Bronisław Sochor

Bronisław Sochor

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 marca 1909 Stanisławów
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1989 Łódź
Profesor
Specjalność: elektrotermia
Alma Mater	Politechnika Lwowska
Profesura	1955
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres zatrudn.	1947–1979
Dziekan
Wydział	Elektryczny PŁ
Okres spraw.	1956–1959
Prorektor
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Okres spraw.	1959–1962
Odznaczenia

Bronisław Sochor (ur. 15 marca 1909 w Stanisławowie, zm. 28 sierpnia 1989 w Łodzi) – polski specjalista w dziedzinie elektrotermii, profesor Politechniki Łódzkiej.

W 1933 roku ukończył studia na Oddziale Elektrotechnicznym Politechniki Lwowskiej. Następnie przez krótki czas pracował w Miejskiej Elektrowni w Stanisławowie oraz w Dyrekcji Okręgowej PKP w Warszawie przy elektryfikacji warszawskiego węzła kolejowego. Później do roku 1944 pracował w Fabryce Urządzeń Termotechnicznych inż. J. Zubko w Warszawie.

Po zakończeniu wojny na podstawie nominacji Pełnomocnika Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej w marcu 1945 uruchomił Fabrykę Pieców Elektrycznych i Gazowych K. Klause S–ka w Łodzi (późniejsze Zakłady Wytwórcze Urządzeń Termotechnicznych „Elcal” w Łodzi), gdzie pracował do 1955 roku kolejno na stanowiskach dyrektora, głównego konstruktora i doradcy technicznego. Od roku 1947 prowadził wykłady z Elektrotermii w Politechnice Łódzkiej. W latach 1951–1955 był organizatorem i kierownikiem Zakładu Elektrotermii, następnie przekształconego w Katedrę Grzejnictwa Elektrycznego, a później w Katedrę Elektrotermii. W 1955 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1968 roku tytuł profesora zwyczajnego.

W latach 1953–1956 pełni funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej, a następnie w latach 1959–1962 dziekana. W latach 1959–1962 był prorektorem Politechniki Łódzkiej. W wyniku reorganizacji Politechniki Łódzkiej w 1970 roku, przeszedł łącznie z całym zespołem, do Instytutu Elektroenergetyki jako zastępca dyrektora ds. nauki oraz kierownik zespołu dydaktycznego i naukowego. Autor 77 publikacji naukowych i 4 książek. Wypromował 9 doktorów.

W 1957 roku był inicjatorem i współzałożycielem Polskiego Komitetu Elektrotermii, a w latach 1957–1960 i 1962–1973 jego przewodniczącym. Od 1957 roku współpracował również z Międzynarodową Unią Elektrotermii (UJE) w Paryżu jako przedstawiciel PKET – był wiceprezesem (1968–1972) i prezesem (1972–1974), a następnie członkiem prezydium. Za działalność w UJE otrzymał odznaczenie La Medaille d'Honneur. Przez wiele lat był we władzach Stowarzyszenia Elektryków Polskich i Łódzkiego Towarzystwa Naukowego.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi. Otrzymał Tytuł Zasłużonego Nauczyciela PRL, odznakę Zasłużonego dla Politechniki Łódzkiej, Srebrną i Złotą Odznakę Honorową SEP, Srebrną i Złotą Odznakę Honorową NOT oraz Medal SEP im. M. Pożaryskiego.

Został pochowany na Cmentarzu Doły w Łodzi.

Bibliografia

• Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 235-236.
• Krzysztof Januszkiewicz: Rok Profesora Bronisław Sochora. redinpe.com. [dostęp 2015-02-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-09)].
• A.J. Marusak: Bronisław Sochor (1909-1989). apw.ee.pw.edu.pl. [dostęp 2015-02-25].