Bronisław Koblański

Bronisław Koblański

kapitan obserwator
Data i miejsce urodzenia	2 października 1906 Jankówka
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1930–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Formacja	Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	2 batalion balonowy
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Bronisław Wacław Koblański, także jako Wacław Koblański (ur. 2 października 1906 w Jankówce k. Humania, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – pilot balonowy, kapitan obserwator lotnictwa Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Bronisław Koblański i Stanisław Patalan (1938)

Bronisław Koblański i Adam Bieniasz (1938)

Syn Lucjana i Stefanii z Koryckich. Absolwent gimnazjum w Krzemieńcu z 1926 oraz VI promocji Oficerskiej Szkoły Piechoty z 1929. 15 sierpnia 1929 awansowany na stopień podporucznika z lokatą 79. Początkowo służył w piechocie, następnie został przeniesiony do lotnictwa wojskowego^[1]. Został awansowany na stopień porucznika w korpusie osobowym oficerów piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932^[2].

Brał udział w sportowych zawodach balonowych:

• Dwukrotnie reprezentował Polskę w zawodach o Puchar Gordona Bennetta w Belgii:
  • 2 czerwca 1937 w Brukseli zajął 8 miejsce, lecąc ze Zbigniewem Burzyńskim na balonie SP-BCU L.O.P.P.^[3];
  • 11 września 1938 w Liège zajął piąte miejsce, lecąc ze Stanisławem Patalanem na balonie SP-AMY Polonia II^[4][5][6][a].
• Dwukrotnie zwyciężył w Krajowych Zawodach Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza w Toruniu, startując z Władysławem Kubicą na balonie „Sanok”:
  • w edycji VIII w dniu 17 maja 1936 (lot do celu);
  • w edycji IX w dniu 30 maja 1937 (lot ograniczony do 100 km)^[7][8][9].
• Został zwycięzcą Lwowskich Zawodów Balonowych 16 czerwca 1938, pilotując balon „Sanok” z kpt. Adamem Bieniaszem, docierając aż na obszar przygraniczny w pobliże wsi Wołkowce i Dźwinogród, a tym samym uzyskując najdalszy przelot i wygrywając rywalizację^{[10][11][12][13][14][15][16]}.

W 1932 był oficerem w 2 batalionie balonowym w Jabłonnie^[17]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1939 i 16. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[18]. W tym samym miesiącu pełnił służbę na stanowisku dowódcy 3 kompanii balonów zaporowych w 2 batalionie balonowym w Legionowie^[19][20].

W tej funkcji był zmobilizowany przed wybuchem II wojny światowej 1939. Uczestniczył w kampanii wrześniowej. 27 sierpnia 1939 kompania przeszła rzutem kołowym do Warszawy, zajmując stanowiska operacyjne na lewym brzegu Wisły – zgodnie z planem Dowództwa Obrony Przeciwlotniczej Warszawy. Dokładne położenie posterunków nie jest znane. 7 września kompania została skierowana do Lublina. Jej dalsze losy nie są znane. Po agresji ZSRR na Polskę została wzięta do niewoli radzieckiej, a jej oficerowie przewiezieni do obozu w Kozielsku^[21]. Wiosną 1940 kpt. Koblański został przetransportowany do Katynia i rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu. Symboliczny grób znajduje się na Starych Powązkach w Warszawie (kwatera 236-2-1/2)^[22].

Upamiętnienie

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[23]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[24].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia” został zasadzony Dąb Pamięci, honorujący Bronisława Koblańskiego, w Legionowie.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Katyń. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2000. s. 272. [dostęp 2015-01-11].
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.