Bronisław Włodarski

Bronisław Włodarski
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

2 listopada 1895
Tarnopol

Data i miejsce śmierci

9 kwietnia 1974
Gdynia

profesor nauk historycznych
Specjalność: historia średniowiecza,
nauki pomocnicze historii
Alma Mater

Uniwersytet Lwowski

Profesura

1957

Uczelnia

Uniwersytet Mikołaja Kopernika

Okres zatrudn.

1945–1966

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia PolskiKrzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Bronisław Włodarski (ur. 2 listopada 1895 w Tarnopolu, zm. 9 kwietnia 1974 w Gdyni) – polski historyk, specjalizujący się w historii średniowiecznej Polski i powszechnej oraz naukach pomocniczych historii.

Życiorys

W 1913 roku ukończył siódmą klasę II Gimnazjum z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu[1]. W 1914 roku ukończył (z odznaczeniem) Gimnazjum w Tarnopolu, w którym historii uczył Józef Widajewicz. Od 1920 roku pracował jako nauczyciel w VIII Państwowym Gimnazjum i Liceum we Lwowie. W 1923 roku ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza i uzyskał stopień doktora. Tematem rozprawy doktorskiej była Polityka ruska Leszka Białego 1202-1227, a promotorem Stanisław Zakrzewski.

W latach 1926–1927 przebywał na stypendium rządu czechosłowackiego na Uniwersytecie Karola w Pradze u Václava Novotnego. W latach 1932-1933 odbywał badania archiwistyczne we Włoszech (głównie w Archiwum Watykańskim. W 1932 roku zmienił szkołę w jakiej pracował na VI Państwowe Gimnazjum i Liceum we Lwowie. Pracował w nim do 1941 roku (w latach 1937-1941 jako dyrektor). W 1934 roku złożył rozprawę habilitacyjną Polska i Czechy w drugiej połowie XIII i początkach XIV wieku i został zatrudniony na stanowisku docenta na UJK.

Po wkroczeniu Niemców do Lwowa w 1941 roku, zaangażował się w tajne nauczanie, koordynując działalność lwowskich tajnych szkół średnich. Pracował jako pracownik w biurze budowlanym oraz jako pracownik fizyczny przy plantacjach miejskich.

Po wojnie trafił do Torunia, gdzie 30 września 1945 zatrudnił się na organizowanym Uniwersytecie Mikołaja Kopernika. W 1946 roku otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w 1957 tytuł profesora zwyczajnego. W latach 1946-1952 pracował też w Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Gdańsku.

W latach 1948–1950 pełnił funkcję prodziekana, a od 1950 do 1952 roku dziekana Wydziału Humanistycznego UMK. W 1950 roku organizował Zespół Katedr Historii, którego kierownikiem został w 1952 roku. Po przekształceniu Zespołu Katedr Historii w Instytut Historii piastował stanowisko jego dyrektora w latach 1956–1959 i 1963–1966. Od 1956 do 1962 roku pełnił funkcję prorektora UMK ds. nauczania.

Wśród licznych odznaczeń nadanych B. Włodarskiemu są Krzyż Oficerski i Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[2].

W 1966 roku przeszedł na emeryturę. Zmarł w 1974 roku w Gdyni, ale pochowany został na Cmentarzu św. Jerzego w Toruniu[2].

Wybrane publikacje

  • Przegląd literatury o stosunkach polsko-czeskich za ostatnich Przemyślidów (Lwów, 1928)
  • Rzekomy dokument Światopełka pomorskiego z 1180 r. (1929)
  • Polska i Czechy w drugiej połowie XIII i początkach XIV wieku (1250-1306) (Lwów, 1931)
  • Polityka Jana Luksemburczyka wobec Polski za czasów Władysława Łokietka (Lwów, 1933)
  • Wołyń pod rządami Rurykowiczów i Bolesława Jerzego Trojdenowicza (1933)
  • Stanisław Zakrzewski: zarys biograficzny (1936)
  • Alians rusko-mazowiecki z drugiej połowy XIII wieku : karta z dziejów Konrada II Mazowieckiego (1938)
  • Historia Polski i powszechna w krótkim zarysie. Z. 2, Polska dzielnicowa i odbudowa królestwa polskiego. Miasta średniowieczne (wiek XII-XIV) (1948, opracowanie)
  • Chronologia polska (1957, redakcja pracy zbiorowej, reprint 2007 ISBN 83-01-14949-3)
  • Salomea, królowa halicka: karta z dziejów wprowadzenia zakonu klarysek do Polski (1957)
  • Problem jaćwiński w stosunkach polsko-ruskich (Toruń, 1959)
  • Stanowisko Rusi halicko-wołyńskiej wobec akcji zjednoczeniowej Władysława Łokietka i jego powiązanie z utratą Pomorza Gdańskiego (1962)
  • Udział Rusi halicko-włodzimierskiej w walce książąt na Mazowszu w drugiej połowie XIII wieku (1962)
  • Polska i Ruś: 1194-1340 (1966)
  • Polityczne plany Konrada I księcia mazowieckiego (1971)

Przypisy

  1. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum II. z językiem wykładowym polskim w Tarnopolu za rok szkolny 1912/13. Tarnopol: 1913, s. 78.
  2. ↑ a b Kazimierz Jasiński, Profesor Włodarski – uczony i wychowawca, „Acta Universitatis Nicolai Copernici. Nauki Humanistyczno-Społeczne. Historia”, 24 (204), 25 lutego 2013, s. 13–21 [dostęp 2022-09-07].

Bibliografia

  • Sławomir Kalembka (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 744, ISBN 83-231-1988-0.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Bronisław Włodarski.jpg
Autor: Jacek arch, Licencja: CC BY-SA 4.0
Prof. Bronisław Włodarski, pierwszy kierownik Archiwum UMK.