Branko Pleše

Ten artykuł od 2013-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Branko Pleše
Data i miejsce urodzenia	12 stycznia 1915 Delnice
Data i miejsce śmierci	28 marca 1980 Zagrzeb
Pozycja	pomocnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1929–? HŠK Concordia
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1935–1945 Građanski Zagrzeb 1945–1950 Dinamo Zagrzeb
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1937–1937  Jugosławia 5 (3) 1941–1944  Chorwacja 13 (3) 1946  Jugosławia 1 (0) W sumie: 19 (6)
Kariera trenerska
Lata Drużyna Sloboda Tuzla NK Dubrovnik NK Trnje NK Dubrava 1978–? SK Loto

Branko Pleše, ps. Isusek (ur. 12 stycznia 1915 w Delnicach, zm. 28 marca 1980 w Zagrzebiu) – chorwacki piłkarz, występujący na pozycji lewego pomocnika. Jeden z najwszechstronniejszych zawodników w historii jugosłowiańskiego futbolu, występował na wszystkich pozycjach, począwszy od bramkarza i lewego obrońcy. W ligowym spotkaniu Dinama Zagrzeb rozgrywanym w Zagrzebiu z Crveną Zvezda (2:2) zmienił bramkarza Zvonko Dogana.

Karierę juniorską zaczynał w roku 1929 w zagrzebskim klubie HŠK Concordia. Od roku 1935 do 1945 występuje w zespole Građanski Zagrzeb, gdzie w roku 1937 i 1940 wywalczył tytuł mistrza Chorwacji. Po zakończeniu wojny w 1945 i rozwiązaniu Građanskiego, zawodnik przeszedł do spadkobiercy tego klubu, Dinama Zagrzeb. W zespole grał do roku 1950, kiedy to zakończył piłkarską karierę. W międzyczasie wystąpił w 155 ligowych meczach „Modrich”, zdobywając także w roku 1948 tytuł Mistrza Jugosławii.

• HŠK Concordia Zagrzeb, 1929 – 1935
• Građanski Zagrzeb, 1935 – 1945
• Dinamo Zagrzeb, 1945 – 1950

Pleše wystąpił w 24 spotkaniach reprezentacji miasta Zagrzebia (1935 – 1949), sześciokrotnie wystąpił w reprezentacji Jugosławii, gdzie zdobył 3 gole. Trzynastokrotnie wystąpił także w reprezentacji Niezależnego Państwa Chorwackiego, gdzie zdobył trzy gole. Swojego pierwszego gola w reprezentacji Jugosławii zdobył w spotkaniu przeciwko Turcji wygranym przez Jugosławię 3:1, kolejne dwa zaś w spotkaniu z Czechosłowacją przegranym 4:5. W reprezentacji zadebiutował 9 maja 1937 w towarzyskim meczu przeciwko Węgrom w Budapeszcie, zremisowanym 1:1. Warto zauważyć, że w spotkaniu tym wystąpił jako lewy obrońca. Ostatni raz w reprezentacji wystąpił w pierwszym powojennym meczu reprezentacji, rozgrywanym 9 maja 1946 przeciwko Czechosłowacji w Pradze wygranym przez Jugosławię 2:0. W tym meczu swoją reprezentacyjną karierę skończyło wielu piłkarzy chorwackiej generacji lat 40. – do gry w reprezentacji nie dopuszczono ich w wyniku nieporozumień politycznych – w czasie reżimu Ante Pavelicia byli jego zwolennikami i aktywistami. Byli to: Ljubomir Lovrić, Srđan Mrkušić, Frane Matošić, Zvonimir Cimermančić, Franjo Welfl i Miroslav Brozović.

• 1. 9 maja 1937, Budapeszt, Węgry – Jugosławia 1:1
• 2. 6 czerwca 1937, Belgrad, Jugosławia – Belgia 1:1
• 3. 1 sierpnia 1937, Belgrad, Jugosławia – Turcja 3:1
• 4. 3 października 1937, Praga, Czechosłowacja – Jugosławia 5:4
• 5. 10 października 1937, Warszawa, Polska – Jugosławia 4:0
• 6. 9 maja 1946, Praga, Czechosłowacja – Jugosławia 0:2

W reprezentacji NDH zadebiutował 15 czerwca 1941 w rozgrywanym w Wiedniu meczu przeciwko Niemcom Faszystowskim. Chorwaci przegrali ten mecz 1:5, chociaż zaczęło się od prowadzenia, po golu Franjo Wölfla. Warto zauważyć, że jednego z goli dla Niemiec zdobył przedwojenny napastnik reprezentacji Polski, Ernest Wilimowski. Ostatni raz na boisku w chorwackiej reprezentacji pojawił się w jej ostatnim przedwojennym meczu, rozgrywanym 9 kwietnia 1944 w Zagrzebiu, na stadionie Gradjanskiego. Chorwaci spotkali się wtedy ze Słowacją. Ten mecz zwyciężyli 7:3, a w tym spotkaniu aż dwóch zawodników ustrzeliło hat-tricka, superstrzelec chorwacki Franjo Wölfl i słowacki snajper Pavol Arpas. Swojego pierwszego gola, zdobył także w meczu ze Słowacją, rozgrywanym w roku 1941, który Chorwaci wygrali 5:2, a Pleše zdobył wtedy gola na 4:0. Drugiego gola zdobył w spotkaniu przeciwko Bułgarii wygranym aż 6:0 – „Isusek” trafił wtedy na 5:0. Najważniejszym jednak i ostatnim w reprezentacji NDH golem był ten zdobyty 14 czerwca 1942 w Budapeszcie przeciwko Węgrom – zremisowanym przez Chorwatów 1:1. Najpierw dla Madziarów trafił Ferenc Szusza w 60 minucie, a dwadzieścia minut później remis zapewnił „Hrvatskiej” właśnie Pleše. Ogółem w reprezentacji wystąpił 13 razy, zdobywając 3 gole.

• 1. 15 czerwca 1941, Wiedeń, Niemcy – Chorwacja 5:1
• 2. 28 września 1941, Zagrzeb, Chorwacja – Słowacja 5:2
• 3. 18 stycznia 1942, Zagrzeb, Chorwacja – Niemcy 0:2
• 4. 5 kwietnia 1942, Genua, Włochy – Chorwacja 4:0
• 5. 13 kwietnia 1942, Zagrzeb, Chorwacja – Bułgaria 6:0
• 6. 7 czerwca 1942, Bratysława, Słowacja – Chorwacja 1:2
• 7. 14 czerwca 1942, Budapeszt, Węgry – Chorwacja 1:1
• 8. 8 września 1942, Zagrzeb, Chorwacja – Słowacja 6:1
• 9. 11 października 1942, Bukareszt, Rumunia – Chorwacja 2:2
• 10. 1 listopada 1942, Stuttgart, Niemcy – Chorwacja 5:1
• 11. 4 kwietnia 1943, Zurych, Szwajcaria – Chorwacja 1:0
• 12. 10 kwietnia 1943, Zagrzeb, Chorwacja – Słowacja 1:0
• 13. 9 kwietnia 1944, Zagrzeb, Chorwacja – Słowacja 7:3

Po zakończeniu piłkarskiej kariery, został trenerem, trenował takie zespoły jak pochodzący z Bośni NK Sloboda Tuzla, NK Dubrovnik i zagrzebskie kluby NK Trnje i NK Dubrava, a w roku 1978 został trenerem żeńskiego zespołu SK Loto Zagrzeb. Zmarł w roku 1980 w Zagrzebiu, w wieku 65 lat.