Broń kombinowana

Nazwa broń kombinowana ma dwa znaczenia. Po pierwsze określa broń myśliwską, która ma lufy zarówno gwintowane, jak i gładkie.

Nie jest więc bronią kombinowaną np. sztucer podwójny albo nawet dawny trojak śrutowy. Mają one bowiem tylko lufy jednorodne o takich samych właściwościach, a nie kombinację (zestawienie) z luf gwintowych i gładkich. Broń kombinowana, w której dominującą rolę mogą spełniać lufy kulowe albo śrutowe, nadaje się do wszechstronnego zastosowania. Produkowana dość powszechnie w Niemczech i Austrii, znacznie mniej w Czechach i Szwajcarii oraz niewiele w krajach skandynawskich, znalazła zastosowanie przede wszystkim wśród myśliwych europejskich. Poza ocean, do Ameryki, wysyła się natomiast tylko niewielką liczbę tej broni z firm Colt-Sauer, Krieg-hoff i Blaser.

Spośród produkowanych obecnie wielu odmian broni kombinowanej odróżnia się następujące podstawowe typy i wersje: kniejówkę, kniejówkę-bok, trójlufkę (dryling), ekspres-dryling, ekspres-bokdry-ling, czwórlufkę.

Po drugie broń kombinowana oznacza urządzenie będące połączeniem broni białej i palnej. Jest to więc na przykład szabla połączona z pistoletem – obok klingi zamocowany był niewielki pistolet. Broń ta była dość popularna w początkowym etapie rozwoju broni palnej. Obecnie w zasadzie nie występuje.