Bryan Ferry
Bryan Ferry w 2007 roku | |
Data i miejsce urodzenia | 26 września 1945 |
---|---|
Instrumenty | śpiew, gitara, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna |
Gatunki | |
Aktywność | od 1970 |
Wydawnictwo | Island, E.G., Polydor, Virgin, EMI Records, Reprise, Warner Bros. Records, Atco, Atlantic, Astralwerks Records |
Powiązania | Roxy Music, The Bryan Ferry Orchestra |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Bryan Ferry (ur. 26 września 1945 w Washington w Anglii[1]) – brytyjski piosenkarz, muzyk i kompozytor. W latach 1970–1983 lider i główny wokalista zespołu Roxy Music, od roku 1973 prowadzi karierę solową.
Życiorys
Urodził się w Washington w północno-wschodniej Anglii, w rodzinie górnika. Studiował sztuki piękne na Newcastle University w latach 1964–1968 (m.in. pod opieką Richarda Hamiltona). W tym okresie był członkiem zespołów The Banshees, City Blues i The Gas Board. Następnie przeniósł się do Londynu, gdzie w 1968 ukończył Holland Park School w zakresie sztuki. Po uzyskaniu dyplomu zajmował się ceramiką i restauracją zabytków[2][3][4].
Na przełomie lat 60. i 70. wraz z basistą Grahamem Simpsonem założył zespół Roxy Music, do którego wkrótce dołączyli tak znani muzycy, jak Brian Eno, Phil Manzanera i Eddie Jobson. Odszedł z zespołu w 1983 i ponownie wrócił w latach 2001–2011. Równolegle od 1973 rozpoczął karierę solową.
W lipcu 1985 r. wystąpił w londyńskiej części koncertu Live Aid w towarzystwie gitarzysty Pink Floyd, Davida Gilmoura[5].
7 października 2008 został uhonorowany ikoną BMI[6]. W czerwcu 2011 został odznaczony Orderem Imperium Brytyjskiego za swój wkład w brytyjski przemysł muzyczny[7], zaś w 2012 został odznaczony francuskim odznaczeniem Officier de l'ordre des Arts et des Lettres[8]. W 2014 został doktorem honoris causa swej macierzystej uczelni, Uniwersytetu Newcastle[9].
Jest kolekcjonerem dzieł sztuki, interesuje go malarstwo angielskie okresu 1914–1917[2].
Życie prywatne
Ma starszą siostrę Ann. W latach 1982-2003 był żonaty z modelką Lucy Helmore (zm. 2018), miał z nią czterech synów Otisa, Izaaka, Tara i Merlina[3]. W latach 2012-2014 był żonaty z młodszą o 37 lat Amandą Sheppard[10].
Dyskografia
Albumy studyjne
- These Foolish Things (1973)
- Another Time, Another Place (1974)
- Let's Stick Together (1976)
- In Your Mind (1977)
- The Bride Stripped Bare (1978)
- Boys and Girls (1985)
- Bête Noire (1987)
- Taxi (13 kwietnia 1993)
- Mamouna (20 września 1994)
- As Time Goes By (15 października 1999)
- Frantic (18 maja 2002)
- Dylanesque (5 marca 2007)
- Olympia (26 października 2010)
- Avonmore (17 listopada 2014)
- Bitter-Sweet (30 listopada 2018)[11]
Składanki
- The Ultimate Collection (1988)
- Street Life: 20 Great Hits (1986)
- More Than This: The Best of Bryan Ferry + Roxy Music (1995)
- Toyko Joe: The Best of Bryan Ferry + Roxy Music (1997, wydana w Japonii)
- Slave to Love: Best of the Ballads (2000)
Single
1970–1979
- „A Hard Rain’s a-Gonna Fall” (wrzesień 1973)
- „The In Crowd” (lipiec 1974)
- „Smoke Gets in Your Eyes” (sierpień 1974)
- „You Go to My Head” (czerwiec 1975)
- „Let’s Stick Together” (czerwiec 1976)
- „Extended Play” (sierpień 1976)
- „Heart on My Sleeve” (październik 1976, tylko w USA)
- „This Is Tomorrow” (styczeń 1977)
- „Tokyo Joe” (kwiecień 1977)
- „What Goes On” (kwiecień 1978)
- „Sign of the Times” (lipiec 1978)
- „Carrickfergus” (listopad 1978)
1980–1989
- „Slave to Love” (maj 1985)
- „Don’t Stop the Dance” (sierpień 1985)
- „Windswept” (listopad 1985)
- „Is Your Love Strong Enough?” (marzec 1986)
- „Help Me” (lipiec 1986, tylko USA)
- „The Right Stuff” (wrzesień 1987)
- „Kiss and Tell” (luty 1988)
- „Limbo” (czerwiec 1988)
- „Let’s Stick Together '88” (październik 1988)
- „The Price of Love '89” (luty 1989)
- „He’ll Have to Go” (kwiecień 1989)
1990–1999
- „I Put a Spell on You” (luty 1993)
- „Will You Love Me Tomorrow” (maj 1993)
- „Girl of My Best Friend” (sierpień 1993)
- „Your Painted Smile” (październik 1994)
- „Mamouna” (październik 1994)
- „Dance with Life (The Brilliant Light)” (1996, tylko w Niemczech)
- „As Time Goes By” (listopad 1999)
2000-
- „It's All Over Now, Baby Blue” (1 kwietnia 2002)
- „Goddess of Love” (12 września 2002)
- „One Way Love” (30 lipca 2002)
- A Fool for Love/One Way Love (18 listopada 2002)
- The Times They Are a Changin’ (19 lutego 2007)
- Simple Twist of Fate (21 maja 2007)
- You Can Dance (10 sierpnia 2010)
- Don’t Stop the Dance (5 sierpnia 2013)
- „Loop De Li” (5 listopada 2014)
Filmografia
- Śniadanie na Plutonie – Pan Silky String
Przypisy
- ↑ allmusic ((( Bryan Ferry > Biography ))).
- ↑ a b Wiesław Weiss: Rock encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991, s. 219-220. ISBN 83-207-1374-9.
- ↑ a b Barney Hoskyns: Bryan Ferry: Melancholic of Glam. Independent, 2001-06-16. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Jon Savage: Bryan Ferry on how Roxy Music invented art pop: 'We were game for anything'. The Guardian, 2018-02-01. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Live Aid (July 13th, 1985): Bryan Ferry. Live Aid. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Bryan Ferry Receives Icon Honors at BMI London Awards. Broadcast Music, Inc., 2008-10-07. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Bruce Forsyth knighthood heads Queen's Birthday Honours. BBC News, 2011-06-11. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Bryan Ferry, officier de l'ordre des arts et des lettres, lors de la cérémonie de remise de décorations au ministère de la culture, le 4 avril 2012 à Paris. Purepeople. [dostęp 2020-05-01]. (fr.).
- ↑ Roxy Music's Bryan Ferry receives honorary degree from Newcastle University. Express, 2014-07-12. [dostęp 2020-05-01]. (ang.).
- ↑ Bryan Ferry rozstał się z żoną. Interia, 2013-08-31. [dostęp 2020-05-01]. (pol.).
- ↑ https://www.allmusic.com/album/bitter-sweet-mw0003219669
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu Imperium Brytyjskiego (cywilnego; od 1936).
Autor: AVRO, Licencja: CC BY-SA 3.0 nl
Bryan Ferry (Roxy Music) in AVRO's TopPop (Dutch television show) in 1973
Autor: Joyce11, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bryan Ferry on stage at the Vieilles Charrues Festival in 2007