–1360 Mediolan
Data i miejsce śmierci	3 lutego 1443 Castiglione
Miejsce pochówku	?↗
Biskup Piacenzy
Okres sprawowania	1404–1409
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Kreacja kardynalska	6 czerwca 1411

Branda de Castiglione (ur. ok. 1350/60 w Mediolanie, zm. 3 lutego 1443 w Castiglione) – włoski kardynał i dyplomata.

Życiorys

Urodzony w szlacheckiej rodzinie, w 1389 roku uzyskał tytuł doktora obojga praw.

16 sierpnia 1404 roku został biskupem Piacenzy. W sierpniu 1408 roku poparł papieża "pizańskiego", za co papież "rzymski" pozbawił go biskupstwa. Jednak już 6 czerwca 1411 roku (anty)papież Jan XXIII przyznał mu kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera San Clemente.

W sierpniu 1410 roku został wysłany do Polski z zadaniem rozwiązania jej konfliktu z Zakonem Krzyżackim. W tym samym celu wysłano go tam 1 marca 1411 roku. Pośredniczył w zawarciu Pokoju w Lubowli pomiędzy Jagiełłą i Zygmuntem Luksemburskim.

Brał udział w Soborze w Konstancji i konklawe 1417. W następnych latach sprawował w kurii funkcję protektora Polski (1419-22) oraz Niemiec i Węgier (1425).

W grudniu 1421 papież Marcin V wysłał go do Czech i Niemiec w celu zorganizowania walki z husytyzmem. Do Rzymu powrócił w 1424 roku. W 1431 został kardynałem biskupem Porto, a w 1440 kardynałem biskupem Sabiny.

Uczestniczył w soborze bazylejskim.

Bibliografia

• Drabina J., Kontakty papiestwa z Polską 1378-1417 w latach wielkiej schizmy zachodniej, Kraków 1993, s. 90.
• Branda de Castiglione
• DBI