Bronisław Wilk
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 20 kwietnia 1948 Wroniniec | |
| Poseł na Sejm kontraktowy | ||
| Okres | od 18 czerwca 1989 do 25 listopada 1991 | |
| Przynależność polityczna | Obywatelski Klub Parlamentarny | |
Bronisław Wilk (ur. 20 kwietnia 1948 we Wronińcu) – polski inżynier i polityk, poseł na Sejm X kadencji.
Życiorys
Ukończył studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Wrocławskiej w 1971, uzyskując tytuł zawodowy magistra inżyniera elektronika. Pracę w zawodzie rozpoczął w 1971 w Zakładach Sprzętu Motoryzacyjnego „Polmo” w Praszce, od 1975 pracował w opolskim „Metalchemie”. W latach 1983–1987 był przewodniczącym rady pracowniczej w tym przedsiębiorstwie.
W 1980 wstąpił do „Solidarności”, był wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Stowarzyszenia Działaczy Samorządów Pracowniczych i prezesem Opolskiego Klubu Samorządowego, należał również do Klubu Inteligencji Katolickiej.
W 1989 uzyskał mandat posła na Sejm X kadencji z okręgu opolskiego jako kandydat bezpartyjny z poparciem Komitetu Obywatelskiego. Był członkiem Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Przekształceń Własnościowych, ponadto zasiadał w trzech komisjach stałych i czterech nadzwyczajnych.
Bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z ramienia Partii Chrześcijańskich Demokratów. Do 1994 zajmował stanowisko pierwszego po powołaniu prezesa zarządu Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, później pracował jako agent ubezpieczeniowy Nationale-Nederlanden[1]. Zasiadał w radzie politycznej Porozumienia Polskich Chrześcijańskich Demokratów[2].
W 1994 był przez około cztery miesiące tymczasowo aresztowany, a także oskarżony m.in. o działanie na szkodę fundacji. W 2006 został prawomocnie uniewinniony od większości zarzutów (w tym korupcyjnych), w zakresie jednego z czynów postępowanie karne umorzono w związku z przedawnieniem karalności[3]. W 2009 Sąd Okręgowy w Opolu przyznał mu odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne aresztowanie, łącznie w kwocie 39 tys. zł, nie uwzględniając jego wniosku o zasądzenie kwoty znacznie wyższej[4].
Przypisy
- ↑ Była drużyna, „Gazeta Wyborcza” z 9 i 16 września 1999
- ↑ Rada Polityczna. chadecja.org.pl. [dostęp 2011-12-28].
- ↑ Historia sprawy Wilka. gazeta.pl, 23 lutego 2007. [dostęp 2011-12-28].
- ↑ B. poseł dostał 39 tys. za niesłuszny areszt. tvn24.pl, 9 listopada 2009. [dostęp 2020-02-15].
Bibliografia
- Strona sejmowa posła X kadencji. [dostęp 2011-12-28].
- Profil na stronie Biblioteki Sejmowej. [dostęp 2017-11-17].