Bronisława Dowiakowska

Bronisława Dowiakowska
Ilustracja
grafika: Andrzej Zajkowski, 1890 r.
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1840 r.
Warszawa

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1910 r.
Warszawa

Zawód, zajęcie

śpiewaczka operowa

Bronisława Dowiakowska (ur. 9 lutego 1840 r. w Warszawie, zm. 3 lutego 1910 r. tamże[1]) – polska śpiewaczka operowa[2].

Życiorys

Scena z opery Moniuszki p.t. ,,Verbum nobile. Pan Marcin Pakuła (p. Kelller) i Zuzia (panna Dowiakowska) - Jan Nepomucen Lewicki, 1860 r.

Mając 14 lat, zaczęła uczyć się śpiewu pod kierunkiem Jana Ludwika Quatriniego. Występowała na koncertach. Na scenie zadebiutowała 20 kwietnia 1858 r. w Warszawskich Teatrach Rządowych w partii Eleonory (Aleksan­der Stradella Friedricha von Flotowa). Kolejne jej role to: Małgorzaty (Hugonoci Giacomo Meyerbeera) i Elwiry (Purytanie Vincenzo Belliniego)[3]. 1 III 1859 została zaangażowana do WTR[4], przy czym swoją karierę związała z warszawskim Teatrem Wielkim[5]. Przez 36 lat była najlepiej opłacaną tam solistką[3].

W 1864 poślubiła urzędnika, Jakuba Klimowicza, jednak nadal używała nazwiska panieńskiego. W latach 1873–1885 występowała w Krakowie, Kijowie, Lwowie[6] i Odessie[5].

Po wykonaniu ponad 100 partii operowych i ostatnim występie (2 września 1894 r.[1]), zajęła się pracą pedagogiczną. Uczyła śpiewu m.in. Wiktorię Kawecką[7].

Od 1908 r. zasiadała w zarządzie amatorskiego Towarzystwa Teatralnego im. Bogu­sławskiego[5].

Głos śpiewaczki zadziwiał ówczesnych słuchaczy i znawców szczególną odmianą sopranu:od dolnego A do trzykreślnego E. Solistka potrafiła zapanować głosem nad chórem i orkiestrą, co umożliwiało jej śpiewanie partii dramatycznych, lirycznych i koloraturowych[3]. Zachwycona publiczność, po każdym występie rzucała kwiaty oraz kosztowności pod nogi artystki[3].

Była pierwszą Hanną w Strasznym Dworze Stanisława Moniuszki (1864 r.)[3].

Bronisława Dowiakowska w kostiumie do partii tytułowej opery Stanisława Moniuszki Hrabina - fot. Konrad Brandel, ok. 1866 r.

Przypisy

  1. ↑ a b Zgon znakomitej śpiewaczki, „Nowości Ilustrowane”, Kraków, 12 lutego 1910, s. 15.
  2. ↑ Cecylia Walewska, Ruch kobiecy w Polsce, Gebethner i Wolff, 1909.
  3. ↑ a b c d e Obiekty - Archiwum Teatr Wielki, Bronisława Dowiakowska, archiwum.teatrwielki.pl [dostęp 2020-01-06].
  4. ↑ Maria Olga Bieńka, Warszawskie teatry rządowe : dramat i komedia, 1890-1915, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2003, ISBN 83-89101-12-2, OCLC 53368476 [dostęp 2020-01-06].
  5. ↑ a b c Bronisława Dowiakowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2020-01-06].
  6. ↑ Wagner wraca na lwowską scenę, Lwowski Narodowy Akademicki Teatr Opery i Baletu, 17 marca 2019 [dostęp 2020-01-06] (pol.).
  7. ↑ Zofia Lissa, Elżbieta DW Dziębowska, Encyklopedia muzyczna PWM, Kraków: Polskie Wydawn. Muzyczne, 1979, ISBN 83-224-0112-4, OCLC 7551528 [dostęp 2020-01-06].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Scena z opery Moniuszki pt. Verbum nobile. Pan Marcin Pakuła (p. Kelller) i Zuzia (panna Dowiakowska) (43547).jpg
Scena z opery Moniuszki p.t. ,,Verbum nobile. Pan Marcin Pakuła (p. Kelller) i Zuzia (panna Dowiakowska)
Brandel - Bronisława Dowiakowska.jpg
Bronisława Dowiakowska (1840-1910) w kostiumie do partii tytułowej opery Stanisława Moniuszki "Hrabina"