Bromizowal

Bromizowal
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) (RS)-2-bromo-N-karbamoilo-3-metylobutanoamid Inne nazwy i oznaczenia farm. Bromisovalum, Bromuralum, Carbamidum bromisovalerylicum inne (2-bromo-3-metylobutyrylo)mocznik, α-bromoizowalerylomocznik, Bromural
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C6H11BrN2O2
Masa molowa	223,07 g/mol
Wygląd	biały krystaliczny proszek o słabym zapachu[1]
Identyfikacja
Numer CAS	496-67-3
PubChem	2447
SMILES CC(C)C(C(=O)NC(=O)N)Br
InChI InChI=1S/C6H11BrN2O2/c1-3(2)4(7)5(10)9-6(8)11/h3-4H,1-2H3,(H3,8,9,10,11) CMCCHHWTTBEZNM-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,56 g/cm³ (15 °C)[2]; ciało stałe Rozpuszczalność bardzo dobrze w etanolu, eterze dietylowym, benzenie, acetonie[2] Temperatura topnienia 154 °C[2][3] Temperatura sublimacji sublimuje[2] logP 1,14[3] Kwasowość (pKa) 10,54
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Numer RTECS YS3150000 Dawka śmiertelna LD50 450 mg/kg (kot, doustnie)[3]
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	N05 CM03
Farmakokinetyka Działanie uspokajające, nasenne
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania doustnie

Bromizowal (łac. Bromisovalum) – organiczny związek chemiczny, ureid kwasu α-bromoizowalerianowego. Wprowadzony do lecznictwa w 1906 roku przez firmę Knoll pod nazwą handlową Bromural. Działanie farmakologiczne związku jest zależne od dawki – silnie uspokajające (dawki 0,2–0,3 g) lub nasenne (dawki 0,6–0,9 g)^[1]. W działaniu podobny do karbromalu. Bromural odegrał bardzo dużą rolę w lecznictwie. Był jednym z najczęściej stosowanych środków sedatywno-hipnotycznych do czasu wprowadzenia benzodiazepin i innych nowszych leków. Obecnie jego znaczenie lecznicze ze względu na znaczną toksyczność jest bardzo niewielkie. Podobnie jak karbromal, jako środek uspokajający stosowany jest rzadko, jako środek nasenny praktycznie już nieużywany. Ponadto bromural był składową wielu złożonych środków przeciwbólowych.

Preparaty

Polska

Dawniej bromural był w Polsce dostępny w postaci tabletek 0,3 g oraz substancji do receptury aptecznej – wytwórcą były ówczesne Starogardzkie Zakłady Farmaceutyczne Polfa. Wchodził także w skład wielu preparatów złożonych, np. Brominal tabl. (bromural 0,3 g + teobromina 0,3 g + fenobarbital 0,015 g), Bromidon tabl. (bromural 0,25 g + fenacetyna 0,3 g + kofeina 0,025 g + fenobarbital 0,015 g).

• Milocardin krople doustne 15 g (preparat złożony – 100 g zawiera: bromural 2 g, sól sodową fenobarbitalu 2 g, olejek mięty pieprzowej 0,14 g, olejek chmielowy 0,02 g oraz etanol 96% 48 g). Produkowany przez ZF Polpharma od 1973 roku.

Dostępne na świecie

• Bromisovalum 10 g – subst. do receptury aptecznej / Tamda A.S. Olomouc – Czechy

Przypisy

Bibliografia

• J. Chodkowski: Mały Słownik Chemiczny. 1967.
• Leki Współczesnej Terapii. Wyd. XII, 1996.
• Piotr Kubikowski (red.): Poradnik Terapeutyczny. Wyd. II. PZWL, 1969.
• Piotr Kubikowski (red.): Poradnik Terapeutyczny. Wyd. III. PZWL, 1975.
• Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. PZWL, 1991.
• Świadectwo Rejestracji MZiOS Nr- R/0447 (Milocardin)
• Charakterystyka Produktu Leczniczego (Milocardin)