Bronisław Kamiński (major)
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 3 września 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 21 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | do 1939 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska | dowódca batalionu piechoty |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
  _BAR.svg){kind=small}     | |
Bronisław Czesław Kamiński (ur. 3 września 1895 we Włocławku, zm. 21 września 1939 w Warszawie) – major piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Mając 19 lat wstąpił w szeregi Legionu Puławskiego. W czasie I wojny światowej służył w 1. Pułku Ułanów. 24 lipca 1917 roku dostał się do niewoli niemieckiej po bitwie pod Krechowcami. Odzyskał wolność prawdopodobnie w połowie roku 1918, po czym poprzez Polską Siłę Zbrojną znalazł się w Wojsku Polskim. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 373. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 84 pułk piechoty[1]. 31 marca 1924 roku został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 211. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. W tym roku nadal pełnił służbę w 84 pułku piechoty w Pińsku, a cztery lata później w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie i pozostawał oficerem nadetatowym 84 pułku piechoty[3][4]. 2 grudnia 1930 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku i 97. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W 1932 roku służył w 30 pułku Strzelców Kaniowskich w Warszawie[6]. Latem 1933 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy batalionu na stanowisko kwatermistrza pułku[7].
W kampanii wrześniowej 1939 roku dowodził I batalionem 30 pułku Strzelców Kaniowskich[8]. 4 września, po zranieniu ppłk Włodzimierza Szmyda, objął dowództwo pułku i sprawował je do dnia 6 września.
Poległ w obronie Warszawy, w czasie walk o tzw. warszawskie Termopile, w rejonie wsi Placówka, obecnie na warszawskich Bielanach[9]. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A17-4-18)[10].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (13 września 1939)[11]
- Krzyż Niepodległości (16 marca 1937)[12]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1937)[13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (7 sierpnia 1928)[14]
- Oficer Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1929)[15]
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja, 1929)[15]
Upamiętnienie
Jedna z ulic w Łomiankach Dolnych nosi imię majora Bronisława Kamińskiego.
Przypisy
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 77.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 174.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 319, 367.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 134, 204.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 3 grudnia 1930 roku, s. 329.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 39, 560.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 czerwca 1933 roku, s. 128.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 293.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 242.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 388.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 383.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości” - w zamian uprzednio nadanego Medalu Niepodległości (M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198).
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 184, poz. 401 „za zasługi na polu administracji wojska” - jako kapitan Bronisław Kamieński.
- ↑ a b Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 19 z 12 grudnia 1929 roku, s. 361 - jako kapitan Bronisław Kamieński.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
Media użyte na tej stronie
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Autor: Lukasz2, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Bronisława Kamińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Baretka: Order Korony Rumunii (model 1881) – Oficer – Królestwo Rumunii.