Bree (Śródziemie)
Bree – miejscowość ze stworzonej przez J.R.R. Tolkiena mitologii Śródziemia występująca na kartach powieści Drużyna Pierścienia.
Bree powstało w Drugiej Erze, jeszcze przed powstaniem Arnoru. Około 1300 roku Trzeciej Ery zamieszkali w nim także hobbici. Położone na terytorium Arnoru, na szlaku Wielkiego Gościńca Wschodniego nieopodal skrzyżowania z Wielkim Gościńcem Zachodnim, swój rozwój przeżywało w czasach rozkwitu Arnoru. Po podziale kraju Bree znalazło się na terenie Arthedainu. Od 1974 roku Trzeciej Ery, po upadku Arthedainu, obszar Bree był chroniony przez Strażników Północy. W czasach Wojny o Pierścień pozostałością dawnej pomyślności była gospoda Pod Rozbrykanym Kucykiem, a Wielki Gościniec Zachodni nazywano Zieloną Ścieżką[1].
Tę samą nazwę nosił także obszar dookoła miejscowości Bree, którego zachodnią granicę stanowił skraj Starego Lasu i Kurhany. W Bree znajdowały się trzy mniejsze miejscowości: Archet (na północnym skraju Chetwood[2]), Combe (wysunięta na wschód[3]) i Staddle (wioska zamieszkana przez ludzi i hobbitów na południowo-wschodnim stoku wzgórza Bree[4]).
Większość mieszkańców Bree stanowili ludzie o ciemnej karnacji i krępej budowie, uważający siebie za rdzennych mieszkańców tych okolic. Choć posługiwali się Westronem, pochodzili od Dunlendingów, którzy wywędrowali na północ[1]. Tamtejsi hobbici uważali Bree za najstarszy hobbicki ośrodek od czasów Wielkiej Wędrówki, starszy niż Shire.
W czasie Wojny o Pierścień w Bree działali szpiedzy Sarumana.