Brian Teacher
| |||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 23 grudnia 1954 San Diego | ||
| Wzrost | 191 cm | ||
| Masa ciała | 79 kg | ||
| Gra | praworęczny | ||
| Status profesjonalny | 1973 | ||
| Zakończenie kariery | 1986 | ||
| Gra pojedyncza | |||
| Wygrane turnieje | 8 | ||
| Najwyżej w rankingu | 7 (19 października 1981) | ||
| Australian Open | W (1980) | ||
| Roland Garros | 3R (1978) | ||
| Wimbledon | QF (1982) | ||
| US Open | 4R (1978, 1980) | ||
| Gra podwójna | |||
| Wygrane turnieje | 16 | ||
| Najwyżej w rankingu | 6 (10 sierpnia 1981) | ||
| Australian Open | 2R (1977, 1985) | ||
| Roland Garros | 3R (1978, 1979) | ||
| Wimbledon | SF (1977) | ||
| US Open | SF (1977) | ||
Brian David Teacher (ur. 23 grudnia 1954 w San Diego) – amerykański tenisista, zwycięzca Australian Open 1980 w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
Teacher był zawodnikiem praworęcznym, o tendencji do gry ofensywnej – dobrze serwował i chętnie szukał rozwiązań wolejowych, dysponując przy siatce dużym zasięgiem ramion. Do słabszych stron jego tenisa należała ruchliwość na korcie, a ciągłość kariery zakłócały liczne kontuzje. Pierwsze sukcesy odnosił w kategoriach juniorskich i amatorskich, zdobył m.in. mistrzostwo kraju do lat 18 w 1972 oraz cztery tytuły All American w latach 1973–1976 (w czasie studiów ekonomicznych na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles). W 1974 wygrał również konkurencje tenisowe – grę pojedynczą i podwójną – w turnieju akademickim zachodniego wybrzeża USA Pacific-8, a w latach 1975–1976 wchodził w skład reprezentacji uczelnianej, która sięgała po akademickie mistrzostwo kraju.
W 1973 dołączył do grona tenisistów zawodowych. Pierwszy turniej w profesjonalnej karierze wygrał w 1977 w Jackson, w 1979 wygrał pierwszą imprezę zaliczaną do cyklu Grand Prix – w Newport. W grudniu 1980 i styczniu 1981 dość niespodziewanie sięgnął po swoje jedyne wielkoszlemowe zwycięstwo – w Australian Open pokonał m.in. rodaka Tima Mayotte, a od ćwierćfinału kolejno trzech reprezentantów gospodarzy – Paula McNamee, Petera McNamarę i wreszcie Kima Warwicka. Turniej australijski przeżywał w tym okresie pewien kryzys i był często omijany przez najlepszych graczy, niemniej jednak nie stracił swojego wielkoszlemowego charakteru. Teacher osiągnął jeszcze ćwierćfinały Australian Open 1982 (odpadł po pięciu setach z Hankiem Pfisterem) i Wimbledonu 1982 (pokonał m.in. Matsa Wilandera, odpadł z Mayotte).
Wygrał łącznie osiem turniejów w grze pojedynczej. Sezon 1980 zakończył jako 12. zawodnik na świecie, rok później został sklasyfikowany cztery miejsca niżej, a w rankingu kroczącym najwyższą pozycję zajmował w październiku 1981 – nr 7. Był również dobrym deblistą, wygrał łącznie szesnaście turniejów w grze podwójnej. Był w półfinałach debla na Wimbledonie 1977 i US Open 1977 oraz ćwierćfinale Wimbledonu 1979 (za każdym razem z Bobem Carmichaelem). Jego zarobki zawodowe, obejmujące grę pojedynczą i podwójną, wyniosły niespełna półtora miliona dolarów. Nie zagrał natomiast ani razu w reprezentacji USA w Pucharze Davisa.
Żonaty, ma dwie córki (Noel i Kelly). W 2001 jego nazwisko wpisano do Intercollegiate Hall of Fame, zrzeszającej wyróżniających się zawodników amerykańskich rozgrywek tenisowych na poziomie uczelnianym.
Zwycięstwa turniejowe
- gra pojedyncza
- 1977 Jackson
- 1978 Tajpej
- 1979 Newport
- 1980 Australian Open
- 1981 Columbus
- 1983 Dortmund, Monachium, Columbus
- gra podwójna
- 1976 Columbus (z Williamem Brownem)
- 1978 Manila (z Sherwoodem Stewartem)
- 1980 Cincinnati, Canadian Open, Tajpej (wszystkie z Bruce Mansonem), Bangkok, Waszyngton (oba z Ferdi Tayganem), Los Angeles (z Butchem Waltsem)
- 1981 Londyn (Queen's Club, z Patem Dupre), Columbus, La Quinta (oba z Bruce Mansonem), Frankfurt (z Butchem Waltsem)
- 1982 San Francisco (z Fritzem Buehningiem), Stuttgart (z Markiem Edmondsonem)
- 1983 Columbus (ze Scottem Davisem), Johannesburg (ze Steve Meisterem)
Finały turniejowe
- gra pojedyncza
- 1976 Newport
- 1977 Adelajda, Sydney
- 1978 Tokio
- 1980 Bangkok, Hongkong, Los Angeles, Sydney, Tajpej
- 1981 San Francisco
- 1982 Maui
- 1983 Dallas
- 1984 Bristol, Gstaad
- 1985 Livingston
- gra podwójna
- 1978 Miami (z Bobem Carmichaelem)
- 1979 Stuttgart, Waszyngton (oba z Bobem Carmichaelem)
- 1980 Hongkong (z Bruce Mansonem), Rotterdam (z Billem Scanlonem)
- 1982 Los Angeles (z Bruce Mansonem)
- 1983 Richmond (z Fritzem Buehningiem)
Bibliografia
- Profil na stronie ATP (ang.). Association of Tennis Professionals. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 20 sierpnia 2013].
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Zbigniew Dutkowski, 150 rakiet. Najlepsi tenisiści świata, Krajowa Agencja Wydawnicza, Warszawa 1984
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.