Brookit

Ten artykuł od 2013-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Brookit

Właściwości chemiczne i fizyczne
Inne nazwy	brukit
Skład chemiczny	dwutlenek tytanu (TiO2)
Twardość w skali Mohsa	5,5–6,0[1]
Przełam	muszlowy[2]
Łupliwość	niewyraźna[1]
Pokrój kryształu	cienkotabliczkowy, słupkowy
Układ krystalograficzny	rombowy[1]
Właściwości mechaniczne	kruchy
Gęstość minerału	4,1[1] g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	żółtobrunatny, czerwonobrunatny do czarnego (arkansyt)[1]
Rysa	bezbarwna[2]
Połysk	diamentowy[2]
Inne	przezroczysty, silny pleochroizm

Kryształ brukitu

Brookit (brukit) – minerał z gromady tlenków^[1].

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego mineraloga i krystalografa Henry’ego Jamesa Brooke’a (1771-1857)^[1].

Charakterystyka

Właściwości

Tworzy kryształy tabliczkowe i kolumnowe^[2] i słupkowe. Występuje w postaci tabliczkowych kryształów, na ścianach których widać wyraźne prążkowanie.

Często przyjmuje postać pseudoheksagonalną (podwójnej pseudoheksagonalnej piramidy). Jest jedną z trzech odmian polimorficznych dwutlenku tytanu – pozostałe odmiany to: rutyl i anataz. Jest kruchy, przezroczysty, wykazuje silny pleochroizm o barwach od żółto-, przez czerwoną, do złocistobrunatnej.

Występowanie

Występuje w żyłach hydrotermalnych, skałach metamorficznych: gnejsach, łupkach i skałach wulkanicznych^[1]. Powstaje też jako produkt rozkładu innych minerałów zawierających tytan. Niekiedy tworzy koncentracje w skałach okruchowych: piaskach i żwirach.

Miejsca występowania:

• Na świecie: Szwajcaria (Amsteg), Austria (Prägraten), Rosja (Miass), USA (Magnet Cove), Wielka Brytania (Tremadoc)^[1], Brazylia.

• W Polsce: znajdowany jest w Sudetach (w okolicach Jeleniej Góry i Kowar).

Zastosowanie

• ma znaczenie naukowe i kolekcjonerskie,
• okazjonalnie stosowany jako kamień ozdobny w jubilerstwie. Przezroczyste brukity są bardzo rzadkie i najbardziej poszukiwane,
• w niektórych złożach minerał występuje w ilościach opłacalnych do eksploatacji i wówczas jest używany do pozyskiwania tytanu.

Przypisy

Bibliografia

• Olaf Medenbach, Cornelia Sussieck-Fornefeld: Minerały. Warszawa: Świat Książki, 1996, seria: Leksykon Przyrodniczy. ISBN 83-7129-194-9.

Linki zewnętrzne

• brukit w serwisie Webmineral.com (ang.)
• brukit na stronie Mindat.org (ang.)