Bromek berylu

Bromek berylu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	dibromek berylu
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	bromek berylu(II)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	BeBr2
Masa molowa	168,82 g/mol
Wygląd	higroskopijne białe lub bezbarwne kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	7787-46-4
PubChem	82230
SMILES
	[Be+2].[Br-].[Br-]
InChI
	InChI=1S/Be.2BrH/h;2*1H/q+2;;/p-2
	InChIKey
	PBKYCFJFZMEFRS-UHFFFAOYSA-L
Właściwości
	Gęstość
	3,47 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	wysoko rozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	Etanol
Temperatura topnienia	508 °C
Temperatura wrzenia	520 °C (sublimuje w temperaturze 473 °C)
Budowa
Układ krystalograficzny	rombowy
Niebezpieczeństwa
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji; według kryteriów GHS są niedostępne.
	Podobne związki
Inne aniony	BeCl; 2, BeF; 2, BeI; 2
Inne kationy	MgBr; 2, CaBr; 2, SrBr; 2, BaBr; 2, RaBr; 2
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Bromek berylu, BeBr
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy bromków, zawierający beryl na II stopniu utlenienia. Został otrzymany po raz pierwszy w 1828 roku przez Friedricha Wöhlera^[2].

Otrzymywanie

Można go otrzymać przez reakcję metalicznego berylu z bromem w temperaturze 500-700 °C^[2]^[3]:

Be + Br
2 → BeBr
2

Lub poprzez reakcję tlenku berylu z bromowodorem w roztworze wodnym^[2]:

BeO + 2HBr → BeBr
2 + H
2O↑

Nie ma praktycznego zastosowania^[4].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-51, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ R.C.R.C. Ropp R.C.R.C., Encyclopedia of the Alkaline Earth Compounds, Elsevier, 2013, s. 40–41, DOI: 10.1016/c2012-0-00777-6, ISBN 978-0-444-59550-8 (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e DaleD. Perry DaleD., Handbook of Inorganic Compounds, wyd. 2, CRC Press, 10 maja 2011, s. 61, DOI: 10.1201/b10908, ISBN 978-1-4398-1461-1 [dostęp 2019-08-24] (ang.).
↑ Berylim Halides, [w:] KennethK. Walsh KennethK., Beryllium Chemistry and Processing, ASM International, 118), ISBN 978-0-87170-721-5 (ang.).

1. Litowców	LiBr NaBr KBr RbBr CsBr
2. Berylowców	BeBr 2 MgBr 2 CaBr 2 SrBr 2 BaBr 2 RaBr 2
3. Skandowców	ScBr 3 YBr 3 LaBr 3 AcBr 3
4. Tytanowców	TiBr 2 TiBr 3 TiBr 4 ZrBr 2 ZrBr 3 ZrBr 4 ZrOBr 2 HfBr 2 HfBr 3 HfBr 4 HfOBr 2
5. Wanadowców	VBr 2 VBr 3 VBr 4 VOB VOBr 2 VOBr 3 NbBr 3 NbBr 5 NbOBr 3 TaBr 5
6. Chromowców	CrBr 2 CrBr 3 MoBr 2 (Mo 3Br 6) MoBr 3 MoBr 4 MoBr 5 WBr 2 WBr 4 WBr 5 WBr 6
7. Manganowców	MnBr 2 MnBr 3 TcBr 3 ReBr 3 ReBr 5
8. Żelazowców	FeBr 2 FeBr 3 (Fe 2Br 6) Fe 2Br 5 RuBr 3 RuBr 4 OsBr 2 OsBr 3 OsBr 4
9. Kobaltowców	CoBr 2 CoBr 3 RhBr 3 IrBr 2 IrBr 3 IrBr 4
10. Niklowców	NiBr 2 PdBr 2 PtBr 2 PtBr 3 PtBr 4
11. Miedziowców	CuBr (Cu 2Br 2) CuBr 2 Cu(OH)Br AgBr AuBr AuBr 3 (Au 2Br 6)
12. Cynkowców	ZnBr 2 Zn(OH)Br 2 CdBr 2 Cd(OH)Br 2 Hg 2Br 2 HgBr 2
13. Borowców	BBr 3 AlBr 3 GaBr 2 GaBr 3 InBr InBr 2 InBr 3 TlBr TlBr 3
14. Węglowców	CBr 4 SiBr 4 GeBr 2 GeBr 4 GeOBr 2 SnBr 2 SnBr 4 Sn 2OBr 2 SnOBr 2 PbBr 2 Pb(OH)Br PbBr 4
15. Azotowców	NBr 3 NH 4Br NOBr PBr 2 PBr 3 POBr 3 PBr 5 AsBr 3 AsBr 5 SbBr 3 SbBr 5 BiBr 3 BiBr 2 BiOBr
16. Tlenowców	S 2Br 2 SBr 2 SBr 4 SOBr 2 SO 2Br 2 Se 2Br 2 SeBr 4 SeO 2Br 2 TeBr 2 TeBr 4 PoBr 2 PoBr 4
17. Fluorowców	IBr IBr 3