Bronisław Knaster

Bronisław Knaster
Ilustracja
Bronisław Knaster
Data i miejsce urodzenia

22 maja 1893
Warszawa

Data i miejsce śmierci

13 listopada 1980
Wrocław

Zawód, zajęcie

matematyk

Tytuł naukowy

profesor

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Bronisław Knaster (ur. 22 maja 1893 w Warszawie, zm. 3 listopada 1980 we Wrocławiu) – polski matematyk.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Ludwika i Felicji z Wierników. W latach 1911–1914 studiował medycynę i nauki przyrodnicze na Sorbonie i w Ecole de Médecine w Paryżu[1]. Od roku 1915 studiował matematykę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1915 był członkiem straży obywatelskiej m.st. Warszawy, w latach 1916–1918 działał w POW[1]. W roku 1920 wstąpił ochotniczo do wojska i służył jako żołnierzlekarz podczas wojny polsko-bolszewickiej.

Doktoryzował się w 1923 r. na Uniwersytecie Warszawskim (jego promotorem był Stefan Mazurkiewicz), dwa lata później habilitował się. Od roku 1929 prowadził wyższe seminarium z topologii. Był członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1].

Od 1939 r. profesor uniwersytetu we Lwowie (w czasie okupacji niemieckiej Lwowa był, wraz z innymi uczonymi, m.in. Stefanem Banachem, karmicielem wszy w Instytucie Badań nad Tyfusem Plamistym i Wirusami profesora Rudolfa Weigla).

W roku 1945 po krótkim pobycie w Krakowie zamieszkał we Wrocławiu, gdzie objął katedrę na Wydziale Matematyczno-Fizyczno-Chemicznym Uniwersytetu i Politechniki.

W latach 19371946 był sekretarzem w Zarządzie Głównym PTM.

Od 1945 r. we Wrocławiu. Jeden z założycieli czasopisma matematycznego Colloquium Mathematicum, przyczynił się też do szybkiego wznowienia po wojnie wydawania Fundamenta Mathematicae oraz Studia Mathematica.

Słynny z ogromnego poczucia humoru. Organizowane przezeń spotkania matematyków zwane knasteriami przeszły do historii tej dyscypliny w Polsce. Miał liczbę Erdősa równą 2.

Był małżonkiem aktorki Marii Morskiej.

Zmarł we Wrocławiu. Spoczywa na cmentarzu św. Wawrzyńca (pole 1-aleja rzędowa-197)[2].

Dorobek naukowy i dydaktyczny

Liczne prace z topologii, zasłynął konstrukcją pierwszego przykładu continuum dziedzicznie nierozkładalnego (tzw. pseudołuk, zwany też krzywą Knastera) i rozwojem teorii zbiorów spójnych.

W teorii mnogości znane jest jego twierdzenie, że każda nieprzeliczalna rodzina odcinków otwartych na prostej zawiera nieprzeliczalną podrodzinę odcinków o parami niepustych przekrojach. Wynik ten jest uhonorowany w nazwie własności Knastera pojęć forsingu.

W 1963 roku otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia.

Był nauczycielem wielu polskich topologów, m.in. był promotorem rozpraw doktorskich: J. J. Charatonika, A. Lelka, R. Dudy, J. Mioduszewskiego, M. Reichbacha.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

  • Twierdzenie Knastera-Tarskiego o punkcie stałym
  • Miotełka Knastera-Kuratowskiego

Przypisy

  1. a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 144. [dostęp 2021-08-01].
  2. Cmentarz św. Wawrzyńca (ul. Bujwida), Uniwersytet Wrocławski [dostęp 2021-08-01] (pol.).
  3. M.P. z 1955 r. nr 117, poz. 1543 „za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie szkolnictwa wyższego”.
  4. M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 za zasługi w pracy zawodowej”.
  5. M.P. z 1955 r. nr 112, poz. 1450 - Uchwała Rady Państwa z dnia 14 stycznia 1955 r. nr 0/126 - na wniosek Prezesa Polskiej Akademii Nauk.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Bronislaw Knaster.jpeg
Autor: Konrad Jacobs, Erlangen, Licencja: CC BY-SA 2.0 de
Mathematician Bronisław Knaster.