Bronisław Gołębiowski

Bronisław Gołębiowski
Państwo działania Polska
Data i miejsce urodzenia1 kwietnia 1933
Mechowiec
Data śmierci26 kwietnia 2019
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: socjologia polityki, socjologia kultury, socjologia samorządności, pamiętnikarstwo
Alma MaterUniwersytet Warszawski
Doktorat1967 – nauki humanistyczne
Habilitacja1987
Profesura1995
Profesor zwyczajny
JednostkaINP UW
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Odznaka Honorowa Województwa Podlaskiego
Grób Bronisława Gołębiowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Bronisław Gołębiowski (ur. 1 kwietnia 1933 w Mechowcu, zm. 26 kwietnia 2019) − polski socjolog, dziennikarz, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

Edukacja

Był synem Antoniego[1]. W 1955 ukończył studia na Wydziale Filologii Uniwersytetu Warszawskiego. W 1967 został doktorem nauk humanistycznych, a w 1987 uzyskał habilitację. W 1993 został profesorem nadzwyczajnym, a dwa lata później − profesorem zwyczajnym[2].

Praca naukowa i zawodowa

W 1952 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 1959 do 1972 sprawował różne funkcje (m.in. instruktora, inspektora i zastępcy kierownika) w Biurze Prasy KC PZPR, od 1972 do 1975 był zastępcą kierownika Wydziału Propagandy, Prasy i Wydawnictw, a od 1972 do 1976 − zastępcą kierownika Wydziału Pracy Ideowo-Wychowawczej KC PZPR[1].

Od 1952 do 1953 był zastępcą asystenta na Katedrze Marksizmu-Leninizmu Uniwersytetu Warszawskiego[1]. Następnie m.in. kierował działem listów w tygodniku „Wieś” i dwutygodniku „Warmia i Mazury”. Od 1954 do 1956 był redaktorem miesięcznika „Walka Młodych[1]. W latach 1956−1957 przewodniczył zarządowi wojewódzkiemu Związku Młodzieży Polskiej w Olsztynie[1]. Od 1957 do 1959 kierował działem kulturalnym tygodnika „Zarzewie”, następnie był redaktorem tygodnika „Kraj” i sekretarzem redakcji „Trybuny Literackiej”[1]. W 1965 ukończył studia doktoranckie w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR, w której w latach 1972−1973 odbył również stypendium habilitacyjne[1]. W latach 1974−1975 był dyrektorem Instytutu Dziennikarstwa UW, a od 1976 był związany z Instytutem Nauk Politycznych UW. W latach 1975−1978 był pierwszym dziekanem Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW, a w latach 1984−1987 był prodziekanem tegoż wydziału. Ponadto w latach 1976−1991 był kierownikiem Zakładu Socjologii Polityki, a w latach 1996−2005 kierownikiem Zakładu Filozofii i Socjologii Polityki INP UW[2].

Od 1967 był członkiem redakcji kwartalnika Polskiej Akademii Nauk „Kultura i Społeczeństwo”, a w latach 1980−1983 był redaktorem naczelnym, a następnie - przez kilka lat - zastępcą redaktora naczelnego. W latach 1967−1993 był również członkiem redakcji kwartalnika „Przegląd Socjologiczny”. Był też członkiem redakcji kwartalnika „Polski Uniwersytet Ludowy”. Był też wiceprezesem Polskiego Towarzystwa Pamiętnikarskiego i wiceprezesem Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych oraz członkiem International Society for Universalism[2].

Zmarł 26 kwietnia 2019[3].

Życie osobiste

Żonaty z Mirosławą, miał dzieci i wnuki[3].

Publikacje

  • Zmierzch opłotków, 1962
  • Kultura i życie społeczne wsi, 1964
  • Kluby Prasy i Książki „Ruch”, 1965 (razem z Z. Grzelakiem, W. Łowickim)
  • Pamiętnikarstwo i literatura. Szkice z socjologii kultury, 1973
  • Przemiany moralne w Polsce Ludowe, 1974
  • Szanse młodości, 1974
  • Kultura i ruchy społeczne, 1976
  • Młodzież o sobie i swoich dążeniach 1976
  • Szanse młodości. Szkice politologiczne, socjologiczne i kulturoznawcze 1977
  • Związki pokoleń, 1980
  • Chłopi wobec kryzysu w Polsce Ludowej, 1982 (razem z Z. Hemmerlingiem)
  • Robotnicy o sobie, 1989 (razem z H. Jakubowską)
  • Polityka i pokolenia. Wybrane problemy świadomości społecznej i postaw politycznych robotników polskich przełomu lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, 1994
  • Edukacja i polityka, 1996
  • Społeczeństwo i polityka, 2001
  • Od kulturozbieractwa do Internetu. Przełomy wieków, 2002
  • Dramat awansu, 2004
  • Azjatyckie odyseje Polaków w świetle ich pamiętników, 2010[4]

Wyróżnienia

Przypisy

  1. a b c d e f g Biuletyn Informacji Publicznej (pol.). bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2019-05-07].
  2. a b c Prof. dr hab. Bronisław Gołębiowski (pol.). inp.uw.edu.pl. [dostęp 2019-05-07].
  3. a b Bronisław Gołębiowski (nekrolog) (pol.). nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-05-06)].
  4. Bronisław Gołębiowski (pol.). bn.org.pl. [dostęp 2019-05-07].
  5. Przedstawiciel koncernu IKEA otrzymał podlaskie odznaczenie. bialystokonline.pl. [dostęp 2017-01-05].
  6. Odznaczenie zasłużonych pracowników naukowych Uniwersytetu Warszawskiego, www.prezydent.pl, 11 czerwca 2003 [dostęp 2019-07-07].

Media użyte na tej stronie

POL Odznaka Honorowa Woj Podlaskiego BAR.svg
Baretka: Odznaka Honorowa Województwa Podlaskiego – Polska.
Bronisław Gołębiowski grób.jpg
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Bronisława Gołębiowskiego na Cmentarzu Powązkowskim