Bruno Tschötschel
| Data i miejsce urodzenia | 29 marca 1874 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 czerwca 1941 |
| Narodowość | niemiecka |
| Dziedzina sztuki | rzeźbiarstwo |
| Epoka |
Bruno Tschötschel (ur. 29 marca 1874 w Świebodzicach, zm. 24 czerwca 1941 we Wrocławiu[1]) – niemiecki rzeźbiarz, tworzący we Wrocławiu w I poł. XX w..
Życiorys
Syn Augusta Karola Tschötschela (zmarł, gdy Bruno miał dwa lata) i Ernestine Louise Alex. Najpierw zdobył wykształcenie czeladnicze w zakresie snycerstwa. Po dalszą naukę zawodu wyjechał do Szwajcarii, Trewiru i Paderborn, gdzie uczył się rzemiosła rzeźbiarskiego[2]. W okresie 1902–1905 r. studiował u profesora Arnolda Schwarzburga w Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, kontynuując tamże studia w roku 1908[3]. Następnie podjął pracę wykładowcy na macierzystej uczelni, a po paru latach założył własną pracownię rzeźbiarską przy Holteistraße (obecnie ul. Prosta). W roku 1910 ożenił się we Wrocławiu z Klarą Jadwigą z domu Würtz, mieli dwie córki i syna (zmarłego w dzieciństwie)[4] Został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim[5].
Twórczość
Tworzył rzeźby w stylach nawiązujących do historycznych, art déco i modernistycznym przede wszystkim dla kościołów i klasztorów katolickich na Śląsku. Był też konserwatorem zabytków sztuki[5]. Pozostawił po sobie przeszło 200 realizacji, które przetrwały II wojnę światową[6], w tym szopek i nagrobków cmentarnych. Oprócz dzieł w drewnie, rzeźbił także w kamieniu i kości słoniowej[7].
Przykładowe dzieła
- Ołtarz boczny Ogrójec z 1911 roku w kościele Trójcy Przenajświętszej w Rudzie Śląskiej–Kochłowicach.
- Pomnik Świętej Jadwigi Śląskiej w Katowicach, 1912.
- Pietà w bazylice św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach, 1920.
- Pietà w Kościele pw. św. Idziego i św. Bernardyna w Głubczycach.
- św. Franciszek Ksawery, kopia posągu patrona Kłodzka na moście gotyckim na Młynówce (według oryginału z 1714), 1920[8]
- Madonna, figura we wrocławskim kościele jezuitów
- tympanon w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (ul. Grabiszyńska)
- Zachowane do dziś wyposażenie dwóch kaplic w klasztorze św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy (2 portale, 2 ołtarze, tympanony, droga krzyżowa, szopka (z 1934 r., pierwotnie zawierała 58 drewnianych figurek[9]), skarbonka, figury Najświętszej Maryi Panny, Serca Jezusa, płaskorzeźba św. Cecylii)[10].
- ołtarz główny i ołtarz z pietą w kościele św. Apostołów Piotra i Pawła w Sycowie, a także droga krzyżowa (z 1923 r.) między Sycowem a Świętym Markiem[11].
Przypisy
- ↑ Konopka, 2013, s. 191, 205.
- ↑ Konopka, 2013, s. 191, 192.
- ↑ Ilkosz B., 2014. Historia szopek Bożego Narodzenia na Dolnym Śląsku. Wyd. Muzeum Narodowe we Wrocławiu, strona 164.
- ↑ Konopka, 2013, s. 192, 194.
- ↑ a b Łagiewski, Oszczanowski, 2012.
- ↑ Konopka, 2013, strona 205.
- ↑ Konopka, 2013, s. 194
- ↑ Beata Sebzda: Most na Młynówce. OT NID. [dostęp 2019-04-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-13)].
- ↑ Ilkosz, 2014, strona 167
- ↑ Konopka, 2013, s. 194–200.
- ↑ Łagiewski, Oszczanowski, 2012
Bibliografia
- Olimpia Konopka; zdjęcia Marcin Mazurkiewicz: Przewodnik po klasztorze św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy, Trzebnica 2011. ISBN 978-83-933258-0-1.
- Konopka O., 2013: Bruno Tschötschel – Boży mistrz dłuta (1874–1941). Studia Salvatoriana Polonica, 7, s. 191–207.
- Red. Maciej Łagiewski; Piotr Oszczanowski: Bruno Tschötschel (1874–1941). Wrocławski Wit Stwosz XX wieku. Muzeum Miejskie Wrocławia, 2012. ISBN 978-83-89551-81-8.
Media użyte na tej stronie
Autor: Bruno Tschötschel , Licencja: CC BY-SA 3.0
Bruno Tschötschel, tympanon w kościele p.w. św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu przy ul. Grabiszyńskiej, drewno polichromowane, 1937.