Brunetto Bucciarelli Ducci

Brunetto Bucciarelli Ducci
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1914
Terranuova Bracciolini

Data i miejsce śmierci

4 lutego 1994
Arezzo

Przewodniczący Izby Deputowanych
Okres

od 26 czerwca 1963
do 14 maja 1968

Przynależność polityczna

Chrześcijańska Demokracja

Poprzednik

Giovanni Leone

Następca

Sandro Pertini

Brunetto Bucciarelli Ducci (ur. 18 czerwca 1914 w Terranuova Bracciolini, zm. 4 lutego 1994[1] w Arezzo[2]) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, w latach 1963–1968 przewodniczący Izby Deputowanych.

Życiorys

Gdy miał kilkanaście lat, zmarł jego ojciec. Naukę kontynuował dzięki wsparciu ze strony wuja Itala Ducciego, na cześć którego Brunetto Bucciarelli uzupełnił swoje nazwisko. W 1937 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Florenckim, zdał egzamin kwalifikacyjny i podjął pracę w sądownictwie powszechnym. Skierowano go następnie do sądownictwa wojskowego – początkowo w Pawii, później w Bari, gdzie poznał Alda Moro. Działał w organizacjach katolickich, należał do animatorów grupy katolickich absolwentów, której powołanie zainicjował biskup Emanuele Mignone[3]. W 1944 został sędzią śledczym w Arezzo, przyczynił się do uwolnienia grupy działaczy ruchu oporu więzionych przez faszystów. Po wyzwoleniu był członkiem komisji weryfikacyjnej i następnie ponownie sędzią śledczym w Arezzo[3].

W 1948 na zaproszenie przedstawicieli Chrześcijańskiej Demokracji wystartował w wyborach parlamentarnych[3]. Uzyskał wówczas mandat posła do Izby Deputowanych I kadencji, w pięciu kolejnych wyborach z powodzeniem ubiegał się o reelekcję. Członkiem niższej izby włoskiego parlamentu był do 1976, stał na jej czele w latach 1963–1968[1]. W latach 1977–1986 pełnił funkcję sędziego Sądu Konstytucyjnego[3].

Odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej I klasy (1976)[4].

Przypisy

  1. ↑ a b Brunetto Bucciarelli Ducci, camera.it [dostęp 2022-08-22] (wł.).
  2. ↑ Bucciarelli Ducci, Brunetto, treccani.it [dostęp 2022-08-22] (wł.).
  3. ↑ a b c d Brunetto Bucciarelli Ducci (1914–1994), comune.terranuova-bracciolini.ar.it [dostęp 2022-08-22] (wł.).
  4. ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana, quirinale.it, 5 lipca 1976 [dostęp 2022-08-22] (wł.).
Przewodniczący Izby Deputowanych Włoch
Królestwo Włoch
(1861–1945)
  • Urbano Rattazzi (1861–1862)
  • Sebastiano Tecchio (1862–1863)
  • Giovanni Battista Cassinis (1863–1865)
  • Adriano Mari (1865–1867)
  • Giovanni Lanza (1867–1868)
  • Adriano Mari (1868–1969)
  • Giovanni Lanza (1869)
  • Giuseppe Biancheri (1870–1876)
  • Francesco Crispi (1876–1877)
  • Benedetto Cairoli (1978)
  • Domenico Farini (1878–1880)
  • Michele Coppino (1880)
  • Domenico Farini (1880–1884)
  • Michele Coppino (1884)
  • Giuseppe Biancheri (1884–1892)
  • Giuseppe Zanardelli (1892–1894)
  • Giuseppe Biancheri (1894–1895)
  • Tommaso Villa (1895–1897)
  • Giuseppe Zanardelli (1897)
  • Giuseppe Biancheri (1898)
  • Giuseppe Zanardelli (1898–1899)
  • Luigi Chinaglia (1899)
  • Giuseppe Colombo (1899–1900)
  • Niccolò Gallo (1900)
  • Tommaso Villa (1900–1902)
  • Giuseppe Biancheri (1902–1904)
  • Giuseppe Marcora (1904–1906)
  • Giuseppe Biancheri (1906–1907)
  • Giuseppe Marcora (1907–1919)
  • Vittorio Emanuele Orlando (1919–1920)
  • Enrico De Nicola (1920–1924)
  • Alfredo Rocco (1924–1925)
  • Antonio Casertano (1925–1929)
  • Giovanni Giuriati (1929–1934)
  • Costanzo Ciano (1934–1939)
  • Dino Grandi (1939–1944)
  • Vittorio Emanuele Orlando (1944–1945)
  • Carlo Sforza (1945–1946)
  • Giuseppe Saragat (1946–1947)
  • Umberto Terracini (1947–1948)
Republika Włoska
(od 1948)
  • W latach 1939–1944 izba działała pod nazwą Camera dei fasci e delle corporazioni, a w latach 1945–1946 pod nazwą Consulta nazionale. W latach 1946–1948 jednoizbowy parlament działał jako Assemblea Costituente.

Media użyte na tej stronie