Brutus (mitologia)

Brutus

Inne imiona	Brut
Występowanie	legendy arturiańskie
Rodzina
Ojciec	Sylwiusz
Dzieci	Locrinus, Albanactus, Kamber

Brutus z Troi (Brut) – postać z legend arturiańskich, protoplasta Brytów, pierwszy król brytyjski, przodek króla Artura.

Brutus był synem Sylwiusza, prawnukiem mitycznego Eneasza. Matka zmarła po porodzie. Jako nastolatek w czasie polowania zabił niechcący swego ojca. Wygnany za karę z kraju został przywódcą zbuntowanych niewolników trojańskich. Podczas tułaczki dotarł z kompanami do zamieszkałego tylko przez olbrzymy Albionu. Tu założył Nową Troję (Troynovante), późniejszy Londyn.

Hildebarand Jacob w poemacie „Brutus of Trojan” napisał, że Brutus dopłynął do Totnes, w hrabstwie Devon. Upamiętnia to głaz Brutus Stone. Według miejscowej tradycji, kamień jest pierwszą rzeczą, którą nadepnął po zejściu ze statku^[1].

Przypisy

Bibliografia

• WładysławW. Kopaliński WładysławW., Słownik mitów i tradycji kultury, Warszawa: Rytm, 2003, ISBN 83-7399-022-4, OCLC 810855156 .
• Geoffrey z Monmouth: Historia Królów Brytanii, Sandomierz: Armoryka, 2012 ISBN 978-83-62661-72-5