Broń małokalibrowa
Broń małokalibrowa – rodzaj broni strzeleckiej, przystosowanej do amunicji małokalibrowej, a także której kaliber jest nie większy niż 11,43 mm (0,45 cala)[1].
Broń małokalibrową ze względu na rodzaj wykorzystywanej amunicji możemy podzielić na[2]:
- strzelające amunicją pistoletową: pistolety i pistolety maszynowe,
- strzelające amunicją pośrednią: karabinki oraz karabiny samoczynno-samopowtarzalne,
- strzelające amunicją karabinową: karabiny i karabiny maszynowe.
Ponadto broń małokalibrową możemy podzielić jeszcze na broń[3]:
- indywidualną, która stanowi uzbrojenie osobiste pojedynczych żołnierzy (pistolety, pistolety maszynowe, karabiny i karabinki),
- zespołową, stanowiącą uzbrojenie pododdziału i wymagająca przynajmniej dwuosobowej obsługi (karabiny maszynowe).
Przypisy
- ↑ Stanisław Kochański: Małokalibrowa broń samoczynna. Warszawa: Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, 1989, s. 9.
- ↑ Stanisław Kochański: Broń strzelecka lat osiemdziesiątych. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1985, s. 23. ISBN 83-11-07200-0.
- ↑ Stanisław Kochański: Małokalibrowa broń samoczynna. Warszawa: Wydawnictwa Politechniki Warszawskiej, 1989, s. 17.