Bronisław Gutowski
porucznik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | 12 lutego 1883 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1920–1940 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | 209 Pułk Ułanów |
Stanowiska | dowódca kolumny |
Główne wojny i bitwy | wojna polsko-bolszewicka |
Odznaczenia | |
Bronisław Mieczysław Franciszek Gutowski h. Ciołek (ur. 12 lutego 1883 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – polski ziemianin, porucznik rezerwy kawalerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Urodził się jako syn Bronisława i Władysławy z domu Stopiczyńskiej[1]. Studiował na Wydziale Rolniczym Politechniki Wrocławskiej (1905)[1]. Był ziemianinem[1]. W maju 1917 nabył od Erazma Załuskowskiego majątek Jasionna, a ponadto posiadał także majątki Golków, Woleń, część Maciszewic[2], Cienia, Sudoły, Gaj[3].
Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 209 pułku ułanów i 22 pułku Ułanów Podkarpackich[1]. W 1922 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Jazdy[1]. Ćwiczenia rezerwy odbywał w 17 pułku Ułanów Wielkopolskich w 1928 i w 19 pułku Ułanów Wołyńskich na przełomie 1935/1936[1]. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy kawalerii[4], następnie do stopnia porucznika rezerwy kawalerii[1].
Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej był dowódcą kolumny taborowej kawalerii nr 744 w składzie Wielkopolskiej Brygady Kawalerii[1]. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Starobielsku[5]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Wśród ofiar zbrodni katyńskiej było kilku innych przedstawicieli rodu Gutowskich[6].
Był mężem Marii Elżbiety Władysławy z domu Jażdżewskiej[7]. Mieli czterech synów i córkę: Andrzeja Bronisława (1909–1991), Michała Mieczysława Wojciecha, jeźdźca i olimpijczyka, generała brygady[8], Wojciecha (1912–1987), Marię (1916–1943) i Zbigniewa Ludwika Stanisława (1916–2016), kapitana PSP-RAF[9].
5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia kapitana[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[11].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 155. [dostęp 2015-02-26].
- ↑ Jasionna. zamkilodzkie.pl. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- ↑ Gutowscy. gutowski-slepowron.de. [dostęp 2015-02-26].
- ↑ Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914-1939. Bronisław Gutowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 306. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Zasłużeni Gutowscy. gutowski-slepowron.de. [dostęp 2015-02-26].
- ↑ Bronisław Gutowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-02-26].
- ↑ Gutowscy herbu Ciołek z Majkowa pod Kaliszem. goczalkowski.plewako.pl. [dostęp 2015-02-26].
- ↑ Sto lat skromności – Kpt. Zbigniew Gutowski (1916–2016), www.magnum-x.pl [dostęp 2022-11-21] .
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2015-02-26].
Bibliografia
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003. s. 155. [dostęp 2015-02-26].
- Lista oficerów Wojska Polskiego z lat 1914–1939. Bronisław Gutowski. officersdatabase.appspot.com. [dostęp 2015-02-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (26 lutego 2015)].
- Bronisław Gutowski. sejm-wielki.pl. [dostęp 2015-02-26].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Dwór w Jasionnej (powiat sieradzki).