Bronisław Dąbrowski (duchowny)
| Arcybiskup tytularny Hadrianotherae | ||
| ||
| Kraj działania | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||
| Data i miejsce śmierci | ||
| Miejsce pochówku | ||
| Biskup pomocniczy warszawski | ||
| Okres sprawowania | 1962–1993 | |
| Sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski | ||
| Okres sprawowania | 1969–1993 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Inkardynacja | ||
| Śluby zakonne | 8 grudnia 1943 | |
| Prezbiterat | 10 czerwca 1945 | |
| Nominacja biskupia | 24 listopada 1961 | |
| Sakra biskupia | 25 marca 1962 | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
| Data konsekracji | 25 marca 1962 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Bronisław Wacław Dąbrowski (ur. 2 listopada 1917 w Grodźcu, zm. 25 grudnia 1997 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, orionista, biskup pomocniczy warszawski w latach 1962–1993, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski w latach 1969–1993, od 1982 arcybiskup tytularny pro hac vice[1], od 1993 biskup pomocniczy senior archidiecezji warszawskiej.
Życiorys
10 czerwca 1945 jako kleryk zgromadzenia księży orionistów otrzymał święcenia kapłańskie w Rokitnie pod Warszawą z rąk biskupa Antoniego Szlagowskiego.
24 listopada 1961 został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej. 17 stycznia 1962 nominacja została oficjalne ogłoszona. 25 marca 1962 otrzymał sakrę biskupią w katedrze warszawskiej z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego, biskupa Franciszka Korszyńskiego i biskupa Zygmunta Choromańskiego.
W 1964 brał udział w III sesji soboru watykańskiego II[2].
W latach 1969–1993 jako sekretarz Konferencji Episkopatu Polski angażował się w polskie życie polityczne. Uczestniczył w rozmowach w Magdalence, rozmowach przy Okrągłym Stole, negocjacjach między przedstawicielami władz a działaczami związkowymi. Przyjmowany przez kolejnych papieży na comiesięcznych audiencjach ponad 250 razy, w trakcie których informował o bieżącej sytuacji Kościoła w Polsce.
Był inicjatorem powołania Prymasowskiej Rady Społecznej 12 grudnia 1981. 16 grudnia 1981 skierował list do generała Wojciecha Jaruzelskiego, w którym potępił dekret Rady Państwa o stanie wojennym, w szczególności jego art. 26 (możliwość użycia broni palnej przez dowódców oddziałów), który uznał za „rażący i prowokujący rozlew krwi”[3]. Tego samego dnia doszło do pacyfikacji KWK „Wujek”, w wyniku której śmierć poniosło 9 górników.
6 czerwca 1982 Jan Paweł II mianował go arcybiskupem tytularnym pro hac vice.
27 lutego 1993 przeszedł na emeryturę. Zmarł po krótkiej chorobie. Został pochowany 29 grudnia 1997 w grobowcu biskupów pomocniczych warszawskich na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[4].
Odznaczenia i wyróżnienia
W 1993 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski[5].
W 1990 otrzymał tytuł doktora honoris causa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[6].
Przypisy
- ↑ Bronisław Dąbrowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-12-02].
- ↑ B. Bejze: Sobór Watykański II. W: Z. Pawlak (red.): Katolicyzm A-Z. Wyd. III. Łódź: 1989, s. 419. ISBN 83-850-22-03-1.
- ↑ A. Dudek, R. Gryz: Komuniści i Kościół w Polsce (1945–1989). Wyd. 2. Kraków: Znak, 2006, s. 376. ISBN 83-240-0675-3.
- ↑ Kwatera 11-3-2/3. Cmentarz Stare Powązki: Biskupi pomocniczy warszawscy, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2018-07-02].
- ↑ M.P. z 1993 r. nr 21, poz. 210. [dostęp 2011-02-09].
- ↑ Doktor Honoris Causa KUL abp Bronisław Dąbrowski. kul.pl. [dostęp 2010-12-02].
Bibliografia
- P. Raina, B. Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL. t. 1:1970–1981, Książka Polska, Warszawa 1995.
- P. Raina, B. Dąbrowski, Ks[iądz] Arcybiskup Dąbrowski w służbie Kościoła i narodu. Rozmowy z władzami PRL., t. 2: 1982–1989, Książka Polska, Warszawa 1995.
Linki zewnętrzne
- Czesław Drążek: Wspomnienie o arcybiskupie Bronisławie Dąbrowskim w serwisie opoka.org.pl [dostęp 2010-12-02]
- Życiorys Bronisława Dąbrowskiego na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [dostęp 2010-12-02]
- Bronisław Dąbrowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-12-02]
Media użyte na tej stronie
Grób biskupów warszawskich: bpa Władysława Szcześniaka, bpa Karola Niemiry, bpa Władysława Miziołka, abpa Bronisława Dąbrowskiego oraz administratora apostolskiego Leningradu bpa Antoniego Maleckiego i nuncjusza apostolskiego abpa Mariana Olesia, Cmentarz Powązkowski w Warszawie, 14 maja 2008.