Brit Awards 2014
| Data | 19 lutego 2014 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | The O2 Arena, Londyn, Wielka Brytania | ||
| Prowadzenie | James Corden | ||
| Stacja telewizyjna |  ITV1 | ||
| Nawigacja | |||
| |||
34. gala rozdania BRIT Awards, nagród muzycznych wręczanych przez British Phonographic Industry (BPI), odbyła się w dniu 19 lutego 2014 roku w londyńskiej The O2 Arena. Wydarzenie było transmitowane przez stację ITV, a prowadzącym został James Corden[1]. Galę śledziło przed telewizorami 4,6 mln widzów, co było jednym z najgorszych wyników w XXI wieku[2]. Ceremonię można było po raz pierwszy w historii oglądać również poprzez YouTube[3].
Dwie statuetki odebrała grupa Arctic Monkeys - w kategoriach Najlepszy brytyjski zespół oraz Album roku. Oprócz podwójnych laureatów BRIT Awards, na scenie pojawili się także Katy Perry, Bruno Mars, Beyoncé, Lorde, Ellie Goulding, Bastille z zespołem Rudimental i Ellą Eyre, a także Pharell Williams[4].
Zwycięzcy i nominacje
W 2014 roku przyznano nagrody w 13 kategoriach[5][1].
| Kategorie brytyjskie | |
|---|---|
| Brytyjski album roku | Najlepszy brytyjski singel |
|
|
| Najlepsza brytyjska artystka | Najlepszy brytyjski artysta |
| |
| Najlepszy brytyjski przełomowy wykonawca | Najlepszy brytyjski zespół |
| |
| Najlepszy brytyjski producent | Wybór krytyków |
| |
| Najlepsza artystka międzynarodowa | Najlepszy artysta międzynarodowy |
| |
| Najlepszy zespół międzynarodowy | Najlepszy brytyjski teledysk |
| |
| Nagroda za międzynarodowy sukces | |
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona BRIT Awards (ang.). BRIT Awards. [dostęp 2015-01-23].
Przypisy
- ↑ a b The BRITs 2014 (ang.). BRIT Awards 2015. [dostęp 2015-01-23].
- ↑ Brit awards 2014 pull in their lowest live broadcast ratings yet (ang.). The Guardian. [dostęp 2015-01-23].
- ↑ The Brit Awards 2014 to be live streamed on YouTube (ang.). NME. [dostęp 2015-01-23].
- ↑ Lara Martin: Brits 2014: What happened? Who performed? Who won? - recap! (ang.). reveal.co.uk, 19 lutego 2014. [dostęp 2015-01-23].
- ↑ Brit Awards 2014: the nominations in full (ang.). The Independent, 19 lutego 2014. [dostęp 2015-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-23)].
