Broń zespołowa
Broń zespołowa - broń strzelecka, która razem z amunicją jest etatowym wyposażeniem co najmniej dwóch żołnierzy[1][2].
Wchodzi w skład wyposażenia obsług, pododdziałów lub załóg[1]. Przeznaczona do zwalczania pojedynczych i grupowych celów żywych, naziemnego sprzętu, który jest lekko opancerzony, śmigłowców, a także samolotów. W zasadzie termin ten odnosi się do broni strzeleckiej[1].
Do broni zespołowej zalicza się:
- karabiny maszynowe (ręczne, lekkie, ciężkie, uniwersalne, wielkokalibrowe);
- karabiny przeciwpancerne;
- granatniki.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 41. ISBN 83-86028-01-7.
Media użyte na tej stronie
(c) Bundesarchiv, B 145 Bild-P050127 / CC-BY-SA 3.0
MG-Nest im Gelände, mit beobachtendem Truppenführer