Bryan Robson

Bryan Robson

Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1957 Chester-le-Street
Wzrost	176 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Tajlandia (selekcjoner) Manchester United (globalny ambasador)
Kariera juniorska
Lata Klub 1972–1974 West Bromwich Albion
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1974–1981 West Bromwich Albion 198 (40) 1981–1994 Manchester United 461 (99) 1994–1996 Middlesbrough 25 (1) W sumie: 684 (140)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1979–1980  Anglia U-21 7 (2) 1979–1990  Anglia B 3 (1) 1980–1991  Anglia 90 (26) W sumie: 100 (29)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1994–1996 Middlesbrough (grający menadżer) 1996–2000 Middlesbrough 2000–2001 Middlesbrough (wspólnie z Terrym Venablesem) 2003–2004 Bradford City 2004–2006 West Bromwich Albion 2007–2008 Sheffield United 2009–2011 Tajlandia

Bryan Robson, pseud. Robbo (ur. 11 stycznia 1957 w Chester-le-Street, hrabstwo Durham, północno-wschodnia Anglia), piłkarz angielski, pomocnik, czołowa postać reprezentacji Anglii i Manchesteru United w latach 80.; przez 12 lat pełnił funkcję kapitana Manchesteru.

Wyróżniał się dużą wolą walki i zaangażowaniem w grę, w opinii kibiców był zawodnikiem, który sam potrafił odmienić losy meczu. Stanowił przywódcę zespołu narodowego, w którym grali tacy gracze, jak Tony Adams, Stuart Pearce, Gary Lineker, Terry Butcher.

Karierę piłkarską rozpoczął w West Bromwich Albion (1974). W 1981 przeszedł do Manchesteru United; zapłacono za jego transfer 1,7 miliona funtów, co było rekordem na owe czasy. Przez 12 lat pełnił funkcję kapitana drużyny. Poprowadził United do trzech zwycięstw w Pucharze Anglii (1983, 1985, 1990), do zdobycia Pucharu Zdobywców Pucharów (1991), wreszcie, już pod koniec występów w tym zespole, do dwóch tytułów mistrza Anglii (1993, 1994). Szczególną rolę odgrywał w najważniejszych meczach – zdobył dwie bramki w powtórzonym finale Pucharu Anglii w 1983 z Brighton, bramkę w finale Pucharu Anglii w 1990 z Crystal Palace, dwie bramki w rewanżu ćwierćfinałowej rywalizacji Pucharu Zdobywców Pucharów w sezonie 1983/1984 (dzięki czemu Manchester wyeliminował słynną Barcelonę, mimo porażki na wyjeździe 0:2). Zapamiętano także m.in. jego bramkę zdobytą strzałem z dystansu w powtórzonym półfinale Pucharu Anglii w 1985 z Liverpoolem. Częste kontuzje nie pozwoliły mu sięgnąć po więcej sukcesów z Manchesterem.

W 1994 37-letni Robson, którego znaczenie w klubie malało w związku z zaawansowanym jak na piłkarza wiekiem, przeszedł do Middlesbrough, gdzie pełnił funkcję grającego menedżera. Wywalczył awans do ekstraklasy angielskiej w 1995, a w 1997 doprowadził drużynę do występu w finałach Pucharu Anglii i Pucharu Ligi (poniósł jednak porażki w obu finałach). Jednocześnie sezon 1997 zakończył się dla Middlesbrough spadkiem z ligi; po rocznym pobycie w niższej klasie rozgrywkowej odzyskał miejsce dla Middlesbrough w ekstraklasie, później utrzymał zespół w lidze i uczynił z niego solidnego ligowego średniaka. W maju 2001 został zastąpiony na stanowisku trenera przez Steve'a McClarena, byłego asystenta trenera Alexa Fergusona w Manchesterze United. Mniej szczęśliwą ręką trenerską Robson wykazał się w kolejnych miejscach pracy – nie zdołał utrzymać w lidze Bradford City (2003-2004) oraz West Bromwich Albion. We wrześniu 2009 roku został selekcjonerem reprezentacji Tajlandii^[1].

Obok występów klubowych miał za sobą bogatą kartę reprezentacyjną. W latach 1980-1992 wystąpił w 90 meczach reprezentacji Anglii, zdobywając 26 bramek. W 65 meczach pełnił funkcję kapitana, nadaną mu przez selekcjonera Bobby'ego Robsona (nie są spokrewnieni). Trzykrotnie brał udział w mistrzostwach świata (1982, 1986 ćwierćfinał, 1990 4. miejsce), ale w wielu meczach turniejów finałowych brakowało go (kontuzje). Pełnił funkcję kapitana w nieudanych dla Anglii finałach mistrzostw Europy 1988 (trzy porażki w grupie), przyczynił się do awansu Anglii do finałów Mistrzostw Europy 1992 (w grupie m.in. z Polską), ale w samym turnieju już nie wystąpił.

Przypisy