Bronisław Wojciechowski (syn)

Bronisław Wojciechowski
Data i miejsce urodzenia

24 października 1921
Lwów

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1986
Warszawa

Zawód, zajęcie

ekonomista, historyk

Tytuł naukowy

profesor nadzwyczajny

Rodzice

Bronisław Wojciechowski, Jadwiga Wojciechowska

Małżeństwo

Maria Kozicz

Dzieci

Michał Wojciechowski

Bronisław Wojciechowski (syn) (ur. 24 października 1921 we Lwowie, zm. 1 listopada 1986 w Warszawie) – powstaniec warszawski, ekonomista, historyk.

Młodość

Wychował się w Borysławiu i we Lwowie, gdzie w 1939 roku zdał maturę w VIII Gimnazjum (wśród jego kolegów z klasy był Wacław Szybalski). Podjął studia na Politechnice Lwowskiej, ale w początkach 1940 przedostał się do Warszawy, gdzie zamieszkała cała rodzina. Od 1941 roku działał w konspiracji, ZWZ i AK, w tym w pracy wywiadowczej na wschód od Warszawy. W 1943 roku ukończył podchorążówkę, studiując zarazem prawo i ekonomię na tajnym uniwersytecie, gdzie go uczył m.in. prof. Stefan Zaleski. Współorganizował spotkania grupy „Sztuka i Naród”, wśród jego przyjaciół byli Zdzisław Stroiński i Tadeusz Gajcy. Chorował na gruźlicę. W Powstaniu Warszawskim dowodził drużyną w kompanii B–3 pułku „Baszta”. Awansowany do stopnia podporucznika. Ranny na początku września, uniknął niewoli, a lecząc się u krewnych w podwarszawskich Pyrach spisał jeszcze w 1944 roku wspomnienia, wydane jako W powstaniu na Mokotowie (1989, 2014). Po wojnie udał się do Łodzi, gdzie dokończył w 1946 roku studia ekonomiczne.

Praca zawodowa i naukowa

Pracował w centrali handlu zagranicznego „Cetebe”. Uniemożliwiono mu obronę gotowego doktoratu na temat gospodarki RPA. W 1951 roku usunięty za wojenną przynależność do AK, pracę w handlu zagranicznym podjął znowu w Warszawie w roku 1957. Odbył podróże handlowe do Ameryki Południowej, ale potem pracował głównie naukowo. Interesował się zwłaszcza rachunkiem ekonomicznym w handlu zagranicznym oraz jego wpływem na całą gospodarkę. W 1972 uzyskał doktorat, w 1978 habilitację, a w 1984 roku tytuł profesora nadzwyczajnego. Pracował w Instytucie Koniunktur i Cen Handlu Zagranicznego oraz w Polskiej Akademii Nauk. Był autorem blisko 200 prac, m.in. książek Handel zagraniczny Polski 1945–1969 (z Pawłem Bożykiem), Handel zagraniczny a dochód narodowy Polski (1977) i Importochłonność produkcji w Polsce (1981). Jego zainteresowania wykraczały poza ekonomię. Studiował geografię, zwłaszcza ludnościową, a w ostatnich latach życia pasjonował się badaniami nad historią Mazowsza w XVII–XIX w., co zaowocowało m.in. biogramami dla Polskiego Słownika Biograficznego oraz monografią Ignacy Przyjemski, starosta łomżyński (Olsztyn 2004).

Relacje rodzinne

Jego ojciec, również Bronisław, był żołnierzem Legionów i posłem na sejm RP; matka, Jadwiga z Zaleskich działała w POW; starsza siostra Anna Rudzińska, była czynna w opozycji za czasów PRL[1]. 4 lutego 1950 roku ożenił się z Marią (1924–1993)[2], córką płk Kazimierza Kozicza. Miał pięcioro dzieci (Michał Wojciechowski, świecki profesor teologii, oraz 4 córki)[3].

Przypisy

  1. Anna Rudzińska, O moją Polskę. Pamiętniki 1939–1991, 2003.
  2. Bronisław Wojciechowski, Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-01-16].
  3. W oparciu o życiorys z książki: Bronisław Wojciechowski, W powstaniu na Mokotowie (wyd. 2), 2014, s. 5–6.