Bromek ksylilu
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||
Wzór sumaryczny | C8H9Br | ||||||||||||
Masa molowa | 185,06 g/mol | ||||||||||||
Wygląd | ciecz | ||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||
Numer CAS | 89-92-9 (orto) 28258-59-5 (para) 620-13-3 (meta) | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Bromek ksylilu – organiczny związek chemiczny z grupy węglowodorów halogenowanych, bromowa pochodna ksylenu. Jest lakrymatorem i był stosowany jako środek bojowy podczas I wojny światowej, m.in. przez Niemcy jako "T-Stoff" lub "Weisskreuz". Obecnie nie ma znaczenia bojowego.
Techniczny bromek ksylilu jest mieszaniną izomerów orto, meta i para. Otrzymuje się go przez bromowanie ksylenu. Jest cieczą o temperaturze wrzenia 212–223 °C. Maksymalne stężenie par: (przy 25 °C) cmax = 0,6 mg/dm³. Bromek ksylilu nie rozpuszcza się i nie hydrolizuje w wodzie.
Działa drażniąco na błony śluzowe oczu powyżej stężenia 3,8 mg/m3.
Bibliografia
- 1000 słów o chemii i broni chemicznej: praca zbiorowa. Zygfryd Witkiewicz (red.). Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07396-1.
- Chemical Weapons in World War I (ang.). [dostęp 2009-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-13)].
Media użyte na tej stronie
bromek ksylilu