Bronisław Noël

Bronisław Noël

Bronisław Noël
pułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia	23 marca 1897 Łańcut, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	21 sierpnia 1979 Londyn, Wielka Brytania
Przebieg służby
Lata służby	1918–1947
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier, Wojsko Polskie, Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	Armia „Karpaty” 1 Dywizja Pancerna
Stanowiska	attaché wojskowy szef oddziału sztabu armii szef sztabu dywizji dowódca artylerii dywizyjnej zastępca dowódcy dywizji
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa (kampania wrześniowa, kampania francuska 1940)
Odznaczenia

Bronisław Antoni Marian Noël (ur. 23 marca 1897 w Łańcucie, zm. 21 sierpnia 1979 w Londynie) – pułkownik artylerii Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, mianowany generałem brygady przez Władysława Andersa w 1964.

Życiorys

Bronisław Antoni Marian Noël urodził się 23 marca 1897 roku w Łańcucie jako syn Romualda. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii, jako porucznik rezerwy artylerii.

W listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Wydziału Wojskowego Polskiej Komisji Likwidacyjnej Galicji i Śląska Cieszyńskiego w Krakowie.

24 lipca 1928 roku został przeniesiony ze Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Jana Romera na stanowisko oficera ordynansowego^[1][2]. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 1 pułku artylerii przeciwlotniczej w Warszawie^[3]. W 1929 roku odbył trzymiesięczny staż w innych rodzajach broni, a od 15 października do 15 grudnia 1929 roku ukończył Kurs Próbny przy Wyższej Szkoły Wojennej. 29 grudnia 1929 roku został powołany na dwuletni kurs do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie^[4]. W 1930 roku, po ukończeniu pierwszego roku studiów, został skierowany do Wyższej Szkoły Wojennej (franc. École Supérieure de Guerre) w Paryżu^[5]. 1 listopada 1932 roku otrzymał tytuł oficera dyplomowanego i został przeniesiony do Oddziału III Sztabu Głównego^[6]. 28 września 1933 roku został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 18 Dywizji Piechoty w Łomży^[7]. Od maja 1936 roku dowodził dywizjonem w 30 pułku artylerii lekkiej w Brześciu. Od maja do października 1937 roku przebywał na stażu w armii rumuńskiej. Następnie wykonywał obowiązki attaché wojskowego w Poselstwie RP w Pradze^[8].

W lipcu 1939 roku został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału II Sztabu Armii „Karpaty”. Na tym stanowisku walczył w kampanii wrześniowej^[9]. 9 czerwca 1942 roku objął obowiązki szefa sztabu 1 Dywizji Pancernej^[10]. Od października 1943 roku do 1 lutego 1946 roku dowodził artylerią dywizyjną 1 Dywizji Pancernej. Od lutego 1946 roku do 10 czerwca 1947 roku był zastępcą dowódcy 1 Dywizji Pancernej^[11][12].

Naczelny Wódz, generał broni Władysław Anders mianował go generałem brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1964 roku w korpusie generałów^[13].

Zmarł 21 sierpnia 1979 roku w Londynie. Prochy pochowane na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 5, wsch.).

Grób gen. Bronisława Noela na Cmentarzu Rakowickim

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 130^[14]
• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 267 (1922)^[15]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (29 kwietnia 1978)^[16]
• Krzyż Walecznych (czterokrotnie, po raz 1, 2 i 3 w 1921^[17])
• Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)^[18][19]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[20]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[20]
• Medal za Długoletnią Służbę^[20]
• Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych (12 maja 1936)^[20]
• Odznaka Szkoły Podchorążych Artylerii^[20]
• Order Wybitnej Służby (30 września 1944)^[20]
• Medal Brązowego Lwa (3 kwietnia 1946)^[20]
• Krzyż Kawalerski Orderu Narodowego Legii Honorowej^[20]
• Krzyż Wojenny (Francja)^[20]
• Krzyż Oficerski Orderu Leopolda^[20]
• Krzyż Wojenny (Belgia)^[20]

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Rocznik Służby Zagranicznej Rzeczypospolitej Polskiej według stanu na 1 kwietnia 1938. Warszawa: Stowarzyszenie „Samopomoc Urzędników Polskiej Służby Zagranicznej”, 1938.
• Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Juliusz Tym: 1. Dywizja Pancerna. Organizacja i wyszkolenie. Warszawa: ZP Grupa Sp. z o.o., 2009. ISBN 978-83-61529-27-9.
• Tadeusz Wysocki: 1 Polska Dywizja Pancerna 1939–1947. Geneza i dzieje. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08219-7.