Bronisław Witecki
 Bronisław Witecki podczas służby w Legionach Polskich | |
 major żandarmerii | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 sierpnia 1889 Warszawa |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 czerwca 1923 Warszawa |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1914–1921 |
| Siły zbrojne |  Armia Austro-Węgier Wojsko Polskie |
| Formacja |  Legiony Polskie |
| Jednostki | Ministerstwo Spraw Wojskowych 1 Dywizjon Żandarmerii 3 Dywizjon Żandarmerii |
| Stanowiska | szef kancelarii komendant ekspozytury kierownik wydziału kierownik sekcji |
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  _4r_BAR.svg){kind=small} | |
Bronisław Witecki (ur. 18 sierpnia 1889 w Warszawie, zm. 19 czerwca 1923 tamże) – major żandarmerii Wojska Polskiego.
Życiorys
Bronisław Witecki urodził się 18 sierpnia 1889 roku w Warszawie, w rodzinie Stanisława i Marii. Pracował jako buchalter. Należał do Polski Partii Socjalistycznej – Proletariat i Organizacji Bojowej PPS. Został aresztowany przez władze carskie i skazany na przymusowe osiedlenie na terenie Syberii Wschodniej, skąd uciekł i trafił na obszar Galicji[1].
16 sierpnia 1914, po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich[1]. Krótkotrwale służył w batalionie rekruckim Pawła Kittaya, po czym został przydzielony do żandarmerii polowej. Jako wachmistrz odbywał służbę w DW Naczelnego Komitetu Narodowego w Jabłonkowie pod koniec 1914. Następnie brał udział w walkach na froncie wschodnim, skąd został skierowany do Królestwa wraz z II Brygadą (służył w jej komendzie). Mianowany chorążym żandarmerii 11 listopada 1915. Od 15 lutego 1916 w c. i k. Komendzie Grupy Polskich Legionów. 27 marca 1916 roku został referentem ewidencyjnym c. i k. Komendy Grupy Polskich Legionów[2]. 22 grudnia 1916 roku awansował na podporucznika z dniem 1 grudnia 1916 roku i 2. lokatą w Żandarmerii Polowej[3]. Został szefem Kancelarii „B” Żandarmerii Polowej Legionów Polskich 1 lutego 1917. Wykładał służbę śledczą na rozpoczętym 1 kwietnia 1917 w Warszawie Wyższym Kursie Szkoły Żandarmerii. Po kryzysie przysięgowym od 28 sierpnia 1917 pełnił funkcję komendanta Ekspozytury Żandarmerii Polowej Polskiego Korpusu Posiłkowego w Warszawie (późniejsza EŻP WP, następnie Dowództwo Polskiej Żandarmerii Polowej).
U kresu wojny brał udział w rozbrajaniu Niemców na terenach polskich. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do tworzącego się Wojska Polskiego i od tego czasu służył w Żandarmerii Polowej. Przydzielony do Wydziału Defensywy w ramach Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[4], po reorganizacji w listopadzie 1918 kierował Sekcją IIc i zajmował się kontrwywiadem[4], od grudnia 1918 był oficerem łącznikowym z żandarmerią w Wydziale IV Informacyjnym[4]. Po kolejnej reorganizacji z marca 1919 kierował Wydziałem Defensywy w Sekcji Politycznej Departamentu Informacyjnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[5]. Od marca 1920 roku był szefem Sekcji 2. Defensywy Oddziału II Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych (obie funkcje sprawował w stopniu porucznika)[6].
14 października 1919 roku aresztował działaczy Komunistycznej Partii Robotniczej Polski: Maksymiliana Horwitza i Marię Koszutską. Mianowany rotmistrzem żandarmerii był przydzielony do 1 dywizjonu żandarmerii. Od 1 czerwca 1921 roku jego oddziałem macierzystym był 3 dywizjon żandarmerii[7]. Po zakończeniu wojny polsko-bolszewickiej przeniesiony do rezerwy w stopniu rotmistrza[8]. Później został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku[1]. W lipcu 1922 roku otrzymał z Ministerstwa Spraw Wewnętrznych pozwolenie na otwarcie pierwszego w Warszawie prywatnego biura detektywistycznego[9]. „Centrala Detektywów Prywatnych Biuro Informacyjno-Wywiadowcze” miała swoją siedzibę przy ul. Żurawiej 32 m. 2[10].
Zmarł 19 czerwca 1923 roku w Warszawie[11][12]. 21 czerwca 1923 roku został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[13].
Bronisław Witecki był żonaty z Krystyną.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – pośmiertnie
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2 maja 1923[14]
- Krzyż Walecznych – czterokrotnie
Przypisy
- ↑ a b c Wykaz Legionistów ↓.
- ↑ CAW sygn. akt I.120.1.107 s. 49.
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 61.
- ↑ a b c Danuta Pozniakowska-Hanak: Oddział II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego 1919–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 2. [dostęp 2015-05-04].
- ↑ Regina Czarnecka: Organizacja Ministerstwa Spraw Wojskowych (MSWojsk.) w latach 1918–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 89. [dostęp 2015-05-04].
- ↑ R. Czarnecka, Organizacja..., op. cit. 101.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 402, 947.
- ↑ Trzecia lista 1922 ↓, s. 28.
- ↑ Prywatne biuro detektywów. „Polska Zbrojna”. 182, s. 4, 1922-07-08. Warszawa.
- ↑ Reklama. „Polska Zbrojna”. 215, s. 5, 1922-08-10. Warszawa.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 166 z 20 czerwca 1923 roku, s. 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 stycznia 1924 roku, s. 13.
- ↑ „Polska Zbrojna” Nr 167 z 21 czerwca 1923 roku, s. 5.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 37.
Bibliografia
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Trzecia lista oficerów rezerwowych WP. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-04-14.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Bronisław Witecki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-17)].
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
Orzełek legionowy
Chor. Bronisław Witecki, żołnierz Legionów Polskich. Ur. 1889, zm. 1923. Odznaczony KN, Polonią Restituta 5.klasy, KW 4x. Więcej [1]