Brock Lesnar
 | Ten artykuł należy dopracować |
 | |
| Pseudonim | The Beast Incarnate, The Conqueror, The Next Big Thing |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 191 cm |
| Masa ciała | 120 kg |
| Styl walki | |
| Klub | Minnesota Martial Arts Academy |
| Zwycięstwa | 5 |
| Przez nokauty | 3 |
| Przez poddania | 2 |
| Przez decyzje | 1 |
| Porażki | 3 |
| Remisy | 0 |
| Nieodbyte | 1 |
Brock Edward Lesnar (ur. 12 lipca 1977 w Webster) – amerykański zapaśnik, wrestler i zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Jako wrestler był m.in. sześciokrotnym mistrzem World Wrestling Entertainment. Na gruncie sportowym jego największymi osiągnięciami było mistrzostwo National Collegiate Athletic Association w zapasach (2000) oraz mistrzostwo Ultimate Fighting Championship w wadze ciężkiej (2008–2010).
Po 8-letniej przerwie powrócił do WWE RAW 2 kwietnia 2012 roku, podpisał roczny kontrakt z federacją. Na WrestleMania XXX zmierzył się z powracającym Undertakerem, którego sensacyjnie pokonał i stał się pierwszym wrestlerem w historii, który pokonał go na gali WrestleMania. 17 sierpnia 2014 roku na Sumerslam pokonał w walce wieczoru Johna Cenę, zdobywając WWE World Heavyweight Championship. Pas ten stracił na Wrestlemanii 31, podczas walki z Romanem Reignsem, kiedy to Seth Rollins wykorzystał walizkę MITB i zdobył ten tytuł. W 2015 r. podpisał kolejny, 3-letni kontrakt z WWE, tym samym, kończąc karierę w MMA. Na gali Battleground 2015 wygrał z Sethem Rollinsem walkę o pas WWE WHC przez dyskwalifikację, której dokonał powracający Undertaker, atakując Lesnara, przez co ten nie wygrał mistrzostwa. Doprowadziło to do walki na gali Summerslam 2015 z której zwycięsko wyszedł The Undertaker. Ostateczny pojedynek tej dwójki odbył się na gali Hell in a Cell 2015, w Hell in a Cell Matchu. Z walki zwycięsko wyszedł The Beast, czyli Lesnar.
Brock powrócił na RAW przed galą Royal Rumble. Zniszczył tam League of Nations, a także wykonał F-5 na Romanie Reignsie. Następnie zaatakowała go Rodzina Wyattów. Wystąpił w Royal Rumble Matchu z nr 23, wyeliminował The Wyatt Family, bez Braya Wyatta oraz Jacka Swaggera. Został usunięty z ringu przez Luke'a Harpera, Ericka Rowana i Brauna Strowmana. Na Fastlane 2016 wziął udział w Triple Threat Matchu, którego stawką była walka z ówczesnym mistrzem WWE Wagi Ciężkiej. Zwycięsko z tego pojedynku wyszedł Roman Reigns. Na pierwszym Raw po Fastlane rozpoczął feud z Deanem Ambrose, który doprowadził do walki tych panów na WrestleManii XXXII. Walkę wygrał Brock, po czym zrobił sobie przerwę od WWE. Na SummerSlam 2016 zawalczył z Randym Ortonem[1] i wyszedł zwycięsko ze starcia. Ostatni pojedynek stoczył na WrestleManii 36 walcząc z Drew McIntyre'em. Z walki wyszedł jako przegrany, tracąc tym samym WWE Championship. Lesnar powrócił 20 sierpnia na gali SummerSlam, tym samym konfrontując mistrza Universal Romana Reignsa.
MMA
Pierwszą walkę w mieszanych sztukach walki stoczył 2 czerwca 2007 roku z koreańskim judoką Kim Min-Soo, którego pokonał przez poddanie wskutek ciosów pięściami w parterze. Następnie związał się z UFC. Po dwóch pojedynkach (wygranej z Heathem Herringiem i porażce z Frankiem Mirem) dostał możliwość walki o mistrzostwo wagi ciężkiej z najbardziej utytułowanym zawodnikiem UFC, Randym Couture'em. Pokonał go 15 listopada 2008 roku w drugiej rundzie przez TKO. W 2009 roku w pierwszej obronie tytułu Lesnar wygrał przez TKO w rewanżu z Frankiem Mirem.
Po rocznej przerwie spowodowanej chorobą Lesnar wrócił i stoczył drugą obronę przeciwko Shane'owi Carwinowi. Wygrał pojedynek w drugiej rundzie trójkątnym duszeniem. Tego samego roku stoczył trzecią obronę. Na skutek ciosów pięściami Lesnar przegrał walkę z Cainem Velasquezem i tym samym stracił tytuł. Po kolejnej rocznej przerwie Lesnar powrócił do rywalizacji w 2011 roku, podczas sylwestrowej gali UFC 141. Jego przeciwnikiem był Alistair Overeem, a stawką walki była pozycja pretendenta do mistrzostwa UFC. Holender zwyciężył przez TKO w 1. rundzie. Wskutek porażki Lesnar ogłosił zakończenie kariery w MMA.
Brock Lesnar powrócił do MMA podczas jubileuszowej gali UFC 200, gdzie pokonał Marka Hunta jednogłośnie na punkty[2] jednak tydzień po gali, USADA poinformowała o potencjalnym naruszeniu polityki antydopingowej przez Lesnara. Po czasie potwierdzono, że Lesnar był podczas pojedynku z Huntem na dopingu[3][4].
Osiągnięcia
Zapasy
- Big Ten Conference
- Big Ten Conference – mistrzostwo (1999, 2000)
- Big Ten Conference sklasyfikowało go na 1. miejscu w wadze ciężkiej (2000)
- National Collegiate Athletic Association
- NCAA Division I – 2. miejsce (1999)
- NCAA Division I – mistrzostwo (2000)
- North Dakota State University – Bison tournament
- Heavyweight Championship (1997–1999)
- National Junior College Athletic Association
- NJCAA All-American (1997, 1998)
- Junior College National Championship (1998)
Mieszane sztuki walki
- Ultimate Fighting Championship
- mistrzostwo w wadze ciężkiej (2008–2010)
- Poddanie Wieczoru (1 raz)
- Nagrody Wrestling Observer Newsletter
- Największy draw (2008, 2009, 2010)
- Najbardziej wartościowy zawodnik MMA (2008, 2009, 2010)
Wrestling
- World Wrestling Entertainment
- WWE Championship (5 razy)
- WWE Universal Championship (3 razy)
- King Of The Ring (2002)
- Royal Rumble (2 razy)
- WWE Slammy Awards (5 razy)
Lista walk w MMA
| Wynik | Bilans | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| No contest | 5-3 (1) |  Mark Hunt | No contest (zmiana werdyktu) | 3 | 5:00 | UFC 200 | 09.07.2016 |  Las Vegas | Początkowo zwycięstwo Lesnara przez decyzję. Po wykryciu dopingu u niego, walkę uznano za nierozstrzygniętą |
| Przegrana | 5-3 |  Alistair Overeem | TKO (kopniecie w korpus i ciosy pięściami) | 1 | 2:26 | UFC 141 | 30.12.2011 | Las Vegas | |
| Przegrana | 5-2 | Cain Velasquez | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:12 | UFC 121 | 23.10.2010 | Anaheim | Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 5-1 | Shane Carwin | Poddanie (duszenie trójkątne rękami) | 2 | 2:19 | UFC 116 | 04.07.2010 | Las Vegas | Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej, poddanie wieczoru |
| Wygrana | 4-1 | Frank Mir | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:48 | UFC 100 | 11.07.2009 | Las Vegas | Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 3-1 | Randy Couture | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:07 | UFC 91 | 15.11.2008 | Las Vegas | Zdobył mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 2-1 | Heath Herring | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 87 | 09.08.2008 | Minneapolis | |
| Przegrana | 1-1 | Frank Mir | Poddanie (dźwignia prosta na kolano) | 1 | 1:30 | UFC 81 | 02.02.2008 | Las Vegas | |
| Wygrana | 1-0 |  Kim Min-soo | TKO (poddanie po uderzeniach) | 1 | 1:09 | Dynamite!! USA | 02.06.2007 | Los Angeles | Debiut w MMA |
Przypisy
- ↑ Randy Orton vs. Brock Lesnar at SummerSlam [dostęp 2016-07-10].
- ↑ Brock Lesnar wraca! Wystąpi w co-main evencie gali UFC 200! – MMA PL, mma.pl [dostęp 2017-11-22] (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Brock Lesnar złamał przepisy antydopingowe. Mark Hunt dał ultimatum federacji UFC. mmanews.pl, 16.07.2016. (pol.).
- ↑ W. Mrozowski: Lesnar oblał również testy antydopingowe z próbki pobranej 12 godzin przed UFC 200. Wściekły Hunt rzuca oskarżenia w kierunku federacji. mmanews.pl, 20.07.2016. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Brock Lesnar na UFC.com
- Brock Lesnar na Sherdog.com
- Profil na OWOW.com
- Profil Brocka Lesnara na WWE.com
Media użyte na tej stronie
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
The flag of the United Kingdom (3:5 version). This flag is the Union Flag in the 3:5 ratio exclusively used on land. At sea, the correct ratio is 1:2.
Autor: RJL20, Licencja: CC BY-SA 2.0
Brock Lesnar at a SmackDown! taping in Tacoma, WA on February 10, 2004.
DSCN6698.JPG
Autor: Miguel Discart, Licencja: CC BY-SA 2.0
Brock Lesnar applying a German Suplex on Seth Rollins.
Autor: Miguel Discart, Licencja: CC BY-SA 2.0
Brock Lesnar in March 2015.