Bruce Dickinson

Bruce Dickinson
Bruce Dickinson, Ottawa Bluesfest 2010
Imię i nazwisko	Paul Bruce Dickinson
Pseudonim	Bruce Bruce (w Samson) Air Raid Siren
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1958 Worksop
Typ głosu	tenor
Gatunki	heavy metal, hard rock
Zawód	wokalista, muzyk, pisarz, pilot, prezenter radiowy
Powiązania	Styx, Speed, Shots, Samson
Zespoły
Iron Maiden
Strona internetowa

Bruce Dickinson, właściwie Paul Bruce Dickinson (ur. 7 sierpnia 1958 w Worksop w Anglii^[1]) – wokalista heavymetalowego zespołu Iron Maiden. Do 1982 znany jako Bruce Bruce.

W 2006 roku piosenkarz został sklasyfikowany na 7. miejscu listy 100 najlepszych wokalistów wszech czasów według Hit Parader^[2]. Z kolei w 2009 roku został sklasyfikowany na 2. miejscu listy 50 najlepszych heavymetalowych frontmanów wszech czasów według Roadrunner Records^[3].

Muzyk jest byłym mężem Paddy Dickinson, z którą ma trójkę dzieci – Austin, Griffin i Kia. Rozstali się w listopadzie 2019 roku.

Życiorys

Dickinson posługuje się swoim drugim imieniem, ponieważ od dzieciństwa wszyscy mówili na niego właśnie Bruce.

Dickinson przyszedł na świat, gdy jego rodzice byli jeszcze nastolatkami. Początkowo matka próbowała usunąć ciążę, jednak aborcja nie powiodła się (to wydarzenie było natchnieniem dla płyty "Accident of Birth"). Po narodzinach, matka zaczęła pracować w sklepie obuwniczym, a ojciec został mechanikiem w wojsku. Od wczesnej młodości Bruce Dickinson wychowywany był głównie przez dziadka ze strony matki.

W szkole Bruce miał wiele problemów, więc rodzice postanowili go przenieść do placówki z internatem. Tam po raz pierwszy zetknął się z muzyką rockową. Zaczął słuchać takich wykonawców jak Deep Purple (jest to jego ulubiony zespół), Van der Graaf Generator, Arthur Brown, Jethro Tull, czy Emerson, Lake and Palmer. Od tego momentu jego marzeniem było zostanie profesjonalnym muzykiem. Na początku Dickinson chciał być perkusistą, jednak wkrótce poczuł, że jego przeznaczeniem jest śpiew. Doświadczenie na scenie dały mu szkolne grupy, takie jak Styx, Speed, czy Shots. Ze Speed Dickinson nagrał nawet singel Man in the Street. Było to jedyne wydanie w historii grupy, w dodatku opublikowane już po odejściu głównego wokalisty.

Pierwszym poważnym zespołem Dickinsona był Samson, gdzie nazywano go Bruce Bruce. Zespół był wymieniany jako jeden z najważniejszych zespołów Nowej Fali Brytyjskiego Heavy Metalu (ang. New Wave of British Heavy Metal – NWOBHM). Dickinson nagrał z Samsonem dwa albumy - Head On w 1980 i Shock Tactics w 1981. Pseudonim wokalisty widnieje także na okładce płyty Survivors z 1979, lecz w rzeczywistości Dickinson nie brał udziału w jej nagraniu.

Klimat w zespole Samson pozostawiał wiele do życzenia – chodziło m.in. o duże ilości narkotyków, którymi Bruce się brzydził. Wtedy skontaktował się z Dickinsonem Steve Harris – basista i lider zespołu Iron Maiden. Zaproponował mu zajęcie miejsca Paula Di'Anno, wokalisty z którym nagrali 2 poprzednie płyty. Dickinson zgodził się bez dłuższego namysłu, jako że już wcześniej planował odejście z Samsona i chętnie widział siebie wtedy jako członka zespołu Iron Maiden.

Już po pierwszym albumie nagranym z Dickinsonem w 1982 roku, The Number of the Beast, zespół zyskał sporą popularność, a wokaliście nadano przydomek "Syreny Alarmowej".

Po 10 latach spędzonych wspólnie z Iron Maiden, Dickinson zaczął na poważnie myśleć o karierze solowej. Jeszcze podczas pobytu w zespole wydał 2 albumy (z późniejszym gitarzystą Maiden – Janickiem Gersem), które jednak nie odniosły wielkiego sukcesu. Mimo to, w 1993 roku, po nagraniu albumu Fear of the Dark, Bruce Dickinson opuścił szeregi Iron Maiden, a jego miejsce zajął Blaze Bayley, grający wcześniej w formacji Wolfsbane.

W latach 90. Dickinson oddał się rozwijaniu swoich licznych pasji – m.in. szermierce i nauce pilotażu. Napisał także kilka książek i scenariuszy - najsławniejsza książka to "Przygody Lorda Ślizgacza" (The Adventures of Lord Iffy Boatrace). Po krótkim czasie powrócił do tworzenia muzyki - wydał dwa solowe, uznane, albumy metalowe: Accident of Birth i The Chemical Wedding (z byłym gitarzystą Maiden - Adrianem Smithem). Wydanie płyt połączono z koncertami uwieńczonymi nagraniem koncertowej płyty Scream for Me Brazil.

W grudniu 1994 zagrał koncert w oblężonym Sarajewie^[5]. 24 lata później został za to wyróżniony tytułem honorowego obywatela miasta^[6].

Na początku 1999 roku, do Dickinsona dotarła informacja o tym, że jego były zespół jest na granicy rozpadu z powodu braku wokalisty. Przyczyną tego były problemy głosowe ówczesnego wokalisty zespołu. Rod Smallwood – menedżer Iron Maiden – dowiedział się, że Dickinson rozważa powrót, więc postanowił z nim o tym porozmawiać. Dickinson zgodził się, ale postawił jeden warunek - Adrian Smith miał wrócić razem z nim. Zespół obawiał się wyzwania, jakie stanowiło przyjęcie trzeciego gitarzysty, jednak szybko okazało się, że nie stwarza to problemów. Zespół wraz z Dickinsonem powrócił na wyżyny swojej popularności w 2000 roku, po wydaniu albumu Brave New World.

W tym samym roku Bruce Dickinson wystąpił gościnnie na płycie Resurrection solowego projektu Roba Halforda (wokalisty Judas Priest) - HALFORD. Wokalista zaśpiewał z Halfordem utwór "The One You Love To Hate".

W 2005 ukazała się kolejna solowa płyta Dickinsona, Tyranny of Souls.

Działalność pozamuzyczna

Oprócz kariery wokalnej, Bruce Dickinson był także prezenterem radiowym i telewizyjnym - wystąpił m.in. w kilku programach na kanale Discovery, a także prowadził własną, autorską audycję w radiu BBC.

Bruce Dickinson, w chwilach wolnych od koncertowania z Iron Maiden, pracuje jako etatowy pilot 230-miejscowych samolotów pasażerskich Boeing 757 w brytyjskich liniach lotniczych Astraeus Airlines (Astraeus). Kapitan Dickinson gościł w Polsce 24 grudnia 2007 - przyleciał na podkrakowskie lotnisko Balice rejsem British Airways.

Dickinson ma na swoim koncie epizodyczną rolę wokalisty w filmie Demon (1981). Nie uczestniczył jednak w zdjęciach, a jedynie wykorzystano fragmenty nagrania zarejestrowanego wcześniej przez grupę Samson - Biceps of Steel. Muzyk pojawił się także gościnnie w serialu The Paradise Club.

W 2000 Dickinson ukończył pisanie scenariusza do filmu Chemical Wedding w reżyserii Juliana Doyle'a. Wystąpił w filmie jako odźwierny. Premiera filmu odbyła się 30 maja 2008 roku.

Od połowy 2012 roku współzałożyciel i właściciel firmy Cardiff Aviation zajmującej się serwisowaniem samolotów pasażerskich. Począwszy od 2011 roku artysta udziela się jako prelegent - specjalista od marketingu w biznesie, na różnego rodzaju konwentach biznesowych w różnych miejscach świata. 17 listopada 2016 wystąpił jako gość specjalny Kongresu 590 w podkarpackiej Jasionce. Impreza zgromadziła ponad 2000 przedstawicieli świata biznesu, w tym przedstawicieli polskiego rządu, wśród nich znaleźli się: Prezydent RP Andrzej Duda, Premier Beata Szydło oraz wicepremier Mateusz Morawiecki.

Książki Bruce'a Dickinsona

• Przygody Lorda Ślizgacza (The Adventures of Lord Iffy Boatrace – 1990, wyd. polskie 1992)
• Pozycja na misjonarza (The Missionary Position (1992))
• Bruce Dickinson. Autobiografia (What Does This Button Do? (2017))

Dyskografia

Filmografia

• Metal: A Headbanger’s Journey (2005, film dokumentalny, reżyseria: Sam Dunn, Scot McFayden)^[18]
• Global Metal (2008, film dokumentalny, reżyseria: Sam Dunn, Scot McFadyen)^[19]
• Heavy Metal Britannia (2010, film dokumentalny, reżyseria: Chris Rodley)^[20]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bruce Dickinson - Strona oficjalna (ang.)