Britain’s Got Talent

Ten artykuł należy dopracować: od 2022-02 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2022-12 → usunąć nieistotne ciekawostki / istotne informacje z sekcji „Ciekawostki” przenieść do artykułu, od 2022-02 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe), od 2022-02 → poprawić tłumaczenie fragmentów tekstu/pojęć (uwaga! nie należy używać automatycznych translatorów bez sprawdzenia uzyskanego dzięki nim tłumaczenia), od 2022-12 → wstawić linki wewnętrzne (zobacz, jak), od 2022-12 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Britain’s Got Talent (pol. Wielka Brytania ma talent) – brytyjska wersja talent show z serii Got Talent, w której zwycięzca otrzymuje nagrodę pieniężną w wysokości 250 000 funtów oraz zaproszenie do zaprezentowania się przed Brytyjską rodziną królewską na gali Royal Variety Performance.

Historia

Format programu został opracowany przez Simona Cowella, twórcę talent show X Factor i dyrektora wykonawczego wytwórni muzycznej Sony Music. We wrześniu 2005 nakręcono odcinek pilotażowy. W skład jury weszli Cowell, Fern Britton (wówczas prezenter magazynu „This Morning”), a także Piers Morgan (dziennikarz pracujący w brytyjskich tabloidach). Odcinek pierwotnie nie został wyemitowany w telewizji. Dopiero w styczniu 2012 roku został ujawniony jako część serialu dokumentalnego zatytułowanego The Talent Show Story.

Pierwotny plan zakładał, że program zostanie wyemitowany w latach 2005–2006 pod tytułem Paul O’Grady’s Got Talent, jeszcze przed emisją amerykańskiej wersji formatu America’s Got Talent. Do jego realizacji nie doszło. O'Grady, który miał być gospodarzem show, odmówił jednak pojawienia się w innym programie nadawcy ITV. Ostatecznie rozpoczął pracę u konkurencyjnego nadawcy Channel 4. W wywiadzie z 2010 roku O’Grady skomentował sytuację, stwierdzając:

Zrobiłem odcinek pilotowy dla Britain’s Got Talent – który pierwotnie miał nazywać się Paul O’Grady’s Got Talent. Powiedziałem jednak producentom, że żartują, jeśli sądzą, że poprowadzę program pod tym tytułem. W oryginalnym panelu jurorskim mieli być Simon Cowell, Fern Britton i Piers Morgan. Ja byłem gospodarzem. Potem, kiedy pokłóciłem się z ITV, wyrzucono mnie ze studia. Prezenter wspomniał również, że zadzwonił do Cowella, aby wyjaśnić sytuację. Poinformował go, że ma w rękach ogromny hit, ale ze względu na jego wykluczenie z ITV nie może w nim uczestniczyć. ^[1]

12 lutego 2007 r., po sukcesie America’s Got Talent w poprzednim roku, ITV ogłosiło swoje zamiary wydania brytyjskiej serii Got Talent. Premiera programu Britain's Got Talent miała miejsce 9 czerwca 2007 r. W tym samym czasie nadawca ogłosił, że towarzyszyć mu będzie siostrzany program ITV2, zatytułowany Britain’s Got More Talent, którego prowadzącym będzie Stephen Mulhern.

Gospodarzami nowego programu zostali Ant & Dec. W jury oprócz Cowella mieli zasiąść David Hasselhoff i Cheryl Cole, jednak oboje zrezygnowali zanim doszło do emisji. Zastąpili ich: Piers Morgan oraz aktorka Amanda Holden. Hasselhoff dołączył do panelu później, w piątej serii programu. Cole została zaś zatrudniona przez Cowella w The X Factor, gdzie zastąpiła na stanowisku jurora Sharon Osbourne.

Format

Przesłuchania

Każdego roku konkurs rozpoczyna się dwiema turami przesłuchań. Pierwsza runda, zwana „przesłuchaniami otwartymi”, odbywa się jesienią w małych lokalach w kilku różnych miastach Wielkiej Brytanii. O dopuszczeniu uczestników do kolejnego etapu decydują producenci show. Druga runda, określana jako „przesłuchania sędziów”, odbywa się w następnym roku w styczniu i lutym w wybranych miastach – zwykle wśród nich były Cardiff, Glasgow, Manchester, Birmingham i Londyn. Przesłuchania mają miejsce w salach teatralnych lub kongresowych. Ich lokalizacja jest wybierana przede wszystkim ze względu na występowanie zaplecza niezbędnego do obsługi dużej liczby uczestników. Przeważnie obiekt podzielony jest na trzy strefy: poczekalnię dla uczestników, skrzydła oraz scenę. Ze skrzydeł wchodzi się bezpośrednio na scenę.

Każdy uczestnik, który chce wziąć udział w konkursie, musi najpierw złożyć wniosek do programu. Zawiera on informacje:

• kto występuje (czy będzie to pojedyncza osoba, czy występ grupowy),
• dane osobowe: wiek, rodzinne miasto i krótki opis życia prywatnego,
• doświadczenie w zakresie prezentowanego talentu,
• charakter występu, który zostanie wykonany.

O zakwalifikowaniu się do konkursu decyduje ocena podanych informacji oraz ich weryfikacja. Po zatwierdzeniu zgłoszenia uczestnik występuje podczas przesłuchania otwartego w pobliżu miejsca zamieszkania (lub do którego może dotrzeć). Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku otrzymuje miejsce w drugiej turze. Na miejscu uczestnik otrzymuje numer i pozostaje w wyznaczonej poczekalni, dopóki nie zostanie wezwany, aby przygotować się do występu. Następnie zostaje wprowadzony na główną scenę i rozpoczyna się rozmowa z jurorami, którzy zadają kilka krótkich pytań – zazwyczaj dotyczą imienia i nazwiska (ewentualnie pseudonimu bądź nazwy zespołu), pochodzenia i charakteru występu.

Uczestnicy mają trzy minuty na występ. Kończy się on, gdy upłynie czas lub wszyscy sędziowie użyją brzęczyka. Brzęczyk jest przyciskiem, którego wciśnięciem członek jury sygnalizuje, że występ jest nieprzekonujący, nudny lub nieodpowiedni. Możliwa jest zmiana decyzji pod wpływem pozytywnej oceny dalszej części występu lub w przypadku omyłkowego naciśnięcia brzęczyka.

Po zakończeniu występu każdy sędzia przedstawia ogólną ocenę danego pokazu. Następnie odbywa się głosowanie, podczas którego każdy z jurorów oddaje głos na „Tak” lub na „Nie”. Jeśli zawodnik otrzyma większość głosów na „Tak”, przechodzi do następnego etapu konkursu. W przeciwnym razie zostaje wyeliminowany z konkursu. Począwszy od ósmej serii, sędziowie mogą również przyznać automatyczne miejsce w półfinale za pomocą „Złotego Brzęczyka” (ang. Golden Buzzer) umieszczonego na biurku panelu – funkcji po raz pierwszy wprowadzonej w niemieckiej wersji show. Sędzia może z niego skorzystać, jeżeli przesłuchanie było w jego opinii wyjątkowe, niezależnie od opinii pozostałych jurorów. Może być on użyty tylko raz przez każdego sędziego.

Nagrywanie każdej serii rozpoczyna się podczas przesłuchań sędziowskich. Nagrywane są przesłuchania, sceny za kulisami na skrzydłach i z poczekalni. Materiał jest następnie edytowany w serię odcinków składających się z najlepszych, najgorszych lub najzabawniejszych występów. Znajdują się tam także wywiady z uczestnikami oraz sceny zza kulis.

Decyzje sędziów

Ten etap odbywa się po zakończeniu przesłuchań i nazywany jest również Deliberation Day. Spośród uczestników, którzy zakwalifikowali się do tego etapu, jurorzy wybierają tych, którzy wystąpią w półfinałach. Liczba wybieranych uczestników różni się w zależności od serii. Gdy jurorzy podejmą decyzję, wszyscy zawodnicy zostają wezwani ponownie, aby dowiedzieć się czy wystąpią w kolejnym etapie.

W piątej serii poproszono o ponowne wykonanie niektórych występów, ponieważ sędziowie mieli trudności z podjęciem ostatecznej decyzji w sprawie półfinalisty. Jest to jedyny raz w historii programu, w którym taka sytuacja miała miejsce.

Półfinały

Zawodnicy występują przed publicznością i sędziami w odcinkach emitowanych na żywo. W jednym odcinku występuje ośmioro uczestników, a w przypadku serii od szóstej do dziesiątej - dziewięcioro. Podobnie jak na etapie przesłuchań, każdy półfinalista musi zaprezentować nowy program przed sędziami. Rolą jurorów na tym etapie jest obserwowanie i udzielanie swojej opinii pod koniec występu. Każdy z sędziów może nadal używać sygnalizatorów, a występ może zostać zakończony, jeśli zostaną użyte wszystkie brzęczyki.

Ponieważ wszyscy półfinaliści występują na żywo, mają czas na przygotowanie się z wyprzedzeniem. Podczas prób w studiu pracownicy produkcji mogą udzielić pomocy w przygotowaniu występu. Natomiast w przypadku osób przedstawiających elementy, których wykonanie niesie ze sobą ryzyko, musi zostać zapewniony bezpieczny przebieg finalnego wystąpienia. Rolą ekipy produkcyjnej jest upewnienie, że zastosowano odpowiednie środki ostrożności, a w budynku znajdować się będą ratownicy medyczni.

Uczestnicy, którzy awansują do finału, wybierani są na podstawie głosowania telefonicznego – za pośrednictwem specjalnego numeru telefonu, w którym dwie ostatnie cyfry odpowiadają każdemu z półfinalistów. Wykonawca z największa liczbą głosów od telewidzów otrzymuje miejsce w finale. Drugiego finalistę wybierają jurorzy spośród półfinalistów, którzy zajęli 2. i 3. miejsce w głosowaniu publiczności. Od serii piątej w przypadku równej liczby głosów od sędziów do finału awansuje półfinalista, który zajął drugie miejsce w głosowaniu publicznym.

Półfinalista może również zapewnić sobie miejsce w finale, jeśli otrzyma dziką kartę. Od serii szóstej sędziowie wybierają dowolnego wyeliminowanego półfinalistę na podstawie głosowania po zakończeniu półfinałów. Wynik ogłaszany jest przed emisją finału. W 9. i 10. serii dodatkowo umożliwiono publiczności przydzielenie dzikiej karty dla dowolnego wyeliminowanego półfinalisty.

Finał

Finał przebiega w podobny sposób jak półfinały. Sędziowie nadal mogą używać brzęczka i wydawać opinie na temat oglądanego przedstawienia, ale nie mają wpływu na wyniki głosowania. Po występach finalistów, głosowaniu telefonicznym oraz zweryfikowaniu i policzeniu głosów gospodarze ogłaszają zwycięzcę, który otrzymał najwięcej głosów od publiczności. Zwycięzca otrzymuje nagrodę pieniężną i miejsce w Royal Variety Performance.

Emisja odcinków

Odcinki na żywo są zwykle emitowane w ciągu tygodnia – półfinały w każdy dzień powszedni, a finał w niedzielę. Z wyjątkiem dwóch pierwszych serii, odcinki na żywo składają się z dwóch części – pierwsza zawiera występy i klipy przedstawiające uczestników; druga koncentruje się na wynikach głosowania. W przypadku półfinałów często pojawia się także występ gościnny, który odbywa się przed ogłoszeniem wyników.

Do dziesiątej serii odcinki na żywo były transmitowane z The Fountain Studios na Wembley, ale po jej zamknięciu w 2016 r. realizację odcinków na żywo przeniesiono do Elstree Studios w 2017 r. W następnym roku nagrania przeniesiono z kolei do Hammersmith Apollo.

Jurorzy

W przypadku pierwszych czterech serii jury składało się z:

• Simona Cowella (producenta muzycznego i telewizyjnego),
• Amandy Holden (osobowości telewizyjnej i aktorki),
• Piersa Morgan'a (redaktora prasowego i dziennikarza).

W 2009 roku, w trzeciej serii, producenci planowali umożliwienie wprowadzenia czwartego sędziego. Miała nim zostać Kelly Brook. Odrzucono jednak tę zmianę, uważając, że skomplikuje program. Brooks została jednak gościnnym sędzią tej serii. W 2010 roku Cowell zachorował podczas nagrywania czwartej serii i nie mógł uczestniczyć w przesłuchaniach w Birmingham. W efekcie Louis Walsh zajął jego miejsce jako gościnny juror.

W 2011 roku Morgan opuścił program, aby przenieść się do Ameryki i rozpocząć nagrywanie swojego nowego programu. Także Cowell ogłosił, że nie będzie obecny na przesłuchaniach piątej serii ze względu na jego napięty harmonogram w związku z uruchomieniem The X Factor USA. Producenci show postanowili zmienić panel jurorski i zatrudnili komika Michaela McIntyre'a oraz aktora i byłego sędziego America’s Got Talent Davida Hasselhoffa. Walsh ponownie wystąpił jako juror gościnny - tym razem na przesłuchaniach w Londynie ze względu na zaangażowanie Hasselhoffa w inny projekt w tym czasie. Kiedy rozpoczęły się odcinki na żywo, Cowell powrócił jako czwarty sędzia. W październiku 2011 zarówno Hasselhoff, jak i McIntyre, odmówili powrotu do szóstej serii. Cowell ogłosił natomiast, że wraca na pełny etat do programu.

2 stycznia 2012 roku producenci ujawnili swoją decyzję o powiększeniu panelu jurorskiego do czterech sędziów. Do Cowella i Holden dołączyli David Walliams i Alesha Dixon. W trakcie serii 6. Holden nie mogła uczestniczyć w przesłuchaniach w Londynie, ponieważ pojawiły się u niej problemy zdrowotne w trakcie ciąży. W rezultacie producenci zaprosili aktorkę i modelkę Carmen Electrę jako gościnego sędziego, dopóki Holden nie wyzdrowiała.

W kolejnych seriach w składzie pozostali Cowell, Holden, Walliams i Dixon. W trakcie ósmej serii w 2014 r. Cowell przegapił pierwszy dzień przesłuchań w Manchesterze, co doprowadziło do zastąpienia go przez Ant & Dec; był też nieobecny podczas ostatniego dnia przesłuchań w Londynie.

W dziesiątej serii w 2016 roku Cowell spóźnił się na przesłuchanie i został tymczasowo zastąpiony przez matkę Walliamsa, Kathleen, która była obecna tego dnia. W sierpniu 2020 Cowell został zmuszony do nieobecności w rundach na żywo Series 14 i Christmas Spectacular po wypadku w którym doznał kontuzji pleców. Został zastąpiony w tych odcinkach przez Ashleya Banjo.

David Walliams

Alesha Dixon

Amanda Holden

Simon Cowell

Sędziowie gościnni

Przegląd serii

Sezon 1

Wyemitowana w 2007 roku, w dniach 9–17 czerwca. Przesłuchania do tej serii odbywały się w Manchesterze, Birmingham, Londynie i Cardiff, od stycznia do lutego tego roku. Seria miała 3 półfinały na żywo, w których wzięło udział 24 półfinalistów, z których wszyscy walczyli o szansę na występ w Royal Variety Performance, a także o nagrodę pieniężną w wysokości 100 000 funtów. Wygrał śpiewak operowy Paul Potts; wyniki pozostałych finalistów nie zostały ogłoszone.

Sezon 2

Druga seria była wyemitowana w 2008 roku, od 12 kwietnia do 31 maja i zawierała znaczące różnice. Program trwał znacznie dłużej, przesłuchania odbywały się także w Blackpool i Glasgow, na co wpłynęły skargi od widzów, że Szkocja nie była odwiedzana podczas poprzedniej serii. Ponadto program miał pięć półfinałów na żywo, w których wzięło udział łącznie 40 półfinalistów. Serię wygrał tancerz uliczny George Sampson, na drugim miejscu znalazł się podwójny zespół taneczny Signature, a trzecie miejsce zajął piosenkarz Andrew Johnston.

Sezon 3

Trzecia seria była wyemitowana w 2009 roku, od 11 kwietnia do 30 maja, a przesłuchania odbywały się w tych samych pięciu miastach, co wcześniej. Początkowo producenci zamierzali zmienić format poprzez włączenie czwartego sędziego do panelu, ale później zostało to zarzucone kilka dni po rozpoczęciu przesłuchań. Program wygrał zespół taneczny Diversity, na drugim miejscu znalazła się piosenkarka Susan Boyle, a trzecie miejsce zajęła saksofonista Julian Smith. To najwyżej oglądana seria w historii brytyjskiego programu Mam Talent, który przyciąga średnio ponad 13,3 miliona widzów.

Sezon 4

Czwarta seria była wyemitowana w 2010 roku, od 17 kwietnia do 5 czerwca. Jeden z odcinków miał być wyemitowany 22 maja, ale został przesunięty na 23 maja, aby uniknąć konfliktu z transmisją na żywo z finału Ligi Mistrzów UEFA w tym roku. Przesłuchania ponownie odbyły się w tych samych pięciu miastach, co poprzednio, chociaż w serialu odbyły się również przesłuchania z Newcastle upon Tyne. Pierwotnie planowano przeprowadzić tam przesłuchania do poprzedniej serii, ale zostały one odwołane.

Z powodu choroby Cowell nie mógł uczestniczyć w przesłuchaniach w Birmingham, co doprowadziło do tego, że Louis Walsh został przywieziony jako gościnny sędzia. Sezon 4 wygrała grupa gimnastyczna Spelbound, na drugim miejscu uplasował się duet taneczny Twist i Pulse, a na trzecim perkusista Kieran Gaffney.

Sezon 5

Piąty serial był wyemitowany w 2011 r., między 16 kwietnia a 4 czerwca, i był pierwszym, który został wyemitowany w całości w wysokiej rozdzielczości. Tak jak poprzednio, pojedynczy odcinek przeznaczony do emisji 28 maja został przesunięty na 29 maja, aby uniknąć konfliktu z transmisją na żywo z finału Ligi Mistrzów UEFA. Przesłuchania odbywały się w tych samych pięciu miastach, ale obejmowały również Liverpool. Sezon 5 wygrał piosenkarz Jai McDowall, wokalista Ronan Parke zajął drugie miejsce, a boysband New Bounce trzecie miejsce.

Sezon 6

Szósta seria była wyemitowana w 2012 roku, między 24 marca a 12 maja. W tej serii nagroda pieniężna została zwiększona ze 100 000 do 500 000 funtów i wprowadzono „Wildcard”, w której sędziowie mogli wybrać jednego z uczestników wyeliminowanych w półfinałach, aby powrócił i wziął udział w finałowym odcinku.

Zwiększono również liczbę półfinalistów do 45, z dziewięcioma występami w półfinale, a liczbę sędziów w całym konkursie do 4. Ponadto w programie próbowano wprowadzić nowy sposób głosowania półfinałach za pośrednictwem aplikacji mobilnej, ale zostało to zawieszone po pojawieniu się problemów technicznych podczas pierwszego półfinału na żywo.

W tym sezonie odbyło się otwarte przesłuchanie w Londynie, a także zaproszono inne zespoły na przesłuchanie przez YouTub. Odbyły się przesłuchania w Birmingham, Londynie, Manchesterze i Cardiff, Blackpool i Edynburgu. Zarówno McIntyre jak i Hasselhoff ogłosili pod koniec 2011 roku, że nie będą sędziami w kolejnym sezonie. Zostali zastąpieni przez Davida Walliamsa i Aleshę Dixon. Niestety Holden nie była w stanie uczestniczyć w niektórych przesłuchaniach z powodów zdrowotnych. Zastąpiła ją Carmen Electra.

Sezon 6 wygrał duet trener i pies - Ashleigh i Pudsey, na drugim miejscu znalazł się duet operowy Jonathan i Charlotte, a trzecie walijski chór chłopięcy Only Boys Aloud.

Sezon 7

Siódma seria została wyemitowana w 2013 roku, od 13 kwietnia do 8 czerwca. 29 maja ze względu na relację na żywo z meczu towarzyskiego Anglii z Republiką Irlandii nie wyemitowano odcinka. Nagroda pieniężna została zmniejszona do 250 000 funtów, a serial obejmował przesłuchania w pięciu miastach – Birmingham, Londynie, Cardiff, Glasgow i Manchesterze.

Sezon 7 wygrała trupa teatru cieni Attraction, komik Jack Carroll zajął drugie miejsce, a duet operowy Richard & Adam zajęli trzecie miejsce.

Sezon 8

Ósma seria wyemitowana w 2014 roku, od 12 kwietnia do 7 czerwca. Była pierwszą, w której wprowadzono „Golden Buzzer”(złoty przycisk) i po raz pierwszy od pierwszej serii przesłuchania nie odbywały się w Szkocji. Zamiast tego odbywały się w Irlandii Północnej w Belfaście, Cardiff, Londynie, Birmingham i Manchesterze oraz Edynburgu, a dodatkowe otwarte przesłuchania odbywały się w różnych lokalnych oddziałach Morrisons w namiotach „Talent Spot”, w ramach umowy sponsorskiej z siecią supermarketów w tamtym czasie.

Sezon 8 wygrał boysband Collabro, na drugim miejscu znalazła się śpiewaczka operowa Lucy Kay, a trzecie – duet raperów Bars & Melody.

Sezon 9

Dziewiąta seria została wyemitowana w 2015 roku, od 11 kwietnia do 31 maja. W tej serii zaktualizowano funkcję „Wildcard”, umożliwiając publiczności głosowanie między trzema najpopularniejszymi wyeliminowanymi występami (Public Wildcard). Przesłuchanie odbyło się w Edynburgu, Manchesterze, Birmingham i Londynie, a ostatnie trzy miasta zorganizowały otwarte przesłuchania pod koniec 2014 r. wraz z Newcastle, Cardiff, Portsmouth, Leeds, Norwich i Bristol. Zwycięzcą serii został Jules O’Dwyer i pies Matisse, na drugim miejscu znalazł się magik Jamie Raven, a na trzecim walijski chór Côr Glanaethwy.

Sezon 10

Dziesiąty sezon został wyemitowany w 2016 roku, od 9 kwietnia do 28 maja. Przesłuchania odbyły się w Liverpoolu, Birmingham i Londynie, a wszystkie trzy miały otwarte przesłuchania pod koniec 2015 roku wraz z Cardiff, Glasgow i Manchesterem. Była to ostatnia seria, w której odbywały się odcinki na żywo w The Fountain Studios, przed zamknięciem pod koniec roku.

Serię wygrał magik Richard Jones, wokalista Wayne Woodward zajął drugie miejsce, a grupa taneczna Boogie Storm zajęła trzecie miejsce.

Sezon 11

Jedenasta seria została wyemitowana w 2017 roku, od 15 kwietnia do 3 czerwca. Finał był pierwotnie planowany na 4 czerwca, ale został przesunięty, aby uniknąć konfliktu z koncertem charytatywnym One Love Manchester tego dnia. W serii zaszły dwie zasadnicze zmiany: łączna liczba półfinalistów zmniejszyła się do 40, po ośmiu w każdym półfinale, tak jak to było przed szóstą serią; a także głosowanie sędziów zostało odrzucone, a dwóch półfinalistów z największą liczbą głosów publicznych przeszło do finału.

Odcinki na żywo były teraz transmitowane przez Elstree Studios, ze względu na zamknięcie poprzedniego studia. Przesłuchania odbywały się w Salford, Birmingham, Londyn i Blackpool, przy czym dwa ostatnie miasta przeprowadziły otwarte przesłuchania pod koniec 2016 r., wraz z Peterborough, Cardiff, Edynburg, Kingston upon Hull, Lincoln, Reading, Manchester i Luton. Serial wygrał pianista Tokio Myers, na drugim miejscu znalazł się iluzjonista Issy Simpson, a trzecie miejsce zajął komik Daliso Chaponda.

Sezon 12

Dwunasta seria została wyemitowana w 2018 roku, od 14 kwietnia do 3 czerwca. Po poprzedniej serii, głos sędziów został przywrócony do formatu programu.

Odcinki na żywo zostały wyemitowane przez Hammersmith Apollo, a w roli prowadzącego występował wyłącznie Declan Donnelly. Chociaż Anthony McPartlin zrezygnował ze zobowiązań telewizyjnych w marcu 2018 r., nadal pojawił się w odcinkach z przesłuchaniami, które zostały nakręcone w styczniu i lutym tego 2018 r.

Przesłuchania odbyły się w Manchesterze, Blackpool i Londynie, a dwa z tych miast przeprowadziły otwarte przesłuchania w 2017 r.,, w tym w Edynburgu, Perth, Dundee, Aberdeen, Glasgow, Dublin i Inverness. Serial wygrał komik Lost Voice Guy, na drugim miejscu znalazł się wokalista/pianista komediowy Robert White, a trzecie miejsce zajął wokalista Donchez Dacres.

Sezon 13

Trzynasta seria została wyemitowana w 2019 roku, od 6 kwietnia do 2 czerwca. Anthony McPartlin powrócił do brytyjskiego programu Mam Talent. Przesłuchania odbywały się w tych samych miastach, co wcześniej. W tym sezonie nastąpiły niespodziewane wydarzenia jak np. wycofano uczestnika z półfinałów na żywo, pomimo zapewnienia sobie miejsca w przesłuchaniu; niespodziewany powrót uczestnika konkursu z poprzedniej serii, działającego pod nowym pseudonimem; konkurs wygrał najstarszy uczestnik w historii programu.

Serial wygrał piosenkarz Colin Thackery, mentalista Marc Spelmann (pod pseudonimem „X”) zajął drugie miejsce, a mag Ben Hart zajął trzecie miejsce.

Sezon 14

Czternasta seria została wyemitowana w 2020 roku, jednak w dwóch częściach w wyniku pandemii COVID-19. Pierwsza połowa obejmowała odcinki z przesłuchań, które zostały już nakręcone na początku tego roku i były emitowane od kwietnia do maja. Produkcja odcinków drugiej połowy serii została wznowiona po przerwie. Były nadawane między sierpniem a październikiem, chociaż z kilkoma zmianami: wprowadzono środki ochrony przed infekcją, w tym wprowadzenie wirtualnej publiczności i dystansu społecznego; wszystkie odcinki były emitowane co tydzień. Wszystkie półfinały zostały wcześniej nagrane, a system głosowania zmienił się bezpośrednio w wyniku tych rund.

Zanim pierwszy półfinał miał zostać nakręcony, Simon Cowell odniósł kontuzję w wyniku wypadku w sierpniu, co zmusiło go do nieobecności przez resztę serii. Został jednak zastąpiony przez Ashleya Banjo jako gościnnego sędziego. Serial wygrał pianista komediowy Jon Courtenay, na drugim miejscu był chór języka migowego Sign Along With Us, a komik Steve Royle na trzecim.

Sezon 15

Produkcja i emisja piętnastej serii planowano początkowo na 2021 rok, jednak ITV, Thames i Syco Entertainment obawiały się, jak bezpiecznie prowadzić filmowanie w obliczu nowych ograniczeń rządowych mających na celu zwalczanie pandemii COVID-19. Po wstępnej decyzji o przesunięciu produkcji na późniejszy rok, wszystkie zaangażowane strony zgodziły się, że nie wyprodukują nowej serii do następnego roku, kiedy ograniczenia rządowe zostaną złagodzone, a warunki pandemii będą sprzyjać produkcji telewizyjnej na dużą skalę.

Powiązane programy

Britain’s Got More Talent (2007–2019)

Britain’s Got More Talent (często skracane do BGMT) to siostrzany program towarzyszący, który był nadawany w ITV2 od 9 czerwca 2007 do 2 czerwca 2019 i prowadzony przez Stephena Mulherna. Każda seria zbiegła się w czasie z emisją każdej serii brytyjskiego programu Mam Talent.

Format został oparty na poprzednich programach typu spin-off, takich jak The Xtra Factor (program towarzyszący The X Factor), ale z istotnymi różnicami w zależności od etapu konkursu, na którym emitowany był spin-off. Program skupiał się na najważniejszych występach, których nie można było pokazać w głównym programie, a Mulhern działał w podobny sposób jak gospodarze głównego programu, chociaż z wywiadami z uczestnikami przed i po ich występie. Wyemitowano także zbiór odcinków składających się z najlepszych i najgorszych przesłuchań z tegorocznego konkursu, zatytułowanych Britain’s Got Talent: Best and Worst.

W dniu 7 października 2019 r. Simon Cowell ogłosił, że brytyjski BGMT zostanie przeniesiony na platformy internetowe, a tym samym bardziej skupi się na brytyjskim programie Mam Talent. Decyzja została podjęta ze względu na zmiany w zwyczajach oglądania przez grupę docelową siostrzanego programu. Jego następca, Britain's Got Talent: Unseen, miała swoją premierę w ITV Hub po emisji pierwszego odcinka głównego programu.

Britain's Got Talent: The Champions (2019)

W 2019 roku Simon Cowell zdecydował się stworzyć spin-offową edycję konkursu. Jego plan polegał na stworzeniu konkursu pod tym samym podtytułem i formacie, co amerykański spin-off, skupiając się na sprowadzeniu najlepszych talentów z całej serii Got Talent, wielu z brytyjskiej edycji, do rywalizacji o nagrodę pieniężną i tytuł „Mistrz Świata” w opinii brytyjskiej opinii publicznej. Zarówno konkurs, jak i produkcja programu rozpoczęły się wiosną tego roku, a planowaną datę emisji spin-offu ogłoszono w finale brytyjskiej serii Got Talent w 2019 roku. Spin-off został nakręcony między 24 a 30 lipca, a premiera odbyła się 31 sierpnia 2019 r.

Britain's Got Talent Christmas Spectacular (2020)

1 grudnia 2020 r. ITV potwierdziło, że przygotowuje jednorazowy świąteczny dodatek Britain’s Got Talent, w którym znajdą się najbardziej wyjątkowe występy z ostatnich czternastu serii programu. Był prowadzony przez Anthony’ego McPartlina i Declana Donnelly'ego, a jego panel sędziowski obejmował Amandę Holden, Alesha Dixon i Davida Walliamsa, a Ashley Banjo również dołączył do nich, podczas gdy Simon Cowell kontynuował powrót do zdrowia po kontuzji pleców, którą doznał wcześniej tego roku. ITV potwierdziło, że program zostanie wyemitowany 25 grudnia 2020 roku.

Nagrody i nominacje

Od 2007 roku brytyjski program Got Talent był nominowany do szeregu nagród National Television Awards w kategorii „Most Popular Talent Show”. Przegrał jednak ze swoimi siostrzanymi programami The X Factor i Strictly Come Dancing. Ant & Dec zdobyli nagrodę dla „Najpopularniejszych prezenterów rozrywkowych” na tych samych nagrodach przez dziewiętnaście kolejnych lat (stan na styczeń 2020 r.). Brytyjski program Got Talent był również nominowany do dwóch nagród British Academy Television Awards w 2008 roku, ale nie zdobył żadnej nagrody. W 2007 i 2008 roku serial był nominowany do nagrody TV Quick and Choice Awards w kategorii „Best Talent Show”, przegrywając z The X Factor iStrictly Come Dancing odpowiednio.

W 2008 roku był laureatem nagrody programowej Royal Television Society za osiągnięcia techniczne. Zdobył także cztery nagrody Nickelodeon UK Kids 'Choice Awards z pięciu nominacji. W 2009 roku zdobył swoją pierwszą w historii nagrodę Digital Spy Reality dla George’a Sampsona w kategorii „Ulubiony Konkurs Rzeczywistości”. Program był dalej nominowany w kategorii „Reality Show”, ale przegrał z The X Factor w kategorii „Reality TV Presenter” w kategorii Ant & Dec oraz dwie nominacje w kategorii „Reality TV Judge” dla Cowella i Morgana.

Kontrowersje i krytyka

Serial został skrytykowany przez psychologa Glenna Wilsona, który nazwał go „freak show”. Stwierdził, że „braki i niedociągnięcia [zawodników] są tak samo ważne jak ich talent. Cieszymy się ze stresu, na jaki wystawiamy tych ludzi – czy oni przeżyją, czy też nie?”.

W dwóch oddzielnych wywiadach w 2012 r. MC Kinky powiedział: „Programy takie jak X Factor i Britain’s Got Talent ograniczają sztukę tworzenia muzyki i praktykowania swojego rzemiosła do poziomu teleturnieju o niskim czynszu z ogromnym wsparciem finansowym. To sposób na zarobienie pieniądze, a nie sposób na produkowanie przełomowych lub interesujących artystów, którzy demonstrują, co czują lub są do tego zmuszeni. To korporacyjne” i „jest to forma gnijącego gówna typu fast food, z którą nie mam żadnego związku”.

W 2013 roku Bruce Forsyth zakwestionował możliwość udziału dzieci w przesłuchaniach. Powiedział: „Nie sądzę, żeby to była rozrywka. Nie sądzę, żeby powinni nakłaniać dzieci, które są zbyt małe. Jeśli masz zamiar to zrobić, zrób osobny program. Zorganizuj program dla dzieci, British Children Have Talent”. [potrzebne źródło] Cowell odpowiedział Forsythowi, stwierdzając, że: „ktoś, panie Grumpy, powiedział, że nie powinniśmy mieć dzieci w twoim wieku w programie” po występie zespołu tanecznego Youth Creation. Jessie J przyłączyła się do debaty, deklarując: „Nie mogę zgodzić się z tym, że dzieciaki muszą przechodzić trzy lub cztery przesłuchania, kiedy jest to wyłącznie wyśmiewane. Nie rozumiem, dlaczego jest to legalne,

W 2013 roku ujawniono, że do 50% występów w programach telewizyjnych było łowionych przez producentów. W 2012 roku zespół electropop Superpowerless pojawił się w półfinale. Na przesłuchanie przyszli po zapewnieniach, że akt zostanie przedstawiony w pozytywnym świetle. W dniu, w którym poczuli, że wszystkie wywiady, zwłaszcza te ze Stephenem Mulhernem, zostały przeprowadzone w sposób mający na celu przedstawienie ich w negatywnym świetle, sprowadzając ich akt do rutyny nowatorskiej / komediowej mającej na celu ośmieszenie i upokorzenie. Podczas gdy wiele gazet pisało artykuły na ten temat, bardzo niewiele z nich zostało opublikowanych, ponieważ serwisom informacyjnym powiedziano, że prowadzenie tej historii spowoduje odcięcie tej publikacji od jakichkolwiek wcześniejszych relacji z programu w przyszłości.

Wycieczka na żywo

W latach 2008–2011 kilku półfinalistów, finalistów i zwycięzców z różnych seriali wzięło udział w trasie na żywo zatytułowanej „Britain’s Got Talent Tour”. Wydarzenie składało się z kilku pokazów odbywających się w różnych miastach Wielkiej Brytanii w miesiącach letnich, w lokalizacjach takich jak Cardiff, Liverpool, Birmingham, Belfast, Sheffield, Glasgow, Edynburg, Nottingham, Londyn i Manchester. Podczas pierwszej trasy koncertowej, prowadzonej przez Stephena Mulherna, ogłoszono 17 kwietnia 2008 r., popyt na bilety na wyznaczone trzynaście terminów był wysoki. Doprowadziło to do zwiększenia liczby występów dla niego, zwiększając ogólną liczbę z dwunastu – dziesięciu finalistów z tegorocznej serii i dwóch z półfinalistów, Tracey Lee Collins i Anya Sparks – do dwudziestu dwóch, w tym poranki, oraz duet z Farylem Smithem i Andrew Johnstonem. W 2009 roku Mulhern był gospodarzem nowej trasy koncertowej, która początkowo obejmowała cztery koncerty, po czym została rozszerzona na osiemnaście koncertów, w tym występy Diversity, Flawless, Aidan Davis, Shaun Smith, Stavros Flatley, Hollie Steel, 2 Grand, Julian Smith, Shaheen Jafargholi, Susan Boyle, Darth Jackson, DJ Talent i zwycięzca z 2008 roku, George Sampson. W 2010 roku powstała trzecia trasa koncertowa, ze znacznie szerszym harmonogramem i odbywającym się w 16 miastach i 23 pokazach. Gospodarzem był komikPaddy McGuinness, a także występowali tamtego roku finaliści brytyjskiego programu Mam Talent – Spelbound, Twist & Pulse, Kieran Gaffney, Tobias Mead, Tina & Chandi, Paul Burling, Christopher Stone, Janey Cutler, Liam McNally i Connected.

W 2011 roku powstała czwarta trasa koncertowa. Prowadzony przez Mulherna, przedstawił finalistów tegorocznego brytyjskiego programu Mam Talent – Jai McDowall, Ronan Parke, New Bounce, Razy Gogonea, Michael Collings, Paul Gbegbaje, Steven Hall, James Hobley, Les Gibson i Jean Martyn. Jednak sprzedaż biletów drastycznie spadła z powodu niskiego zainteresowania wycieczką, co było wynikiem klimatu finansowego w tym roku. Ponieważ pojawiły się obawy, że nowa trasa zakończy się klapą, jeśli sprzedaż nie poprawi się, trasa została ograniczona w 2012 roku.

Towar

Istnieje 6 sztuk powiązanych towarów:

DVD z najlepszymi przesłuchaniami (2009) Elektroniczna gra planszowa (2009) Magiczny zestaw (2009) Finaliści roku 2009: Coroczny rok 2010 (2009) Be the judge buzzer (2010) Finaliści roku 2010: Coroczny rok 2011 (2010)

Aplikacja

Od 2010 roku brytyjska aplikacja Mam Talent jest dostępna w Apple App Store i Google Play. Funkcje aplikacji zmieniają się z roku na rok, ale zawsze obejmują funkcje interaktywne (np. Brzęczyk, ankiety lub quizy), odpowiednie kanały mediów społecznościowych i klipy z programu. W 2015 roku wprowadzono bezpłatne głosowanie w aplikacji. Oznacza to, że widzowie mogą głosować bezpłatnie pięć razy w każdym okresie głosowania podczas półfinałów i rund finałowych.

Przypisy